Σήμερα, ημέρα καθολικής εορτής για τους ερωτευμένους, γράφω την
δεύτερη ιστορία για "Την Αγάπη που Δηλώνει Απών" που με χαρά και
ενθουσιασμό, αυτόν τον καιρό, ετοιμάζω.
Μοιάζει κάπως οξύμωρο, ίσως περισσότερο ημερολογιακά αλλά για εμένα δεν έχει καμία απολύτως σημασία, μιας και το μόνο που θέλω είναι να επικοινωνήσω συνειδησιακά. Έπιασα τον εαυτό μου να συγκινείται και να βουρκώνει κατά την συγγραφή της και αμέσως ένιωσα πως θέλω αυτό το συναίσθημα, έστω λίγο, να το μοιραστώ.
Μοιάζει κάπως οξύμωρο, ίσως περισσότερο ημερολογιακά αλλά για εμένα δεν έχει καμία απολύτως σημασία, μιας και το μόνο που θέλω είναι να επικοινωνήσω συνειδησιακά. Έπιασα τον εαυτό μου να συγκινείται και να βουρκώνει κατά την συγγραφή της και αμέσως ένιωσα πως θέλω αυτό το συναίσθημα, έστω λίγο, να το μοιραστώ.
" Ήθελα τόσα λίγα να σου γράψω και τώρα δεν μπορώ να αφήσω από τα χέρια
μου το μολύβι. Και αποφεύγω να κοιτάζω τα χέρια μου, γιατί τρομάζω στην
σκέψη, πως θα πρέπει να αποχωριστώ το δαχτυλίδι μας.
Τώρα, τώρα εδώ, αυτήν την στιγμή που τα χέρια μου τρέμουν και τα χείλη μου συσπώνται, θέλω να σου γράψω τόσα πολλά, που νιώθω πως δέκα τόμοι δεν θα μου φτάνουν.
Θέλω να έρθει μια ανώτερη δύναμη και να μου πάρει το χαρτί από το χέρι.
Θέλω να έρθει μια ανώτερη δύναμη και να μου πάρει την ψυχή από το σώμα.
Θέλω να εκφράσω τα συναισθήματα με λίγες λέξεις, όπως έκανες κι εσύ κι εγώ, μέχρι τώρα στη ζωή μας, μα δεν μπορώ.
Είναι η πρώτη φορά που δεν έχω χρόνο να σου πω περισσότερα, που δεν θα περιμένω το αύριο να έρθει, που μπορώ ευθέως να σου πω τα όσα νιώθω και δεν με νοιάζει πόσο χρόνο θα πάρει, πόσο χώρο θα πιάσει, θέλω να ανοίξω την καρδιά μου, να την κάνω κομμάτια μπροστά σου και να σου μεταφέρω σε λόγια, τις μειλίχιες σκέψεις της ψυχής μου για να δεις πόσο σε αγαπώ και να με συγχωρέσεις.
Και δεν ξέρω αν θα το καταφέρεις αυτό.
Και δεν ξέρω και αν το αξίζω.
Και πιάνω τον εαυτό μου να μην ξέρει τίποτα αλλά και να μην θέλει να μάθει και τίποτα.
Λες και όλα να άρχισαν, τώρα, εδώ. Και εδώ, να τελειώνουν.
Για μένα τουλάχιστον.
Τρομάζω στη σκέψη πως δεν θα καταλάβεις.
Κι από την άλλη, δεν μπορώ να σου περιγράψω με λέξεις τίποτα και εγώ θέλω να σου πω τόσα πολλά και η καρδιά μου με προστάζει για πρώτη και τελευταία φορά να σου μιλήσω ανοιχτά και εγω παλεύω, παλεύω να μην υπακούσω μα δεν μπορώ.
Έρμαιό της, συγνώμη, μα δεν μπορώ.
Χάνω."
Γιατί σε αυτή την Ιστορία, η Αγάπη θα δηλώσει Απών, μέσα από την πιο δυνατή και ακλόνητη Αγάπη που οραματίστηκα. Γιατί υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι, που ολοκληρωτικά μπορούν να δοθούν και να αγαπήσουν. Γιατί υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι, που μπορούν, όσο απίστευτο κι αν ακούγεται ή είναι στην πραγματικότητα αυτό, να αγαπήσουν βαθιά, ριζωμένα, αληθινά και κυρίω να αγαπήσουν πέρα και πάνω από τον εαυτό τους.
Γιατί αυτή η Ηρωίδα μου, είναι όσα μπορεί να εμπερικλείει το συναίσθημα και η αξία, της ανιδιοτελούς αγάπης.
Γιατί νιώθω περήφανη και ευλογημένη που πλάθω αυτήν την ιστορία.
