Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Μου ’δωσες τη φαντασία (σαν να μου ’δινες ψωμί…).


Δεν είχες πολλά.
Μόνο βλέμμα καθαρό
και κάτι χέρια
που σήκωναν όλο τον ουρανό.

Έπαιρνες το φως απ’ τις χαραμάδες
και το ’κανες παραμύθι.
Μια σβησμένη τηλεόραση
κι εσύ μπροστά της,
να μου λες ιστορίες
χωρίς εικόνες —
μονάχα φωνή,
μονάχα ψυχή.

Έφτιαχνες ήρωες απ’ τα παλιά σου ρούχα,
σπίτια από μαξιλάρια,
κι έναν ήλιο από το φως του φακού
κάτω απ’ το σεντόνι.

Μιλούσες με τα πράγματα
και σ’ άκουγαν.
Ακόμη κι ο χρόνος
καθόταν πλάι σου,
σαν φίλος παλιός,
που δεν τον φοβόσουν.

*

Σε θυμάμαι να κάθεσαι στην άκρη του κρεβατιού,
όχι για να με προσέχεις —
μα για να με ταξιδέψεις.
Και με πήγες παντού.
Σε βουνά που δεν είχαμε δει,
σε θάλασσες που δεν είχαμε χρήματα να φτάσουμε.
Εκεί, μες στις λέξεις σου,
όλα τα μπορούσαμε.

*

Έμαθα από σένα
να βλέπω με τα μέσα.
Να χτίζω με το τίποτα.
Να κάνω παρέα με τη σιωπή.
Και να πιστεύω
πως ο κόσμος φτιάχνεται
κάθε φορά που τον κοιτάς αλλιώς.

Δεν ξέρω αν με λένε
όνειρο ή κόρη σου.
Ξέρω μονάχα
πως όταν κλείνω τα μάτια
είσαι εσύ που ζωγραφίζεις μέσα μου
ό,τι υπάρχει.

Και κάθε λέξη μου
είναι μια κλωστή
απ’ τις σιωπές σου.

*

Τώρα γράφω.
Για σένα.
Για μένα.
Για εκείνα τα βράδια
που μου χάριζες
τον κόσμο —
με ένα χαμόγελο και μια φαντασία
που δεν τελειώνει.

Γιατί εσύ, πατέρα,
δεν μου έδωσες μόνο ζωή.
Μου ’δωσες έναν τρόπο
να τη βλέπω.

Κική Κωνσταντίνου

 

* Η φαντασία που μας ενώνει — ένα ταξίδι από γενιά σε γενιά

Αυτό το ποίημα το έγραψα για τον πατέρα μου, τον άνθρωπο που με δίδαξε πώς να βλέπω τον κόσμο με τα μάτια της καρδιάς και να χτίζω όνειρα με τα ίδια μου τα χέρια.

Αλλά η φαντασία που μού χάρισε δεν γεννήθηκε ξαφνικά με εκείνον. Έρχεται από πιο παλιά — από τον παππού μου, που παρότι δεν ήξερε γράμματα, έπλαθε ιστορίες και παραμύθια με το βλέμμα του και τα χέρια του.

Αυτή η αστείρευτη δύναμη να δημιουργείς κόσμους μέσα από το τίποτα, να ζωντανεύεις τη σιωπή και να ταξιδεύεις με λέξεις, περνάει από γενιά σε γενιά στην οικογένειά μας.

Το ποίημα είναι αφιερωμένο στον πατέρα μου — τον δημιουργό της δικής μου φαντασίας, με αφορμή την ημέρα του πατέρα — και σε όλους τους πατεράδες που φωτίζουν με αγάπη και όνειρα τη ζωή των παιδιών τους.


Σας φιλώ και σας εύχομαι μια καλή εβδομάδα!


