Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Ο ΆΛΛΟΣ ΕΑΥΤΟΣ - ΚΙΚΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ


Μέσα στον εαυτό μου κατοικεί ένας άλλος εαυτός.

Πολλές φορές - τα βράδια που μυρίζει βροχή - βγαίνει ένα χέρι και ασφυκτικά με πιέζει. Με πνίγει θαρρώ. Με εξωθεί.
Προσπαθεί - ανεπιτυχώς - να μειώσει την δύναμη της φωνής μου, μα η ψυχή, σθεναρά αντιστέκεται.

Κάποιες φορές - όταν νιώθω το οξυγόνο να μειώνεται επικίνδυνα - επιτρέπω στον Άλλο, να αναλάβει τα ηνία.
Τότε και μόνο τότε, δύο διάφανα χέρια τυλίγουν τα μάτια μου και με παρασέρνουν, σε μία αδιανόητη μανία.
Η καυστική ρότα της εποχής - ατελέσφορα - με διαπερνάει.

Κάποιες φορές μπερδεύομαι, μοιάζουν μεταξύ τους, ακόμη και τα δάχτυλα, λες και φέρουν τα ίδια αποτυπώματα.
Και η δύναμη! Η δύναμη, ίδια θα 'ναι.
Με τρομάζει η ομοιότητα στην πλήρη ανυποταξία της.

Χθες βράδυ, αλίευσα ένα ακόμη νεκρό είδωλο. Νομίζω φόραγε χρυσό. Κάποιος, μου πήρε το παγωμένο δίχτυ. Δεν έγινε κάτι. Μέθυσε ο νους. Χόρεψαν οι λέξεις.

Μέσα στον εαυτό μου, παίζει ένας άλλος εαυτός και με τρομάζει!!

~~ Ο  Άλλος Εαυτός - Κική Κωνσταντίνου
Labels:

Σχόλια

  1. Αννίκα23 Σεπτεμβρίου 2019 στις 12:46 μ.μ.

    Στην αναζήτηση του άλλου εαυτού ψάχνοντας την αλήθεια μπορεί να σκοντάψουμε σε δυο λέξεις που είχαμε ξεχάσει. Ευγνωμοσύνη και συγχώρεση.
    Μέσα εκεί θα δεις τους φόβους, τις αδυναμίες, τα λάθη, την άρνηση. Με μια μικρή επεξεργασία μπορείς να τα κάνεις αυτοπεποίθηση, επάρκεια, αυτογνωσία για να μην πληγώσεις ποτέ τον εαυτό σου.
    Κική όμορφο ποίημα!
    Να είσαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Giannis Pit.23 Σεπτεμβρίου 2019 στις 6:11 μ.μ.

    Ο Άλλος εαυτός. Το alter ego. Μια αναζήτηση υπαρξιακή που βασανίζει μόνιμα κάθε άνθρωπο. Κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο βέβαια. Που φιλοδοξεί να ανοίξει τα κελιά του νου και της ψυχής και να εμβαθύνει. Να αναζητήσει, να ψάξει. Πόσο όμορφο Κική μου, μία ακόμα φορά. Οι στοχασμοί σου, πότε φωτεινοί πότε γκρίζοι. Καλή βδομάδα ψυχή μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Makis Del23 Σεπτεμβρίου 2019 στις 8:45 μ.μ.

    Οι δύο η οι πολλοί εαυτοί μας ε;
    Τι ωραία που τα έγραψες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Natassas blog tips24 Σεπτεμβρίου 2019 στις 9:09 π.μ.

    Αυτός ο άλλος εαυτός μας... και πότε βγαίνει; ποτέ θα έλεγα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Μαρία Κανελλάκη24 Σεπτεμβρίου 2019 στις 5:02 μ.μ.

    Είναι αυτές, οι προσωπικές μας αναζητήσεις που δεν ξετελεύουν ποτέ. Έτσι όπως το περιγράφεις στους στίχους σου, Κική μου. Καλές διαδρομές να έχεις, πολλά συγχαρητήρια για την εξέλιξη της σκέψης και του λόγου σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...
42 σχόλια
Read more »

Ο Αύγουστος μας αποχαιρετά

  Ο Αύγουστος περπατά αργά, με τα βήματά του βαριά από ήλιο που σβήνει, σαν να κουβαλάει ολόκληρο τον χρόνο σε μια ανάσα, σε μια τελευταία ματιά πριν χαθεί πίσω από το κατώφλι του φθινοπώρου. Η πόλη μοιάζει να κρατά την αναπνοή της, με το χώμα ακόμα ζεστό κάτω από τα πόδια, το κελάηδημα των πουλιών λιγοστό και νωχελικό, τα τζιτζίκια σιγούν, μα ο αέρας ακόμα φέρνει την ανάμνηση του ατελείωτου καλοκαιριού — των απογευμάτων που λιώσαμε σε γέλια, των βραδιών με αστέρια να πέφτουν σαν βροχή και της θάλασσας που αγκάλιαζε κάθε μας βήμα. Στην αυλή η κούνια κουνιέται ακόμα, σαν να χαιρετάει εκείνους που σίγουρα θα φύγουν, τραγουδώντας έναν ήσυχο αποχαιρετισμό, μ’ ένα γλυκό, μακρινό τραγούδι που θυμίζει: «Μείνετε εδώ λίγο ακόμα — η στιγμή δεν τέλειωσε». Τα δέντρα στέκονται βαρύθυμα, φύλλα χρυσά, κόκκινα και καφέ, αρχίζουν να πέφτουν απαλά στο χώμα, σαν να φυλάνε μέσα τους μνήμες που θα κρατήσουν τη ζεστασιά του ήλιου και της βροχής, το άρωμα των λουλουδιών που έλιωσα...
12 σχόλια
Read more »

Καλοκαιρινός Θησαυρός: Τα Κρυμμένα Σημεία της Γειτονιάς μας – Η Αυλή της Κατίνας

Καλημέρα σας, εκφραστικοί μου! Δεν ήξερα αν θα κάνω άλλη ανάρτηση για τον καλοκαιρινό θησαυρό που εμπνεύστηκα, αλλά τελικά ένιωσα πως ήταν ανάγκη να το κάνω. Ίσως γιατί γυρνάμε πίσω στα παιδικά μας χρόνια, σε εκείνες τις γλυκές, αθώες αναμνήσεις που φωτίζουν την ψυχή. Ίσως γιατί το καλοκαίρι φτάνει στο τέλος του και μια γλυκιά μελαγχολία με γυρίζει εκεί που η καρδιά νιώθει ασφαλής. Δεν ξέρω ακριβώς το γιατί, ξέρω μόνο πως το θέλησα – κι αυτό έχει σημασία. Σε αυτή την ανάρτηση σας καλώ να θυμηθείτε μαζί μου την ιδέα και τον σκοπό του διαδικτυακού δρώμενου, που στόχο έχει να φέρει στο φως μικρές στιγμές από τις ζωές μας, εκείνες που ίσως μοιάζουν ασήμαντες αλλά κρύβουν θησαυρούς. Στο τέλος της δημοσίευσης θα βρείτε και όλες τις συμμετοχές μέχρι στιγμής για τις οποίες σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου. Αν κατά λάθος ξέχασα κάποια, σας παρακαλώ συγχωρέστε με και προσθέστε τη στα σχόλια. Δεν χρειάστηκε πολλή σκέψη για το τι θα γράψω – το ήξερα καλά. Και αυτή τη φορά, ήξερα τι ή...
8 σχόλια
Read more »