«Το
παλάτι της πριγκίπισσας Σίσσυς, το Ποντικονήσι, το Κανόνι, το Φρούριο,
την Παλιά Πόλη, τα σοκάκια, τις μπουγάδες που απλώνουν χιαστά στις
βεράντες αντικριστών σπιτιών και το δρόμο που σπάνε τις κανάτες είναι
λίγα από όσα πρέπει να φωτογραφίσω», συλλογιζόταν τη στιγμή που την
είδε. Και τότε σταμάτησε.
Έμεινε εκεί, ακούνητος, ασάλευτος, σε ένα σοκάκι να τη χαζεύει μαγεμένος.
Στεκόταν εκεί, ψηλή, αδύνατη, με λίγο χλωμή επιδερμίδα και μαύρα, λίγο πιο πάνω από τους ώμους, ολόισια, γυαλιστερά μαλλιά. Το κούρεμα των μαλλιών της ήταν ασύμμετρο, τριγωνικό, πίσω ήταν πιο κοντά και μπροστά μάκραιναν με έμφαση στις μύτες, ενώ πυκνές, μαύρες, καλοχτενισμένες αφέλειες κοσμούσαν το όμορφο πρόσωπό της.
Τα μάτια της ήταν σκιστά. Αδιαμφισβήτητα ήταν τουρίστρια. Το προμήνυαν τα χαρακτηριστικά αλλά και το ντύσιμό της.
Φορούσε ένα ψηλόμεσο, λευκό, λινό παντελόνι, μια φαρδιά πουκαμίσα αμάνικη σε απαλό τόνο του εκρού, λευκά σανδάλια και ένα ψάθινο καπέλο.
Βρισκόταν στην είσοδο ενός μικρού μαγαζιού. με τουριστικά είδη και κοιτούσε μαζί με τρεις φίλες της, τα καρτ-ποστάλ και τα μαγνητάκια που υπήρχαν στοιβαγμένα σε μια ειδική εσοχή του καταστήματος.
Προσπάθησε να θυμηθεί τι συλλογιζόταν πριν τη δει και δεν μπορούσε.
«Ω! Μπορεί να συμβαίνει στ’ αλήθεια αυτό;» αναρωτήθηκε.
«Πώς μπορεί να σταμάτησε το μυαλό μου;» συνέχισε.
~~ Απόσπασμα από την Αγάπη που Δήλωσε Παρών στην όμορφη και παγωμένη αυτή τη στιγμή, λίμνη της Καστοριάς.
Από την αγαπημένη μας Alexandra Mouriopoulou
Ευχαριστούμε τόσο πολύ!!!
Έμεινε εκεί, ακούνητος, ασάλευτος, σε ένα σοκάκι να τη χαζεύει μαγεμένος.
Στεκόταν εκεί, ψηλή, αδύνατη, με λίγο χλωμή επιδερμίδα και μαύρα, λίγο πιο πάνω από τους ώμους, ολόισια, γυαλιστερά μαλλιά. Το κούρεμα των μαλλιών της ήταν ασύμμετρο, τριγωνικό, πίσω ήταν πιο κοντά και μπροστά μάκραιναν με έμφαση στις μύτες, ενώ πυκνές, μαύρες, καλοχτενισμένες αφέλειες κοσμούσαν το όμορφο πρόσωπό της.
Τα μάτια της ήταν σκιστά. Αδιαμφισβήτητα ήταν τουρίστρια. Το προμήνυαν τα χαρακτηριστικά αλλά και το ντύσιμό της.
Φορούσε ένα ψηλόμεσο, λευκό, λινό παντελόνι, μια φαρδιά πουκαμίσα αμάνικη σε απαλό τόνο του εκρού, λευκά σανδάλια και ένα ψάθινο καπέλο.
Βρισκόταν στην είσοδο ενός μικρού μαγαζιού. με τουριστικά είδη και κοιτούσε μαζί με τρεις φίλες της, τα καρτ-ποστάλ και τα μαγνητάκια που υπήρχαν στοιβαγμένα σε μια ειδική εσοχή του καταστήματος.
Προσπάθησε να θυμηθεί τι συλλογιζόταν πριν τη δει και δεν μπορούσε.
«Ω! Μπορεί να συμβαίνει στ’ αλήθεια αυτό;» αναρωτήθηκε.
«Πώς μπορεί να σταμάτησε το μυαλό μου;» συνέχισε.
~~ Απόσπασμα από την Αγάπη που Δήλωσε Παρών στην όμορφη και παγωμένη αυτή τη στιγμή, λίμνη της Καστοριάς.
