ΑΛΙΣΑΧΝΗ - ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΛΕΛΗ

               Χαρούμενη για αυτήν την παρουσίαση - φιλοξενία που μοιράζομαι μαζί σας σήμερα!

Φιλοξενούμενή μου  - το κορίτσι με την γλυκιά φωνή -  που μπορώ να πω, πως αναβλύζει καλοσύνη, και μόνο με το "καλημέρα" που θα σου πει.

Σήμερα θα μιλήσουμε για την δεύτερή της ποιητική συλλογή αλλά σίγουρα θα κάνουμε και μία αναφορά στο πρώτο της έργο.

Για αρχή, πάμε να απολαύσουμε την ζεστή της συνέντευξη:

Χριστίνα μου, καλώς ήρθες στην εκφραστική μου γωνιά.

            Αν και οι περισσότεροι εκφραστικοί φίλοι, σε γνωρίζουν εδώ και χρόνια - μιας και είσαι άκρως ενεργή blogger - σε περίπτωση που κάποιοι φίλοι δεν είναι bloggers ή τυχαίνει να μη σε γνωρίζουν - θα ήθελα να μάθουν καποια πράγματα για εσένα, όποτε ως ξεκίνημα, θα ήθελα να μας συστηθείς με δυο λόγια. Να μας παρουσιάσεις τον εαυτό και τα έργα σου.

            1)Τι σημαίνει για ’σένα ποίηση; Πως την χρησιμοποιείς στην καθημερινή σου ζωή και πως πρόεκυψαν οι ποιητικές σου συλλογές;

Κική μου καταρχάς σε ευχαριστω πολύ για την τιμή να με φιλοξενείς στον όμορφο χώρο σου! Η ποίηση... η ποίηση δεν είναι για μένα κάτι συγκεκριμένο, κάτι που μπορώ να χωρέσω σε μερικές λέξεις. Γενικά, δεν τη βρίσκω εγώ, με βρίσκει εκείνη. Είναι μια πηγή που υπάρχει μέσα μου και ανά διαστήματα αναβλύζει και εκφράζει τα συναισθήματα και τις σκέψεις μου. Στην καθημερινότητά μου δεν τη χρησιμοποιώ, εκτός αν συμβεί κάποιο γεγονός είτε προσωπικό είτε στον κόσμο που πυροδοτήσει ένα νέο πόνημα.

Οι ποιητικές συλλογές προέκυψαν εντελώς ξαφνικά. Είχα γραψει πολλά ποιήματα εκ τωνν οποίων αρκετά είχα μοιραστεί μέσα από το μπλογκ και μια μέρα αποφάσισα να συγκεντρωσω κάποια από αυτά σε ένα βιβλίο. Είχε προηγηθεί ένα συλλογικό e-book γραμμένο από μια ομάδα μπλόγκερ (15 + 1 bloggers Μια ιστορία αγάπης) και μου άρεσε τόσο η ιδέα όσο και η διαδικασία. Όμως τελικά τα ποιήματα ήταν πολλά κι έτσι τα χώρισα σε δυο συλλογές.

           

2)      Πότε ξεκίνησες να γράφεις και ποια ανάγκη σε οδήγησε εκεί; Ποια θεωρείς πως είναι η τεχνική της γραφής σου;

Ποίηση γράφω από το δημοτικό. Λογοτεχνικά κείμενα επίσης. Η πρώτη μου ανάμνηση πάει πίσω στην δ' δημοτικού. Με αφορμή το τραγούδι 'Κάπου υπάρχει η αγάπη μου” του Μάνου Χατζιδάκι, έγραψα το πρώτο μου ολοκληρωμένο ποίημα. Δεν έχω ιδέα ποια είναι η τεχνική της γραφής μου κι αν υπάρχει. Γράφω όπως νιώθω, άλλοτε έμμετρα άλλοτε πεζά, άλλοτε με ομοιοκαταληξία άλλοτε χωρίς.

