Βάφτισα τον έρωτα, τριαντάφυλλο.
Κατάφερα, με δυσκολία, να του δώσω ζωή.
Το κράτησα, ευλαβικά θαρρώ, το έσφιξα στην αγκαλιά μου.
Θυμάμαι καλά πως φρόντισα, να είναι καθαρό
να μην έχει δείγμα από αγκάθι, από ζωύφιο, από λάσπη ή σκόνη έστω, όμως δεν υπολόγισα πως από τον πολύ τον θαυμασμό, εκείνο επονούσε.
Το ενιωθα να κλαίει πάνω μου, να ματώνει, μα όσο κι αν κοιτούσα γύρω μου, δεν έβρισκα τίποτα που τα πάνω μαρτυρούσε. Το μόνο που αισθανόμουν και είχε την όποια σημαντική ευκαιρία, ήταν ένα πηχτό υγρό να κυλάει από τη χούφτα μου και να φτάνει μέχρι τον αγκώνα.
Αυτό και τίποτε άλλο...
Αυτό.
Απέκρυψα όμως, μία φορά που άκουσα έναν ψίθυρο. Μα μιλάνε όμως τα λουλούδια;
Και δεν θυμάμαι να του ζήτησα να ομιλήσει.
Δεν ήθελα να ακούω, ήθελα μόνο νιώθω, λες και αυτό, του ήταν αρκετό.
Θα ήταν αρκετό, αν δεν είχε ψυχή και δεν είχε αναπτύξει χαρακτήρα.
Δε θυμάμαι να του έδωσα ζωή, δεν κατάλαβα καν πως άρχισε να εξελίσσεται και στην "αφάνεια" να επιπλέει.
Βάφτισα τον έρωτα τριαντάφυλλο, μα εκείνο με ξελόγιασε και με βάφτισε ικεσία.
Θα το προσφέρω, ώστε να γίνω πράξη.
Κι αυτό, σαν σκυτάλη, να εξαπλωθεί.
Ίσως έτσι, να επιστρέψει εκεί όπου ανήκει.
Βαθιά στην γη,
στο χώμα, στην ρίζα.
Εκείνη, που συγνώμη,
την ξερίζωσα με μανία.
- Το Τριαντάφυλλο - Κική Κωνσταντίνου
Κατάφερα, με δυσκολία, να του δώσω ζωή.
Το κράτησα, ευλαβικά θαρρώ, το έσφιξα στην αγκαλιά μου.
Θυμάμαι καλά πως φρόντισα, να είναι καθαρό
να μην έχει δείγμα από αγκάθι, από ζωύφιο, από λάσπη ή σκόνη έστω, όμως δεν υπολόγισα πως από τον πολύ τον θαυμασμό, εκείνο επονούσε.
Το ενιωθα να κλαίει πάνω μου, να ματώνει, μα όσο κι αν κοιτούσα γύρω μου, δεν έβρισκα τίποτα που τα πάνω μαρτυρούσε. Το μόνο που αισθανόμουν και είχε την όποια σημαντική ευκαιρία, ήταν ένα πηχτό υγρό να κυλάει από τη χούφτα μου και να φτάνει μέχρι τον αγκώνα.
Αυτό και τίποτε άλλο...
Αυτό.
Απέκρυψα όμως, μία φορά που άκουσα έναν ψίθυρο. Μα μιλάνε όμως τα λουλούδια;
Και δεν θυμάμαι να του ζήτησα να ομιλήσει.
Δεν ήθελα να ακούω, ήθελα μόνο νιώθω, λες και αυτό, του ήταν αρκετό.
Θα ήταν αρκετό, αν δεν είχε ψυχή και δεν είχε αναπτύξει χαρακτήρα.
Δε θυμάμαι να του έδωσα ζωή, δεν κατάλαβα καν πως άρχισε να εξελίσσεται και στην "αφάνεια" να επιπλέει.
Βάφτισα τον έρωτα τριαντάφυλλο, μα εκείνο με ξελόγιασε και με βάφτισε ικεσία.
Θα το προσφέρω, ώστε να γίνω πράξη.
Κι αυτό, σαν σκυτάλη, να εξαπλωθεί.
Ίσως έτσι, να επιστρέψει εκεί όπου ανήκει.
Βαθιά στην γη,
στο χώμα, στην ρίζα.
Εκείνη, που συγνώμη,
την ξερίζωσα με μανία.
- Το Τριαντάφυλλο - Κική Κωνσταντίνου
Ένα ακόμη νεογέννητό μου που θα ενταχθεί στην τρίτη μου ποιητική συλλογή που ετοιμάζεται.
Να περνάτε όμορφα, εκφραστικοί!
Και να δίνεται προσοχή στα λουλούδια, μας μιλάνε!
Ωωωωω Κική μου. Από τα καλύτερά σου ποιήματα με σιγουριά....!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάρα πολύ όμορφο. Δεν ξέρω αλλά μίλησε στην καρδιά μου. Ειλικρινά.
Με το εύρημά του.
Το τριαντάφυλλο....
Μπράβο κοπέλα μου, μας κάνεις περήφανους, σε καμαρώνουμε.
Καλές Απόκριες να έχεις.
Υπέροχο Κική.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή συνέχεια και φιλάκια πολλά
Φανταστικό και ερωτικό μα ..βρε πουλάκι μου άσε να το αγοράσουμε όταν θα το κάνεις βιβλίο!!!Χάνεις χρήμα Κικίτσα μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτή η απλότητα μου αρέσει! Όχι πολλά πολλά. Ξεκάθαρα πράγματα! Μπράβο ρε Κικίτσα μου. Μου δίνεις θάρρος αλήθεια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπέροχα όμορφο! Ανυπομονώ και για την 3η σου ποιητική συλλογή, ανυπομονώ σου λέω!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ' ευχαριστούμε που μοιράζεσαι κομμάτια... τα ακόμα καλύτερα περιμένουμε...
Φιλιάάάά!!!