Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΕΙΝΑΙ ΈΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΠΟΥ ΑΓΑΠΗΘΗΚΕ ΠΡΙΝ ΑΚΟΜΗ ΑΓΓΙΧΤΕΙ



<<Μόλις διαβήκατε την οδό της Αγάπης>>, 
φανερώθηκαν κάποια έντονα, καλλιγραφικά, κόκκινα γράμματα και η καρδιά του φτερούγησε όπως πριν>>...
Και εγώ συνεχίζω....
Ξετύλιξα γρήγορα γρήγορα το δέμα μου με αγωνία...
Μα τι χρώμα!! Τι αίσθηση!! Τι μυρωδιά!! Ένα βιβλίο που το αγαπούσα πριν καν το αγγίξω...
Αδιάβαστο κ αγαπημένο!
Έχω σταματήσει στην άκρη του δρόμου με τα φλας αναμμένα... Και αδύνατον να κρατηθώ.. ξεφυλλίζω κ διαβάζω... "Κοίταξέ με, είμαι εδώ! Δηλώνω παρών στο παρόν!"
Αυτό ήθελα...να νιώσει παρών! ...Στο παρόν!
Εδώ, που ήρθε για εμένα, στην Καστοριά, στο Άργος Ορεστικό, στην έξοδο της Εγνατίας Οδού! Είναι η οδός της αγάπης, μόλις την διαβήκατε αγαπημένα μου.

Είναι τα λόγια Εκείνης, που έφθειρε τα βιβλία από την αγάπη της και το πόσο πολύ με συγκίνησαν, μπορείτε υποθέτω, να καταλάβετε. Ευλογημένη που έχω τέτοιους ανθρώπους!! Και τους τιμάω να ξέρετε.

Επίσης, είναι Εκείνη που σε εικόνες μας έδωσε κάτι από την οδό της αγάπης, στην οποία εκείνη, τα βάδισε. 







" Το εκτυφλωτικό φως του ήλιου ζέστανε κι άλλο τον ιδρωμένη επιδερμίδα του. Με δυσκολία μπόρεσε να αντικρίσει τον δρόμο. Κι αυτά τα αναθεματισμένα γυαλιά ηλίου που είχαν καταχωνιαστεί και δεν μπορούσε να τα βρει το πρωί;
Με μια απότομη κίνηση του δεξιού του χεριού απελευθέρωσε το τιμόνι και ψαχούλεψε για ένα μπουκαλάκι νερό στο διπλανό κάθισμα. Προσπέρασε δυο μπουκάλια άδεια και το τρίτο το έφερε κοντά στο στόμα του. Αναστέναξε όλο απογοήτευση όταν διαπίστωσε πως σταγόνα δεν κυλούσε στο λαιμό του. Με μανία το τσαλάκωσε στην παλάμη του δεξιού του χεριού και το πέταξε με δύναμη στο δίπλα κάθισμα για να το τιμωρήσει.
Κι αυτή η ζέστη… Ανυπόφορη.
Μεσημεριάτικα, καυτός ο ήλιος, να οδηγεί σε ένα μέρος που αντί να βλέπει πράσινο, να συναντά καφέ και βράχους, να διψάει και αντί για νερό να πίνει ιδρώτα. Το μόνο που έμελε να συμβεί τώρα ήταν μια βλάβη στο αμάξι και ένα κινητό δίχως σήμα. Είχε δει και μια ταινία θρίλερ το βράδυ… Δεν ήθελε να σκέφτεται.
Οδηγούσε για ώρα όταν συνάντησε ένα μικρό, γραφικό χωριουδάκι.
Μα τι βλάκας! Ούτε το όνομά του δεν πρόσεξε. Μόλις θυμήθηκε ότι είχε προσπεράσει μια ταμπέλα που δεν έκανε καν τον κόπο να κοιτάξει.
Ο δρόμος ήταν ευρύχωρος. Χωμάτινος αλλά μεγάλος. Τα σπιτάκια δέσποζαν δεξιά και αριστερά σαν καλοί, ομοιόμορφα, στημένοι στρατιώτες. Όμορφα σπίτια, καλοδιατηρημένα, καθαρά, με προσεγμένες αυλές και κήπους.
Τον εντυπωσίασε αυτός ο μικρός οικισμός. Σαν ένας μικρός, ουτοπικός παράδεισος, χαμένος πίσω από βράχια. Έντονη η βλάστηση στα σπίτια για έναν τόσο άγονο δρόμο…

Έπιασε τον εαυτό του να στεναχωριέται φθάνοντας στην έξοδο του χωριού. Μόνο τότε αντιλήφθηκε ότι κάτι του έλειπε. Άνθρωποι; Δε θυμάται να είδε ανθρώπους."




"Με μεγάλα, γουρλωμένα μάτια έστρεψε το βλέμμα προς τα πίσω, προς το χωριό που είχε διαβεί, είδε τα σπίτια να στέκουν σαν μαρμάρινο άγαλμα και να τον κοιτάνε. Τρόμαξε όταν διαπίστωσε πως ακόμη και τα λουλούδια του χαμογελούσαν. Οι κόρες των ματιών του επέστρεψαν ξανά στη σελίδα τετραδίου που κρατούσε στο χέρι του.
«Μόλις διαβήκατε την οδό της Αγάπης», φανερώθηκαν κάποια έντονα, καλλιγραφικά, κόκκινα γράμματα και η καρδιά του φτερούγησε όπως πριν.