3)      Αγαπημένοι Ποιητές και Λογοτέχνες; Και ποια έργα τους, σε σημάδεψαν;

Από που να αρχίσω! Στην ποίηση αγαπώ πολύ το λυρισμό του Καβάφη, τον ερωτισμό της Πολυδούρη, τη μελαγχολία του Καρυωτάκη, το πνεύμα του Λειβαδίτη. Λατρευω τον Καββαδία με τα ταξίδια του αλλά και τον Φωτόπουλο με την απέραντη ευαισθησία του.Όσο για λογοτεχνία, εδώ με σημάδεψαν όλα τα παιδικά μου κλασικά αναγνώσματα, ελληνικά και ξένα. Ενδεικτικά αναφέρω “Τα παιδια του πλοιάρχου Γκραντ”, “Η μικρή πριγκίπισσα” , “Το καπλάνι της βιτρίνας”, “ Ο θησαυρός της Βαγίας” , “Πόλεμος και Ειρήνη” και η λίστα είναι πραγματικά ατελείωτη...

4)      Υπάρχουν ποιήματα ή και άλλα λογοτεχνικά δημιουργήματα, που κρατάς μονο για εσένα και δεν θα ήθελες να μοιραστείς με αναγνώστες; Κι αν ναι, ποια ανάγκη – – σε οδηγεί εκεί;

Για την ώρα όχι, δεν έχω γράψει κάτι που να επιθυμώ να μέινει στο σκοτάδι. Κι όσα ποιήματα δεν συμπεριέλαβα στη συλλογή μου, απλά θα συμπεριληφθούν κάπου αλλού.

5)                  Από πού αντλείς έμπνευση για τα ποιήματά σου και από πού μπορεί να την χάνεις;

Όπως είπα και πιο πάνω, κάποιες φορές γεγονότα της προσωπικής μου ζωής, βιώματά μου δηλαδή ή γεγονότα που συμβαίνουν στον κόσμο αποτελούν πηγή έμπνευσης. Άλλες φορές, δεν ξέρω από πού προκύπτουν τα ποιήματα, απλά ξεκινάω να γράφω. Στις πιο καταθλιπτικές μου μέρες έχει τύχει να γράψω τα πιο έντονα ποιήματά μου. Ωστόσο, ακριβώς τέτοιες μέρες τυχαίνει να μην έχω καθόλου έμπνευση.

 

Η δεύτερη ποιητική μου συλλογή με τίτλο ΑΛΙΣΑΧΝΗ κυκλοφορεί και οπλοφορεί. Κι είναι αφιερωμένη στον έρωτα! Στη δύναμη, στο πάθος, στον πόνο, στην απώλεια, στην απελπισία στην ίδια τη ζωή! Γιατί ο έρωτας είναι ζωή!

Με χαρά, αγάπη και υπερηφάνεια λοιπόν σας την παραδίδω.

Θα είναι μεγάλη μου τιμή να στηρίξετε αυτή μου την προσπάθεια και να μου στείλετε τα ειλικρινή σας σχόλια!

Μπορείτε να την προμηθευτείτε ακολουθώντας το παρακάτω λινκ:

http://www.easywriter.gr/ebooks/item/2723

ή πατώντας πάνω στο εξώφυλλο στο δεξί πάνω μέρος του μπλογκ μου.

    6) Ποιο είναι το πιο μεγάλο σου όνειρο και ποιος, ο πιο μεγάλος σου φόβος;

Το πιο μεγάλο μου όνειρο δεν το έχω ονειρευτεί ακόμα!

Ο πιο μεγάλος φόβος μου, πέρα φυσικά από το να πάθουν κάτι τα παιδιά μου και όσοι αγαπώ, είναι να πεθάνω χωρίς να έχω προλάβει να ζήσω, να μην πραγματοποιήσω τα όνειρά μου ή εστω να προσπαθήσω.

7) Πως ξεκίνησε το blogging στη ζωή σου και πως προέκυψε το προσωνύμιο της «πεταλούδας» που χρησιμοποιείς;

Όπως όλα στη ζωή μου, από το πουθενά! Απλά είδα διάφορα μπλογκ κι είπα ας το δοκιμάσω. Οι πεταλούδες πάντα με γοήτευαν, εξ ου και “Η μπαλάντα της Πεταλούδας” γιατί έχουν κάτι το μαγικό και το απόλυτα ελεύθερο! Έτσι καθώς έψαχνα για όνομα μου ήρθε η πεταλούδα (butterfly) χωρίς δεύτερη σκέψη.

