Η Ανάσα Σου

Είσαι ο άνεμος που διαπερνά τις σκέψεις,
η φωτιά που ζεσταίνει τις αμφιβολίες μου.
Στα μάτια σου, βλέπω τον κόσμο να αναγεννιέται,
και στα χείλη σου, τις λέξεις που ποτέ δεν ειπώθηκαν, αλλά πάντα ήξερα.

Είσαι το χρώμα που λείπει στην παλέτα μου,
η μουσική που συνθέτει τη σιωπή του κόσμου γύρω μας.
Η δύναμη που κρατάει τη γαλήνη και την αγωνία,
η αλήθεια που φωτίζει και τα πιο σκοτεινά μονοπάτια.

Είσαι η γέφυρα που ενώνει τις αντιφάσεις μου,
το χέρι που με τραβά, όταν χάνω τον δρόμο.
Η ευτυχία που γεννιέται από τις απλές στιγμές,
και η ηρεμία που έρχεται όταν κοιτάζω το βλέμμα σου.

Είσαι το φως που ξεδιπλώνει τις σκιές,
η αγάπη που κάνει τα πάντα να φαίνονται αληθινά.
Σε βλέπω, όχι μόνο για αυτό που είσαι,
αλλά και για όλα όσα ονειρεύεσαι να γίνεις.

Γιατί, τελικά, εσύ είσαι το ερώτημα που αξίζει να απαντήσω,
η αναζήτηση που με οδηγεί στη δική μου αλήθεια.
Είσαι το ταξίδι που ξεκίνησα χωρίς να ξέρω,
και η άφιξη που βρήκα χωρίς να περιμένω.

Για εσένα, γράφω τούτες τις λέξεις,
με μια καρδιά γεμάτη από όσα δεν λέγονται,
γιατί εσύ είσαι εκεί, πίσω από κάθε σκέψη,
εκεί που δεν έχω λόγια, μόνο συναισθήματα.

Κική Κωνσταντίνου

  

** Για την κόρη μου, το φως που φωτίζει κάθε μου μέρα.