Γιατί αξίζεις να επιτρέψεις στην "Τριλογία της Αγάπης" να σε συμπαρασύρει στους κόσμους της.
Ζήτησέ μου ενυπόγραφη και με αφιέρωση "την Αγάπη που Δηλώνει Παρών" και περίμενε με λαχτάρα, όπως και εγώ, μιας και μαζί το ζούμε, "Την Αγάπη που Δηλώνει Απών."
Γιατί η Αγάπη, δεν εφησυχάζεται! Ποτέ της!
Τώρα, τώρα εδώ, αυτήν την στιγμή που τα χέρια μου τρέμουν και τα χείλη μου συσπώνται, θέλω να σου γράψω τόσα πολλά, που νιώθω πως δέκα τόμοι δεν θα μου φτάνουν.
Θέλω να έρθει μια ανώτερη δύναμη και να μου πάρει το χαρτί από το χέρι.
Θέλω να έρθει μια ανώτερη δύναμη και να μου πάρει την ψυχή από το σώμα.
Θέλω να εκφράσω τα συναισθήματα με λίγες λέξεις, όπως έκανες κι εσύ κι εγώ, μέχρι τώρα στη ζωή μας, μα δεν μπορώ.
Είναι η πρώτη φορά που δεν έχω χρόνο να σου πω περισσότερα, που δεν θα περιμένω το αύριο να έρθει, που μπορώ ευθέως να σου πω τα όσα νιώθω και δεν με νοιάζει πόσο χρόνο θα πάρει, πόσο χώρο θα πιάσει, θέλω να ανοίξω την καρδιά μου, να την κάνω κομμάτια μπροστά σου και να σου μεταφέρω σε λόγια, τις μειλίχιες σκέψεις της ψυχής μου για να δεις πόσο σε αγαπώ και να με συγχωρέσεις.
Και δεν ξέρω αν θα το καταφέρεις αυτό.
Και δεν ξέρω και αν το αξίζω.
Και πιάνω τον εαυτό μου να μην ξέρει τίποτα αλλά και να μην θέλει να μάθει και τίποτα.
Λες και όλα να άρχισαν, τώρα, εδώ. Και εδώ, να τελειώνουν.
Για μένα τουλάχιστον.
Τρομάζω στη σκέψη πως δεν θα καταλάβεις.
Κι από την άλλη, δεν μπορώ να σου περιγράψω με λέξεις τίποτα και εγώ θέλω να σου πω τόσα πολλά και η καρδιά μου με προστάζει για πρώτη και τελευταία φορά να σου μιλήσω ανοιχτά και εγω παλεύω, παλεύω να μην υπακούσω μα δεν μπορώ.
Έρμαιό της, συγνώμη, μα δεν μπορώ.
Χάνω."
Γιατί σε αυτή την Ιστορία, η Αγάπη θα δηλώσει Απών, μέσα από την πιο δυνατή και ακλόνητη Αγάπη που οραματίστηκα. Γιατί υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι, που ολοκληρωτικά μπορούν να δοθούν και να αγαπήσουν. Γιατί υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι, που μπορούν, όσο απίστευτο κι αν ακούγεται ή είναι στην πραγματικότητα αυτό, να αγαπήσουν βαθιά, ριζωμένα, αληθινά και κυρίω να αγαπήσουν πέρα και πάνω από τον εαυτό τους.
Γιατί αυτή η Ηρωίδα μου, είναι όσα μπορεί να εμπερικλείει το συναίσθημα και η αξία, της ανιδιοτελούς αγάπης.
Γιατί νιώθω περήφανη και ευλογημένη που πλάθω αυτήν την ιστορία.
Γιατί αξίζεις να επιτρέψεις στην "Τριλογία της Αγάπης" να σε συμπαρασύρει στους κόσμους της.
Ζήτησέ μου ενυπόγραφη και με αφιέρωση "την Αγάπη που Δηλώνει Παρών" και περίμενε με λαχτάρα, όπως και εγώ, μιας και μαζί το ζούμε, "Την Αγάπη που Δηλώνει Απών."
Γιατί η Αγάπη, δεν εφησυχάζεται! Ποτέ της!
Ξεκίνησες Κική μου ;
ΑπάντησηΔιαγραφήάντε με το καλό.
Στα σκαριά λοιπόν και το επόμενο βιβλίο-έργο σου....! Και απ ότι διάβασα και αυτό πολύ όμορφο στο δικό σου ύφος.
Να σου ευχηθώ ολόψυχα καλή δύναμη με κάθε μου ευχή.
Μια ομορφούλα σαν κι εσένα μόνο..παρούσα στην αγάπη πρέπει να δηλώνει, καλημέρα γλυκιά μου!!
ΑπάντησηΔιαγραφή