8)  Μίλησέ μου για τα έργα σου. Τι πρεσβεύουν και τι έχουν να μας πουν. Αποσκοπούν,  ; Και περιμένουν, τι;

Δεν πρεσβεύουν τίποτα περισσότερο από την προσωπική μου οπτική και τον ψυχικό μου κόσμο. Η συλλογή “Στου Ονείρου το Δρόμο” περιέχει ποιήματα που αφορούν γενικότερα τη ζωή και τον κόσμο, ενώ η “Αλισάχνη” κινείται γύρω από τον έρωτα και τις εκφάνσεις του. Αποσκοπούν και περιμένουν, η μάλλον ελπίζουν να αγγίξουν τις ψυχές όσων επιλέξουν να τις διαβάσουν και τελειώνοντας να νιώσουν πως κάτι πήραν κι από μένα.

9)                  Η κοινωνία μας σήμερα, εμπνέει και τροφοδοτεί την τέχνη ή γίνεται το ακριβώς αντίθετο; Την απορροφά και τη σκοτώνει;

Εξαρτάται. Σε κάθε εποχή η τέχνη ήταν αντικείμενο κριτικής και λογοκρισίας. Η σημερινή εποχή δε, με την τεχνολογική επανάσταση, έχει κάνει πολύ εύκολη την πρόσβαση στην τέχνη αλλά και εξίσου εύκολο το να παράγει κανείς έργο. Το αν είναι όντως τέχνη αυτό το έργο ή όχι τελικά θα τ κρίνει ο αποδέκτης δηλαδη το κοινό. Εγώ προτιμώ πάντα να βλέπω το ποτήρι μισογεμάτο και θεωρώ ότι η τέχνη είναι από τη φύση της πιο δυνατή και πιο ανθεκτική από τις συνθηκες της εκάστοτε εποχής.

10)              Οι άνθρωποι, ως μια άλλη «Αλισάχνη» τι μπορούν να μας διδάξουν ή ακόμη και πως μπορούν να χρησιμοποιηθούν οι ίδιοι, ως διδαχή;

Η “Αλισάχνη” είναι στην κυριολεξία αυτό το υλικο που προκύπτει από τη βίαιη πρόσκορουση του κύματος στα βράχια. Δεν είναι ούτε αμιγώς νερό ούτε αμιγώς αέρας. Έχει υφή αλλά και οσμή και γεύση. Έτσι ακρβώς, καθε ένας από εμάς δεν έχει μια μόνο υπόσταση αλλά πολλές, όμως έχει τη μοναδική του υφή οσμή και γεύση.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ για την υπέροχη συζήτηση – συνέντευξη που μας χάρισες και σου εύχομαι ολόψυχα κάθε επιτυχία και ευτυχία σε όλους τους τομείς της ζωής σου και κυρίως της οικογένειας που είναι η πιο σημαντική!

Εγώ σε ευχαριστώ για την φιλοξενία.

 Να είσαι πάντα καλά και  σύντομα σε επόμενα έργα!

Και πάμε γρήγορα, να θυμηθούμε και το πρώτο της έργο:

Έρχεται μια στιγμή που απλά μοιάζουν τα κομμάτρια του παζλ να ενώνονται, μοιάζουν οι συνθήκες να είναι ευνοϊκές και η στιγμή κατάλληλη για να τολμήσεις κάτι που μόνο σαν σκέψη το γυρόφερνες χρόνια. Και φτάνει μια αφορμή, κάτι που θα σε εμπνεύσει. Για μένα η αφορμή ήρθε με τη μορφή μιας ομιλίας του Γιάννη Φαρσάρη στο TEDx, για την ανοικτή κυκλοφορία και διάδοση της δημιουργίας.

Κι έτσι ανοίχτηκαν τετράδια, ξεσκονίστηκαν παλιές σημειώσεις και ζωντάνεψαν στίχοι που γράφονται εδώ και πάνω από 20 χρόνια. Κάποιους τους έχω ήδη μοιραστεί μαζί σας μέσα από αυτό το μετερίζι. Κάποιο άλλοι κάνουν ντεμπούτο σήμερα κι έρχονται να πετάξουν ανάμεσά σας. Με την ελπίδα κάθε ένας από εσάς να βρει έστω μια λέξη που θα τον αγγίξει, ένα στίχο που θα τον εκφράσει, ένα συναίσθημα που θα κάνει την καρδιά του να σκιρτήσει και με πολλή μα πάρα πολλή αγάπη, σας παρουσιάζω την πρώτη μου ποιητική συλλογή με τίτλο "Στου ονείρου το δρόμο...", που διανέμεται ελέυθερα στο διαδίκτυο σε μορφή e-book.

Ιδιαίτερες ευχαριστίες στον Γιάννη Φαρσάρη για την έμπνευση αλλά και την πολύτιμη βοήθειά του!

