Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

💛 Δυο Κίτρινα Τριαντάφυλλα: Ένα όνειρο 14 χρόνων που μόλις άνοιξε τα φτερά του 💛



Πριν από 14 χρόνια γεννήθηκε μέσα μου μια ιστορία. Μια ιστορία που με συντρόφευσε στις χαρές, στις λύπες, στις σιωπές και στις πιο βαθιές μου αναζητήσεις. Μια ιστορία που την κράτησα μέσα μου, την δούλεψα, την πόνεσα και τελικά την άφησα να ανθίσει… όπως αυτά τα δυο κίτρινα τριαντάφυλλα που έγιναν σύμβολο της ψυχής μου.


Νιώθω συγκίνηση, ευγνωμοσύνη και προσμονή. Το μυθιστόρημά μου «Δυο Κίτρινα Τριαντάφυλλα» ολοκληρώθηκε. Έκανε το πρώτο του μεγάλο βήμα και βρίσκεται πλέον στα χέρια εκδοτικών οίκων. Το ταξίδι του μόλις ξεκινά.

Τα όνειρά μου είναι απλά αλλά βαθιά: να φτάσει αυτή η ιστορία σε καρδιές, να αγγίξει ανθρώπους, να αφήσει ένα ίχνος φωτός εκεί που υπάρχει ανάγκη για ελπίδα, για δύναμη, για αλήθεια.

Σας ευχαριστώ όλους εσάς που ήσασταν δίπλα μου σε αυτή τη διαδρομή, που με στηρίξατε με μια κουβέντα, μια αγκαλιά, μια σκέψη. Και σας ζητώ να στείλετε θετική σκέψη και ενέργεια, ώστε αυτό το μικρό όνειρο να βρει τη θέση του στον κόσμο.

✨ Πείτε μου, ποια όνειρά σας κρατήσατε ζωντανά όλα αυτά τα χρόνια; Θα χαρώ να τα διαβάσω στα σχόλια!

🌹💛 Ό,τι αγαπιέται αληθινά, ανθίζει. Κι αυτό το βιβλίο είναι η δική μου κατάθεση ψυχής.


Σχόλια

  1. Με πολύ χαρά διάβασα τα νέα σου Κική μου. Για τους ανθρώπους που γράφουν είναι το μεγαλύτερο όνειρο να δουν κάποτε τις προσπάθειές τους να γίνονται πραγματικότητα. Είναι η δική σου ολοκλήρωση με ότι καλύτερο έχεις να δώσεις στην προσπάθειά σου να αγγίξεις τους ανθρώπους με την έμπνευσή σου. Δεν έχει σημασία πόσα χρόνια χρειάζεται κάτι για να ολοκληρωθεί. Ερχεται το πλήρωμα του χρόνου που γίνεται.
    Σου εύχομαι να είναι σύντομα στις προσθήκες των βιβλιοπωλείων. Και με το καλό καλοτάξιδο να είναι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπημένη μου,
      Τα λόγια σου με συγκίνησαν βαθιά! Δεν φαντάζεσαι πόση χαρά μου δίνει η στήριξή σου και η πίστη σου σε μένα και σε αυτό το όνειρο που με συνοδεύει χρόνια. Κάθε προσπάθεια, κάθε δυσκολία και κάθε στιγμή αναμονής βρίσκει νόημα όταν νιώθω τόσο ζεστή αγκαλιά από ανθρώπους που πιστεύουν σε μένα. Εύχομαι κι εγώ με όλη μου την καρδιά το βιβλίο να ταξιδέψει γρήγορα και να αγγίξει τις ψυχές όσων το διαβάσουν. Σε ευχαριστώ θερμά και σου στέλνω όλη μου την αγάπη και την ευγνωμοσύνη!