Από την αγαπημένη μας Alexandra Mouriopoulou
Ευχαριστούμε τόσο πολύ!!!
«Δηλαδή;»
«Να…, η ζωή μας έχει πολλά κοινά με τη διαδρομή ενός τρένου. Τι εννοώ… Το δικό μας ταξίδι στη ζωή είναι όπως ακριβώς είναι και το ταξίδι του τρένου. Επιβιβάζονται και αποβιβάζονται καθημερινά πολλοί άνθρωποι σε αυτή όπως ακριβώς συμβαίνει και στα τρένα. Σε κάθε στάση ενός τρένου μπαινοβγαίνουν πολλοί άνθρωποι, το ίδιο συμβαίνει και στα στάδια της ζωής μας. Κάποιοι από αυτούς τους ανθρώπους θα επιβιβαστούν ξανά στο ίδιο βαγόνι, κάποιοι άλλοι όμως δε θα επιβιβαστούν ποτέ ξανά στο ίδιο. Ίσως να μην ξαναμπούν και ποτέ σε τρένο. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και στη ζωή μας, άνθρωποι θα περνοδιαβαίνουν τακτικά το κατώφλι της. Άλλοι θα κατεβούν και θα ξαναγυρίσουν και άλλοι θα κατεβούν και δε θα γυρίσουν ποτέ ξανά πίσω». Τα μάτια της διάπλατα, να αποζητούν την σύμφωνη γνώμη. "
~~ Απόσπασμα από την Αγάπη που Δήλωσε Παρών στην όμορφη και παγωμένη αυτή τη στιγμή, λίμνη της Καστοριάς.
Από την αγαπημένη μας Alexandra Mouriopoulou
Ευχαριστούμε τόσο πολύ!!!
"Ο τρόπος που μιλούσε ήταν τόσο μεγαλειώδης, γεμάτος έπαρση. Το βλέμμα του. Το ύφος του. Οι εκφράσεις του σώματος και του προσώπου του μαρτυρούσαν το πόσο πολύ πιστεύει όσα λέει και πόσο πολύ είναι αποφασισμένος να πασχίσει για όλα αυτά!
Η Οφηλία από την άλλη ένιωθε αηδία με όλα όσα άκουγε. Έβλεπε απέναντι της έναν όμορφο, νεαρό άντρα που αντί να της μιλάει όπως άρμοζε στην ηλικία του, να μιλάει σαν το μπαμπά και τον παππού της.
Ξαφνικά αισθάνθηκε πάλι τάση για εμετό. Δεν μπορεί όλοι γύρω της να μιλούσαν για αγάπη σκεπτόμενοι άχαρα φράγκα, όταν εκείνη στο άκουσμα και μόνο της λέξης αγάπη σκεφτόταν μια στραβή τραγιάσκα και δυο απαλά χείλη να φυσάνε τη φυσαρμόνικα που μόνο εύηχες και γάργαρες μελωδίες χάριζε απλόχερα στη φύση."
~~ Απόσπασμα από την Αγάπη που Δήλωσε Παρών στην όμορφη και παγωμένη αυτή τη στιγμή, λίμνη της Καστοριάς.
Από την αγαπημένη μας Alexandra Mouriopoulou
Ευχαριστούμε τόσο πολύ!!!
«Η Αγάπη Δηλώνει Παρών», απάντησα και προφανώς από την έκφραση του προσώπου μου κατάλαβε πως κάποια «παγίδα», έκρυβα.
«Παρόν με όμικρον..», συνέχισε
Θυμάμαι σαν τώρα πως χαμογέλασα.
«Παρών με ωμέγα», επανέλαβα σίγουρη.
Τον είδα, συνοφρυωμένο να σκέφτεται.
«Γιατί», ρώτησε.
Για να διαβάσεις την συνέχεια ακολούθησε το λινκ που σου δίνω: http://fractalart.gr/
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στην ομάδα του Fractal για την ζεστή τους φιλοξενία.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στην αγαπημένη μου Alexandra Mouriopoulou για την υπέροχη φωτογραφία που λάτρεψα
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον φίλο Νίκος Μουσαβερές για το βίντεο της Αγάπης, που κάθε φορά μας συνοδεύει.
Εδώ για να παρακολουθήσεις το τρειλερ του βιβλίου: https://www.youtube.com/
#Η_Αγάπη_Δηλώνει_Παρών
#Νέο_βιβλίο
#Νουβέλες
#ιστορίες_αγάπης
#Κική_Κωνσταντίνου
#Εκφράσου
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