Και στη δική μας Έλλη Οικονόμου (aka Funky Monkey) για την πραγματικά ανεκτίμητη υποστήριξή της, τόσο στην επιμέλεια και στην δημιουργία του εξωφύλλου, όσο -και περισσότερο!- για την ψυχολογική και ηθική υποστήριξη!

Το δικό μου όνειρο, ένα από αυτά, βρήκε σήμερα το δρόμο του κι εύχομαι να το αγκαλιάσετε και να στηρίξετε αυτό το νέο μου βήμα!

Καλό σας ταξίδι στα μονοπάτια της ψυχής μου!

http://www.ideostato.gr/2016/02/e-book.html 

Και δεν θα γινόταν φίλοι, να μην αναφέρουμε και τα υπέροχα βίντεο που έχει επιμεληθεί ο αγαπημένος μας, Νίκος Μουσαβερές για τις ποιητικές συλλογές της Χριστίνας μας όπως και για τις δικές μου φυσικά. Πόσο μα πόσο τυχερές είμαστε που σε έχουμε, Νίκο μου!

ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΛΕΛΗ - ΣΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ ΤΟ ΔΡΟΜΟ 

 

Περιέχει αποσπάσματα από 16 ανθρωποκεντρικά ποιήματα γραμμένα σε ελεύθερο στίχο και έμμετρο λόγο. Εκπέμπουν έντονα συναισθήματα όπου ιδιαίτερη φροντίδα έχουν η αγάπη και η καλοσύνη. Αποτυπώνουν αυτήν την αέναη κατάσταση, όπου μέσα από την αδιάκοπη πάλη στο μόχθο της ζωής, κερδίζει πόντους στο τέλος η ελπίδα και η αισιοδοξία. Εξυμνούν την ίδια τη ζωή... εκείνη που χάνεται μπροστά στα μάτια μας, αλλά κι αυτήν που ονειρευόμαστε. Η προσωπικότητα και η επιρροή της συγγραφέως από πράξεις και γεγονότα είναι εμφανή και γι' αυτό δεν ήταν δυνατόν να ξεφύγουν από όσα με έχει συνηθίσει. Η αίσθηση που αφήνει τελικά σταλιά - σταλιά σε κάθε στίχο είναι η νοσταλγική δραπέτευση στην επ-Ανάσταση της ζωής. 

 Η μουσική επένδυση του βίντεο ανήκει στην εξαμελή Αμερικάνικη μπάντα απ' το Austin του Texas και λέγεται Balmorhea(Μπαλμορέι). Φέρει τον τίτλο "The Winter"(2008) και περιέχεται στο άλμπουμ "Rivers Arms". 

ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΛΕΛΗ - ΑΛΙΣΑΧΝΗ

 

Περιέχει αποσπάσματα από 16 ανθρωποκεντρικά ποιήματα της ομώνυμης ποιητικής συλλογής, γραμμένα σε ελεύθερο και έμμετρο στίχο. Εξυμνεί εκείνον τον αέναο έρωτα που τρέφεται μέσα από τα όνειρα και τις προσδοκίες. 

Η μουσική επένδυση ανήκει στον συνθέτη Danail Getz (Audiomachine). Φέρει τον τίτλο "An unfinished life"(2009) και περιέχεται στο άλμπουμ "Tree of life".

Η Χριστίνα Λέλη γεννήθηκε την άνοιξη του 1980, όταν ακόμα υπήρχαν γειτονιές, αλάνες και αυλές με κήπο. Φυλακίστηκε στη μεγαλούπολη των γκρίζων κλουβιών, με μοναδική διέξοδο τη θάλασσα. Οι λέξεις φεύγουν από εκείνη και αποκτούν δική τους προσωπικότητα όταν γράφει, τα χέρια της είναι απλώς το μέσο που χρησιμοποιούν για να βγουν στο φως, στη ζωή. Όνειρό της να ζήσει τα όνειρά της. 

 Τη γνώρισα και την γνωρίσαμε ως "Butterfly" στους παρακάτω ενεργούς ιστοτόπους:

http://butterfly-butterflysworld.blogspot.gr/

http://epanastasikalosinis.blogspot.gr

http://butterflysstories.blogspot.gr

Καλή συνέχεια στη ζωή και στα έργα σου, Χριστίνα μου!

Σου εύχομαι ολόψυχα ό,τι καλύτερο!!!