Η ΘΥΣΙΑ - ΚΙΚΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

Η ψυχή μου κλαίει.

Την ακούω στο ύστατε χαίρε, να ανασαίνει βαριά και προσπαθώ να θυμηθώ αν την άφησα κάποτε να ζήσει - μέσα από τον άνθρωπο εκείνο - στον οποίο με ευλάβεια την είχα προσφέρει.

Αιμορραγούσα, λες κι αυτό το τέλος, δεν θα ερχόταν ποτέ. Λες και η τσουκνίδα, δεν έπρεπε να ζήσει. Μα ο κόσμος δεν πλάστηκε για μιλημένα άνθη.

Την ακούω να σπαράζει και δεν έχω χιτώνα να τη σκεπάσω,

χέρια να την πάρω, να πάω να την κρύψω κάπου μακριά, να μην  τη πάρει ο άνεμος και γίνει στάχτη.

Δεν θέλω να γίνει στάχτη

Θέλω να γίνει είσοδος για έναν παράλληλο δρόμο

Ένα δρόμο που βαδίζουμε – ακόμη – χέρι χέρι

Έναν δρόμο που με φέρνει σήμερα στον πλανήτη με τις παπαρούνες και τώρα συγχωρέστε με αλλά θέλω τόσο να αποκοιμηθώ.

Πλάι τους, μέσα τους, κοντά τους

Φύτρωσαν κάτω από τον σταυρό του Χριστού στον Γολγοθά, δέχτηκαν με ευλάβεια το αίμα του Εσταυρωμένου, επέτρεψαν στο κόκκινο άλικο χρώμα του αίματος, να ποτίσει για πάντα τα πέταλά τους και κανείς δεν τους το αναγνώρισε ως τώρα.

Είναι που μοιάζει με την θυσία μου*

καταχωρημένη στα κίτρινα φύλλα, μιας ξεπεσμένης φυλλάδας.

~~ Η Θυσία - Κική Κωνσταντίνου

____________

Η συμμετοχή μου στο 20ο Συμπόσιο Ποίησης που διοργανώνει η αγαπημένη μου συνοδοιπόρος στον κόσμο των μπλοκς, Airis Koutas και είχε θέμα την "ψυχή"

Με φωτογραφία επιλογής μας και με οδηγό την ψυχή μας, συμμετείχαμε, τραφήκαμε πνευματικώς, μοιραστήκαμε, χαρήκαμε, γιορτάσαμε τη συλλογική μας νίκη καθώς και την προσωπική της νικητήριας συμμετοχής, που ανήκει στην Μary Petrax (https://plus.google.com/108995859306579147699).

Περισσότερες πληροφορίες για το αγαπημένο μας δρώμενο καθώς και για όλες τις συμμετοχές, μπορείτε να βρείτε εδώ: https://princess-airis.blogspot.com/2018/06/20o-Symposio-Lixi.html.

Ευχαριστώ πολύ όσους με τίμησαν με την ψήφο τους.

Όμορφη μέρα για όλους!