ΤΟ ΌΡΑΜΑ - ΚΙΚΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

Μέσα στο πλήθος,
αντίκρυσα την φαντασία.

Αποδυναμωμένη, απελπιστικά μόνη και έτοιμη - να υποκύψει - σε κάθε ευκαιριακή, στιγμή.

Αλλιώς την θυμόμουν
Διαφορετική, την είχα πλάσει στο μυαλό μου.

Μυστήριο ο κόσμος της.
Κανείς δεν ξέρει που κατοικεί.

Από πότε ζει στο πλήθος;
Αναρωτήθηκα.

Σαν σε καθρέπτη πρέπει να μιλήσω,
να νιώσω,
να αποκοιμηθώ.

Το νεκρό είδωλο
μειδίαμα•
με κοιτάζει και ξέρω, πως κάτι θέλει να μου πει.

Πως να πλάσω τις αλληγορίες μου;
Που να τρέξει ο λογισμός μου;
Που να απευθυνθεί ο λυρισμός του θεάματος;

Να ξέρεις, πως καθώς με κοιτάς-
Απομακρύνομαι.

Μόνη, πορεύομαι στη Γη

Και δεν με κοιτάς
Σε Ελέγχω

Είσαι, το όραμα!


- Το Όραμα - Κική Κωνσταντίνου