Ένα έντονο τρίξιμο φυλάκισε το βλέμμα του. Η πόρτα του καφενέ είχε μόλις ανοίξει… Το άρωμα του μεθυστικού καφέ τον τράβηξε μηχανικά κοντά του. Μπήκε μέσα και η πόρτα έκλεισε…
Ένα δυνατό αεράκι φύσηξε και η λευκή κουρτίνα στο παράθυρο ξεπρόβαλλε στον κενό χώρο. Διάσπαρτα άνθη είχαν κεντηθεί επάνω της… Ένας ήχος κρυστάλλων ακούστηκε να κουδουνίζει στον αγέρα και η κουρτίνα χόρεψε.
Ένα μικρό ταμπελάκι επιγραφής στην πόρτα του καφενέ που ορκιζόμουν πριν ό,τι δεν υπήρχε, έγραφε: «Εκλεκτός και ο επόμενος που θα καταφέρει να τη διαβεί… και θα ξεδιψάσει!»
Ο αέρας το κούνησε ελαφρώς κι αυτό υπάκουσε. Απλά, Λιτά, Άξια!"




Είπαμε, είναι ένα βιβλίο που αγαπήθηκε πριν ακόμη αγγιχτεί...
Αδιάβαστο κι αγαπημένο....
Από την Αλεξάνδρα μας και θαρρώ από πολλούς ακόμη!

Σε ευχαριστώ και σας ευχαριστώ, μέσα από την καρδιά μου, για όλα!

 

Τα λόγια, είναι από την Οδό της Αγάπης, τον προπομπό αν θέλετε των ιστοριών μας.
Αντί για πρόλογο, μας υποδέχεται, τρυφερά και γεμάτη υποσχέσεις, αυτή η χιλιοπερπατημένη Οδός.


Σχόλια

  1. Κάθε σου αναφορά στο καινούργιο σου δημιούργημα γεννά μέσα μου την ανάγκη να το κρατήσω και να το ξεφυλλίσω γρηγορότερα στα χέρια μου Κική μου.
    Φιλιά πολλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλοδιάβαστο το νεό σου βιβλίο.
    Φιλάκια ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Το βιβλίο σου είναι λοιπόν όχημα στην οδό της Αγάπης, την μόνη οδό που μακάρι να έχει «μποτιλιάρισμα» παρά να είναι άδεια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Πολύ όμορφος αυτός ο παραλληλισμός, κρίμα που δεν σκέφτηκα να τον χρησιμοποιήσω στο βιβλίο. Ιδέα μελλοντική όμως.
    Καλημέρα και καλή εβδομάδα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

ΝΑ ΜΕ ΧΑΙΡΕΣΤΕ ΒΡΕ! :) :)

Εκφραστικοί φίλοι καλημέρα! Καλό μήνα να έχουμε! Σήμερα είμαι πολύ χαρούμενη διότι έχω γενέθλια! Και δεν κάνω πλάκα! ;)  Και πρωτομηνιά και πρωταπριλιά, τί άλλο θέλω; Εμ βέβαια, σαν εκφραστικός άνθρωπος που θα γινόμουν, ήξερα εγώ όταν επέλεγα ημερομηνία; :P Mεσα στα ψέματα έσκασα μούρη στη γη. Ξέρετε, για να κάνω πιο εκφραστικά τα ψέματά μας. ;) Εντωμεταξύ τώρα θυμήθηκα πως στα πρώτα πάρτυ γενεθλιών που έκανα στο Δημοτικό σχολείο δεν είχα βρει προσκλητήρια στο χωριό και καλούσα με το στόμα τους συμμαθητές στο σπίτι και εκείνοι νομιζαν πως τους κορόιδευα. Βεβαια ολοι ήρθανε μετά! Εντάξει, όχι να το παινευτώ αλλά θα το παινευτώ. Κυρίως όταν ήμουν μικρή έκανα πολύ όμορφα πάρτυ γενεθλίων. Τι ωραίες στιγμές. :) Να, ένα τέτοιο πάρτυ θα σας κάνω σήμερα! Τώρα θα μου πείτε 28 χρονών γαιδούρα (διότι τα 28 κλείνω) θες και πάρτυ; Αλλά ναι θέλω, άλλωστε μέχρι τα 100 που έχω σκοπό να φτάσω νεογέννητο θεωρούμε ακόμη. :P Πορτοκαλαδίτσα;  ...

ΤΟ ΚΥΝΗΓΙ.

Πόσες; Πόσες κορδέλες σέρνεις μαζί σου και τις κάνεις νύφες για πεταλούδες; Πές μου! Πές μου, πόσες; Γιατί; Γιατί δε μιλάς; Γιατί; Πές μου! Πές μου! Πόσα ξερόκλαδα κρατάς στο χέρι και τα κάνεις κλωνάρια μιας ζωής; Πόσα; Πές μου, πόσα; Κοίτα με Κοίτα με για λίγο μόνο! Κοίτα με! Γιατί στρέφεις πάντα το βλέμμα στον ουρανό; Γιατί; Πές μου! Πές μου! Πόσες στάχτες μαζεύεις κάθε χρόνο από το τζάκι και τις κάνεις φωλιά για χελιδόνια; Πόσες; Ε; Πές μου, πόσες; Μη μου γυρνάς τη πλάτη! Όχι, όχι μη μου τη γυρνάς! Πές μου! Μόνο πές μου! Πόσα; Πόσα χρώματα συγκεντρώνεις όλο το χρόνο για να συνθέσεις την αναγέννηση της μάνας Γής; Πές μου! Πόσο χρόνο διαθέτεις για να ανασάνεις, να φυσήσεις και να σκορπίσεις στον κόσμο μας με την ανάσα σου, ελπίδα και ζωή; Πές μου! Θέλω να μάθω! Πές μου! Γιατί; Γιατί δε μιλάς; Γιατί; Πές μου! Μα πώς μπορείς να εξαπλώνεις τοσο πράσινο κάτω από τον έναστρο ουρανό και ν...