Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΕΦΙΑΛΤΗΣ - ΚΙΚΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

 #Απαλλάξου

Εφιάλτης, μακρύς!
Γνώριμος δρόμος ενός γυρισμού.

Εφιάλτης, ευθύς!
Εμπόδιο μιας διαδρομής
που έχει ήδη αρχίσει.

Εφιάλτης, κοντά!
Φόβος που κυριαρχεί και
κοιτάει στα μάτια.

Εφιάλτης, δίπλα!
Αντίπαλος του εαυτού
που μάχεται.

Εφιάλτης, μέσα σου!
Μια καρδιά που πνίγεται,
που παλεύει να απαγκιστρωθεί.

Εφιάλτης, τροφή!
Όλο το είναι μας
παλεύει να ελευθερωθεί.

Εφιάλτης, ανάσα!
Μια ψυχή που φλέγεται
και σπάει σε κομμάτια.

Εφιάλτης, πόνος!
Θρήνος, θλίψη, σπαραγμός,
οδύνη που κυριαρχεί, μα Όχι.

Εφιάλτης, φωνή!
Μια ψυχή, ένας νους, ένα σώμα,
ένα πνεύμα απελευθερώνεται.

Εφιάλτης, δάκρυα!
Διαμάντια που σκορπίσανε,
σε άγονο, μα γόνιμο χωράφι.

Εφιάλτης, Ελευθερία!
Αγώνας επιβίωσης που
δεν επαναπαύεται, δε φεύγει.

Εφιάλτης, μάχη!
Μια πάλη με το Όλον
για τον άνθρωπο.

Εφιάλτης!
Μια ανάσταση!
Ένα τέλος!
Μια αρχή!



Πάντα μια νέα αρχή!



Από τον Εφιάλτη, των Ατέρμονων Σκέψεων,  σε ένα Θέατρο Σκιών, που συναντά κανείς στην ποιητική συλλογή "Οι Φεγγίτες της Ζωής μου" (2016) 


Καλημέρα, εκφραστικοί.
Χωρίς "μασκούλες" πια.

Σχόλια

  1. Πόσο όμορφη και δυνατή είναι η γραφή σου. Πόσο εκφραστική. Πόσο δυνατή στα συναισθήματα. Κική μου τι να πω. Το απολαμβάνω.
    Καλό σου βράδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Υπάρχει στους φεγγίτες, Γιάννη μου.
      Αν θυμάμαι καλά τους έχεις, τους είχες κερδίσει στον διαγωνισμό που είχα κάνει.
      Να εισαι παντα καλα και χαιρομαι πολυ που σου αρεσε!

      Διαγραφή
  2. Καλημέρα Κική μου και θαύμασα την κατάθεση σκέψεων και ψυχής σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Ευχαριστήριο σημείωμα

Με αφορμή την παγκόσμια ημέρα ποίησης, δεκαοχτώ ποιητικές φωνές ενώθηκαν με την 4Dance Academy - Σχολή χορού και το θεατρικό εργαστήρι έκφρασης Amorphous Dance Theater Company και παρουσίασαν στον κοινό μία πολύμορφη εκδήλωση, που στόχο είχε να ενώσει τις τέχνες και να αναδείξει μέσα από τη μίξη αυτή, το μεγαλείο και την σπουδαιότητα της Ποίησης. Η καλλιτεχνική αυτή εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στον όμορφο και φιλόξενο Πολυχώρο Τέχνης της 4Dance Academy , Απόλλωνος 113 στην Κάνηθο και τιμήθηκε τόσο από τους ποιητές δημιουργούς όσο και από ανθρώπους του πνεύματος, των γραμμάτων, των τεχνών και του πολιτισμού της πόλης μας. Ευχαριστούμε θερμά τον κόσμο που ανταποκρίθηκε σε αυτό το κάλεσμα και βρέθηκε κοντά μας, για   να στηρίξει τη γιορτή αυτή που με τόση χαρά, ευγένεια και σεβασμό, δημιουργήθηκε και παρουσιάστηκε. Ευχαριστούμε πολύ την Αντιδήμαρχο Πολιτισμού και Τουρισμού του Δήμου Χαλκιδέων, κα Δήμητρα - Μιμίκα Σακελλαράκη , για την τιμητική της παρουσία και τα θερμά της λό...

Οξυγόνο

  Τα τελευταία χρόνια δεν παίρνω καλή ανάσα, δεν αναπνέω σωστά. Απορώ πως μπορώ και ζω ακόμη, εφόσον το οξυγόνο μου,  έχει εκλείψει από καιρό.   Ειδικά τα βράδια του χειμώνα,  παλεύω για να πάρω ανάσα. Νιώθω πως άγρια και κρύα χέρια παίζουν σκάκι με τον λαιμό μου.  Επαναστατούν και μου προσφέρουν εφιάλτες και δάκρυα, όνειρα που δεν πραγματοποιήθηκαν ή έμειναν μισά, θύμησες που πληγώνουν,  αναμνήσεις που κόβουν σαν ξυράφι, ζεστό.   Και τότε,  αίμα στάζει από τη μύτη μου, σφυριά αντηχούν στα αυτιά μου, τρωκτικά τρώνε τα σωθικά μου και ένα μικρό πληγωμένο σπουργίτι αναζητά τροφή σαν μια θύελλα που πασχίζει, με θαλπωρή να κρύψει το αύριο.   Τις τελευταίες μέρες, το παιδί μέσα μου, δεν αναπνέει σωστά. Δεν τρέφεται, δεν ελπίζει, ματαιοδοξεί και κοιλοπονά μια αβέβαιη αλήθεια, έναν παράλογο δισταγμό, μια ακόμη ικεσία που μπορεί να κάνει τους ανθρώπους να παραληρήσουν σαν ένα φεγγάρι αβέβαιο.   Κυρίως το πρωί, με τις πρώτες ηλιαχτίδες, φοβάται, κ...