      Διαγραφή
  2. Αυτό είναι μια μεγάλη είδηση, Κική μου. Το νέο σου έργο, μυθιστόρημα αυτή τη φορά, οδεύει να πάρει σάρκα και μορφή. Ανυπομονώ να το διαβάσω και να το κρατήσω στο χέρι μου.
    Ναι, κορίτσι μου, οφείλουμε να ακολουθούμε τα όνειρά μας, να δείχνουμε σεβασμό σ' αυτά.
    Τα όνειρα που κρατήσαμε ζωντανά ε; Μεγάλη κουβέντα όλο αυτό, Κική μου. Θέλει ώρες, θέλει συνθήκες να ειπωθεί, να αναπτυχθεί, να ανοίξουν οι καρδιές και τα στόματα σε έναν όμορφο διάλογο.
    Περιμένω τα νέα σου με αγάπη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπημένε μου Γιάννη,
      Τα λόγια σου με συγκίνησαν βαθιά… Μου δίνουν κουράγιο και χαρά, δύναμη να συνεχίσω αυτό το ταξίδι που ξεκίνησα με αγωνία αλλά και πολλή αγάπη.
      Ναι, τα όνειρα… αυτά που επιμένουν να ανασαίνουν μέσα μας, κι εμείς –όσο κι αν πληγωνόμαστε ή κουραζόμαστε– τους κρατάμε το χέρι και τα οδηγούμε στο φως.
      Θα ‘θελα κι εγώ να βρεθούμε κάποτε, να ανοίξουμε εκείνον τον διάλογο που λες, να μοιραστούμε τις σκέψεις και τις σιωπές μας.
      Σ’ ευχαριστώ που είσαι παρών, που νοιάζεσαι.

      Με πολλή αγάπη,
      Κική

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Al

Καλημέρα εκφραστικοί μου, ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Α μφιταλαντεύτηκα πολύ για το εάν πρέπει και εάν θέλω πράγματι να κάνω αυτή την ανάρτηση και πότε, και τελικά αποφάσισα πως θέλω. Η ψυχή μου δηλαδή, θέλει.  Ί σως συνέβαλε και το γεγονός ότι η τελευταία μου ανάρτηση στο blog είχε ιδιαίτερα μεγάλη απήχηση, κάτι που ένιωσα σαν σημάδι πως "περιμένετε" να διαβάσετε κάτι από εμένα.   Παρότι μου ζητήθηκε νωρίτερα να ανοίξω την καρδιά μου και να πω όσα νιώθω, δεν το έκανα και δεν το μετανιώνω. Το έκανα όμως εκεί που έπρεπε, την ώρα που έπρεπε, και βλέποντας ένα ανθρώπινο ενδιαφέρον για το αν είμαι καλά, εγώ.  Τούτη η ανάρτηση, λοιπόν, δεν θα δημοσιευθεί τη στιγμή που γράφεται, θα προγραμματιστεί και θα δημοσιευθεί λίγο αργότερα και ίσως να είναι η πρώτη φορά που θα έχω κλειστά τα σχόλια και ο λόγος αυτού, γιατί το αντιλαμβάνομαι σαν μία πράξη "Αντίου".  Η παρομοίωση ποιητικά, θα ήταν σαν να κλείνεις μια πόρτα και να μην έχεις ανάγκη να ακούσεις ή να δεις κάτι άλλο γιατί...

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Η Μουσταλευριά

Καλημέρα εκφραστικοί μου! Ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Σήμερα ένιωσα την ανάγκη να γράψω ένα διήγημα από εκείνα, τα αγαπημένα, που με γυρίζουν τόσο πίσω, σε μια ζεστή αγκαλιά… Ήταν απόγευμα, πριν λίγες μέρες, όταν με κέρασαν μια μουσταλευριά από ένα μικρό μίνι μάρκετ της γειτονιάς μου. Το φτιάχνει μια τοπική, οικογενειακή επιχείρηση. Δεν ξέρω αν ήταν η γεύση της, η υφή της ή η μυρωδιά του μούστου που με χτύπησε κατευθείαν στην καρδιά. Πάντως, δεν ήταν ούτε τόσο νόστιμη ούτε τόσο όμορφη (εξωτερικά) όπως ήταν η δική της. Ξαφνικά βρέθηκα αλλού. Σαν να γύρισα πίσω, πολλά χρόνια πριν. Εκεί, στο χωριό… Στην αυλή της γιαγιάς, της δικής μου της λεβέντισσας. Με το χώμα να μυρίζει φθινόπωρο και τα τζιτζίκια να έχουν πια σωπάσει. Με τα ρούχα πλυμένα στο πλυσταριό και έπειτα απλωμένα στο  σχοινί και το πατητήρι γεμάτο σταφύλια που μας περίμεναν υπομονετικά. Κι όλα αυτά πλαισιωμένα με τη μυρωδιά του ασβέστη όταν ασβέστωνε το σπίτι της. Η εποχή του τρύγου… Αχ, αυτή η εποχή πόσο γρήγορα πάντ...