Κάνε με πίνακα
Θυμάμαι...
Θυμάμαι...
Σε παρακαλούσα...
Να γίνω πίνακας
Να γίνω πίνακας
Μη με λησμονείς
Πάντα θα γυρίζω εδώ,
να επιδιώκω, να προσμένω, να περιμένω,
να ειδώ, τον βαθύτατο εαυτό μου
Κάνε με πίνακα
Δώσε μου - μέσω του καμβά - ζωή.
Μέσω της τέχνης σου - της ζωγραφικής - κάνε με άνθρωπο.
Μάθε με να σκέφτομαι, να αγαπάω.
Δώσε μου συναισθήματα
Δώσε μου μυαλό, σκέψη, μάθε με να συγχωράω.
Δώσε μου ελπίδα.
Επίτρεψέ μου να κάνω όνειρα, να
"μεθάω", προσπαθώντας να αγγίξω το αύριο, να τολμώ να κοιτώ στα μάτια
όσους με κοιτούν, χωρίς να χρειάζεται να μιλήσω, να εξηγήσω, να
ερμηνεύσω, να φανερώσω κάτι "απαγορευμένο".
Θέλω να μπορώ να τους κοιτάω χωρίς να χρειάζεται να πω ή να ακούσω κάτι από αυτούς. Αυτούς - που ως
μάζα - δεν έχουν τίποτα να μου προσάψουν, γιατί τόλμησα, να μιλήσω για
την έκφραση της ελευθερίας.
Μα ακόμη κι αν το ''οξύμωρο", υπάρχει
στους στίχους, στον μονόλογο, στην αυταπάτη - εντέχνως παραδέξου - πως
είμαι ένα δημιούργημα, αλλιώτικο από τα άλλα. Γιατί μην ξεχνάς, εγώ
ζήτησα... εγώ ζήτησα...
Να γίνω πίνακας
Να γίνω καμβάς
Να γίνω όνειρο
Να γίνω "πεταλούδα"
Έτσι...
Φευγαλέα και ανισόρροπα,
να μπορώ αντικρίζω τον ήλιο που μας έγνεψε - λανθασμένα - σε τούτον τον κόσμο, που την ματαιότητα, τη βαφτίζει αδυναμία.
Κάνε με πίνακα
Θυμάμαι
Σε παρακαλούσα
Κάνε με πίνακα
Φίλησε με, με τα χρώματά σου
Άγγιξε με, με τα πινέλα σου
Πλάσε με, με τα πάθη και τα λάθη σου μα έστω και για λίγο, κάνε με πίνακα
Κάνε με πίνακα - μόνο για λίγα λεπτά - κι αν χρειαστεί να με λυτρώσεις:
τρύπησέ με,
λάβωσέ με,
σκότωσέ με
διαπέρασε την ύπαρξη σου - έχοντας ως σπαθί- το καβαλέτο σου
Μα κάνε με πίνακα!
Κάνε με πίνακα,
γιατί χωρίς εσένα, δεν μπορώ,
εγώ,
να υπάρξω.
Όχι, όπως μου αξίζει
Όχι, όπως θέλω
Όχι, όπως ονειρεύτηκα
Όχι, όπως κάτι ανώτερο, που δείχνει πως είμαι.
Κάνε με πίνακα
~~ Κάνε με πίνακα - Κική Κωνσταντίνου
Και πάλι ένας εκλεκτός σου ποιητικός μονόλογος αγαπημένη μου φίλη από αυτούς που γράφεις και προκαλούν συγκίνηση για την ομορφιά, τα ζητήματα, το δέος και τις εικόνες που δημιουργούν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ όμορφο αλήθεια. Την καλησπέρα μου.
Πόσο μου αρέσει αυτή η προστακτική (σωστά δεν το λέω; δεν είμαι και η καλύτερη στη γραμματική)
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε το που μπαίνεις, Κάνε με πίνακα.
Σε αιχμαλωτίζει.
Κική μου ξέρεις πως αγαπώ τον τρόπο που εκφράζεσαι.
Αισθάνθηκα για μια στιγμή πως κράτησα το πινέλο σου.