Σχόλια

  1. Υποκλίνομαι με σεβασμό στην αναφορά σου στον πατέρα σου, Κική μου. Με ένα σου ποίημα μοναδικό. Πραγματικά δεν έχω λόγια, καλή μου, μοναδική στιγμή. Πόσο φώς έχεις στην καρδιά σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιάννη μου αγαπητέ, τα λόγια σου με συγκίνησαν βαθιά…
      Η μνήμη του πατέρα μου είναι πάντα φάρος στη ζωή μου, και νιώθω ευλογία όταν μπορώ να αποτυπώνω την αγάπη αυτή μέσα σε λίγους στίχους.
      Το ότι άγγιξε και εσένα το ποίημα μου, σημαίνει για μένα πάρα πολλά.
      Σε ευχαριστώ από καρδιάς για την καλοσύνη και την ευαισθησία σου.
      Να είσαι πάντα καλά και να σε συντροφεύει φως στη δική σου διαδρομή! 🌟

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Nέο Διαδικτυακό Δρώμενο - Καλοκαιρινός Θησαυρός: Τα Κρυμμένα Σημεία της Γειτονιάς μας - Η Βρύση «Μαυρομαντήλα»

Καλημέρα, εκφραστικοί μου φίλοι! Ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Υπάρχει χώρος και όρεξη για ένα ακόμη καλοκαιρινό διαδικτυακό δρώμενο στη γειτονιά μας; Νομίζω πως ναι! 😉 Ελάτε λοιπόν να σας παρουσιάσω τη δική μου ιδέα, η οποία εύχομαι να μην σας μπερδέψει, αλλά αντίθετα να σας βάλει στη διαδικασία της συμμετοχής και του μοιράσματος — η οποία, φυσικά, είναι ανοιχτή και αφορά όλο το καλοκαίρι. Εύχομαι να την απολαύσετε! Το concept είναι απλό: 🌞 Καλοκαιρινός Θησαυρός: Τα Κρυμμένα Σημεία της Γειτονιάς μας 🌿 Έχεις κάποιο αγαπημένο, κρυφό σημείο στη γειτονιά που λίγοι γνωρίζουν; Εκείνη τη γωνιά που σε μαγεύει, το μικρό μονοπάτι που ανακαλύπτεις στα καλοκαιρινά σου περπατήματα ή το μυστικό μέρος με την πιο όμορφη θέα; 📸 Μοιράσου μαζί μας μια φωτογραφία, ένα βίντεο, ένα τραγούδι ή ήχο που στο θυμίζει, μια ιστορία ή μια σύντομη περιγραφή. Αν θέλεις, πρόσθεσε και οδηγίες για να το βρούμε κι εμείς! Ας φτιάξουμε μαζί έναν χάρτη με τους μικρούς θησαυρούς που κρύβει η γειτονιά μας — να τα αν...

Ντύθηκε Θάλασσα

Ντύθηκε θάλασσα, όχι για να εντυπωσιάσει — αλλά γιατί δεν άντεχε πια να είναι στεριά. Άφησε πίσω της τους δρόμους, τα χαρτιά με τις εκκρεμότητες, τις λέξεις που δεν ειπώθηκαν ποτέ. Έπλεξε τα μαλλιά της με φύκια, φρόντισε να μπλέξει μέσα κι έναν μικρό ιππόκαμπο. Κανείς δεν τον είδε να κρύβεται, παρά μόνο ο άνεμος, που της μιλούσε σαν παλιός εραστής. Αστερίες για πιάστρες. Λευκά, χρυσά, κοκκινωπά — έστεκαν ήσυχα πάνω στους κυματισμούς των μαλλιών της, σαν να ήξεραν πως εκεί ανήκουν. Το φόρεμά της από διάφανο νερό. Στιγμές που κυλούν, λάμψεις ήλιου, μυστικά που άκουσαν τα βράχια και κράτησαν. Στο λαιμό της κρεμόταν ένα κοχύλι. Αν το πλησίαζες, θα άκουγες τη φωνή της — όχι να λέει λόγια, αλλά να τραγουδά παλιούς αποχαιρετισμούς. Περπατούσε ξυπόλυτη στην άμμο. Τα πόδια της δεν άφηναν ίχνη, λες και η γη δεν ήθελε να την κρατήσει, λες και της έδινε την ελευθερία να φεύγει όποτε το θελήσει. Πίσω της, τα παιδιά την φώναζαν "θεά", οι γέροι την κοιτούσαν με τα μάτ...