Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΤΟ ΑΚΟΡΝΤΕΟΝ - ΚΙΚΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ




Χιόνιζε εκείνη την ημέρα...
Χιόνιζε τόσο πολύ που δεν μπορούσα να ξεχωρίσω την ημέρα από τη νύχτα,
το φως από το σκοτάδι,
τους μικρούς από τους μεγάλους,
τους ανθρώπους από τα ζώα.

Περπατούσα χωρίς να πηγαίνω κάπου,
σκεφτόμουν χωρίς να είμαι σε θέση
να διακρίνω, αν μπορούσα να βάλω σε μια σειρά, τις σκέψεις που με ταλάντευαν.

Κρύωνα τόσο πολύ που με δυσκολία μπορούσα να περπατήσω, μα το πιο περίεργο όλων, είναι που ένιωθα το μούδιασμα της καρδιάς να υπερνικάει αυτό των άκρων.

Είχα την εντύπωση πως υπήρχαν κι άλλοι περαστικοί που διάβαιναν την άυλη πύλη,
μα ορκίζομαι πως όσο κι αν προσπάθησα δεν έβλεπα κανέναν.

Ώσπου άκουσα έναν ήχο.
Έναν ήχο, οικείο, γλυκό.
Μηχανικά τον ακολούθησα και βρέθηκα μπροστά σε έναν ταλαιπωρημένο, γνωστό μου ξένο, που έπαιζε ακορντεόν.

Τον κοίταξα θυμάμαι και χωρίς δεύτερη σκέψη, πλάγιασα δίπλα του.
Η μελωδία του ακορντεόν με κοίμησε.
Το πρωί που ξύπνησα, δεν υπήρχε κανείς.

Κάπου άκουσα έναν ξεθωριασμένο ήχο,
ήταν ο ήχος του ακορντεόν.

Χαμογέλασα...


Το Ακορντεόν - Κική Κωνσταντίνου
Ένα ακόμη νεογέννητο ποίημα.

#Κική_Κωνσταντίνου
#Εκφράσου
#Ποιήματα
#Δημιουργώ
#Ονειρεύομαι
Labels:

Σχόλια

  1. Ρένα Χριστοδούλου2 Φεβρουαρίου 2018 στις 2:01 μ.μ.

    Πόσο όμορφα γράφεις Κική μου.
    Να είσαι καλά και κσλό πσκ.
    Φιλάκια πολλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Giannis Pit.2 Φεβρουαρίου 2018 στις 3:06 μ.μ.

    Όμορφο ποίημα, βγαλμένο απ την ψυχή σου.
    Συνέχισε Κική μου.
    Καλό σου απόγευμα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Woman in Blogs2 Φεβρουαρίου 2018 στις 7:01 μ.μ.

    Καλό και δημιουργικό μήνα εύχομαι! Το νεογέννητό σου αισιόδοξο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. sanpiseth405 Φεβρουαρίου 2018 στις 9:49 π.μ.

    Awesome blog, i always enjoy & read the post you are sharing!
    Thank for your very good article...!
    หนังบู๊

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...
40 σχόλια
Read more »

Από την Άλλη Πλευρά

    Πηγή Ο ήλιος είχε ήδη ανέβει ψηλά στον ουρανό όταν ο Δημήτρης πήρε στα χέρια του τον φάκελο. Είχε εκείνη τη μυρωδιά που τον έκανε να νιώθει σαν να ήρθε από το παρελθόν, από ένα άλλο κεφάλαιο της ζωής του, που δεν ήθελε να θυμάται. Ήταν το είδος του φακέλου που θα πετούσε χωρίς δεύτερη σκέψη, αν δεν είχε ένα περίεργο αίσθημα στο στομάχι. Άνοιξε τον φάκελο αργά, λες και το περιεχόμενό του θα μπορούσε να τον τραυματίσει, κι εκεί, ανάμεσα σε μερικά τσαλακωμένα χαρτιά, βρήκε ένα παλιό κασετόφωνο. Το κρατούσε στα χέρια του, κοιτώντας το με μια αίσθηση αμηχανίας, σα να είχε ανοίξει έναν θησαυρό που δεν ήξερε πώς να διαχειριστεί. Το κασετόφωνο ήταν ακριβώς το ίδιο όπως εκείνα που χρησιμοποιούσαν οι γονείς του όταν ήταν μικρός, από εκείνα τα μοντέλα που ακούγονταν σαν να παίζουν με χαμηλή ένταση ακόμα κι όταν ήταν στο τέρμα. Μόνο που αυτή η συσκευή δεν είχε καμία ετικέτα, καμία ένδειξη για το ποιος ήταν ο αποστολέας ή το περιεχόμενό της. Το μόνο που υπήρχε πάνω ήταν μία κασέτ...
10 σχόλια
Read more »

25 λέξεις #16 - Χρόνος στάζει ανάμεσα στις λάμψεις

  Πίσω απ’ το πλήθος των φώτων ο ήλιος δεν χάνεται — μεταμορφώνεται. Χρόνος στάζει ανάμεσα στις λάμψεις. Κανείς δεν γυρνά. Καλημέρα εκφραστικοί μου! Αυτή είναι η συμμετοχή μου στο δρώμενο "25 λέξεις" της Μαρίας Νικολάου, στο '' το Κείμενο'' , με νικήτρια την Αλεξάνδρα μας Woman in blogs . Εμπνευστήκαμε από τη φωτογραφία της Μαρίας, που μοιράστηκε μαζί μας και είδατε πιο πάνω. Σε μόλις 25 λέξεις , εκφράσαμε τις σκέψεις και τα συναισθήματα που μας γέννησε αυτή η εικόνα. Μπορείτε να δείτε όλες τις συμμετοχές εδώ . Μαρία μου, σε ευχαριστούμε θερμά — και συγχαρητήρια σε όλους τους συμμετέχοντες! Ήταν μια ακόμη υπέροχη διαδικτυακή εμπειρία. Ένα ιδιαίτερο ευχαριστώ σε όσους στήριξαν τη συμμετοχή μου ή σταθήκαν σε αυτή με αγάπη.
14 σχόλια
Read more »