Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η Γέφυρα των Λόγων



Πρόσφατα, έλαβα ένα μήνυμα,
μια φωνή από τον αέρα των λέξεων,
ένα μικρό κομμάτι του κόσμου, τόσο ζωντανό,
που έγραφε: «Γράφε, γιατί εγώ έχω ανάγκη να σε διαβάζω».
Και ήταν σα να με άγγιξε η καρδιά του χρόνου,
σα να μιλούσε η ψυχή κάποιου άλλου,
και μέσα από την απλή αυτή φράση,
αναδύθηκε όλο το βάρος και το φως
μιας αλήθειας που ποτέ δεν είναι φανερή
εκτός από εκείνη τη στιγμή που οι λέξεις ξεφεύγουν
και γίνονται ζωντανές, αναστενάζοντας στην ύπαρξή μας.

Αν κάτι αξίζει πραγματικά,
είναι η δύναμη της γραφής,
η αόρατη γέφυρα που ενώνει κόσμους
σε αυτόν τον πλούσιο, μα αποξενωμένο κόσμο.
Ένας κόσμος γεμάτος προκλήσεις,
που όμως έχει ανάγκη, τόσο έντονα,
τη συναισθηματική συνοχή,
την αίσθηση πως το ένα χέρι
μπορεί να ακουμπήσει το άλλο,
μέσα από την αλήθεια και την πίστη στον άνθρωπο.

Τίποτα δεν χάνεται, σκέφτομαι,
όλα παραμένουν μέσα μας,
όπως τα λόγια που γράφουμε,
όπως τα συναισθήματα που αφήνουμε να κυλήσουν
και να αποτυπωθούν σε έναν άλλο,
σε κάποιον που μας διαβάζει και μας καταλαβαίνει.

Και έτσι, με ευγνωμοσύνη,
ευχαριστώ όλους τους συμμάχους της καρδιάς μου,
εκείνους που σιωπηλά ή με λόγια,
με αγαπούν και αγαπώ.
Γιατί η γραφή είναι μια γέφυρα
που φτιάχνουμε μαζί,
και το πιο πολύτιμο από όλα
είναι το να μπορούμε να μας ακούμε.

Κική Κωνσταντίνου

Σχόλια

  1. Θα συμφωνήσω μαζί σου, Κική μου. Η γραφή είναι μια γέφυρα που ενώνει καρδιές και σκέψεις. Μοναδική εμπειρία πραγματικά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μια γέφυρα! Τι όμορφη παρομοίωση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Τι ωραίο μήνυμα Κική μου! "Γράφε, γιατί έχω ανάγκη να σε διαβάζω". Αλήθεια πόση δύναμη μπορεί να κρύβει μία λέξη που για κάποιον να είναι ανάγκη, παρηγοριά, χάδι, άγγιγμα ψυχής.
    Πολύ ωραίο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

ΧΟΡΟΙ ΤΗΣ ΕΥΒΟΙΑΣ

    Παραδοσιακοί χοροί Εύβοιας Εύβοια   Στο όμορφο νησί της Εύβοιας ο κορυφαίος χορός είναι ο καβοντορίτικος ή καλλιανιώτικος που χαρακτηρίζεται από ένα ιδιαίτερο χορευτικό και μουσικό στυλ. Άλλοι χοροί του νησιού είναι ο συρτός και ο µηλωνιάτικος, παραλλαγή του συρτού χορού. Στην περιοχή χορεύεται ακόµα ο λεγόµενος όρθιος μπάλος (διαφοροποιείται από τον κυκλαδίτικο µπάλο) από ένα ή δύο ζευγάρια. Βόρειο Εύβοια   Στη Β. Εύβοια συναντάµε περισσότερο τους λεγόµενους στεριανούς χορούς όπως τσάµικα, καγκέλια, πατινάδες και συρτούς. Από τους πιο διαδεδοµένους χορούς ήταν ο Χειµαριώτικος, οργανική αργή µελωδία που παιζόταν και µε φύλλο από κοτσύκι ή άλλο δέντρο. Ακολουθούσε ο Συρτός, ο Τσάµικος και κάποιες φορές χορευόταν και το ηπειρώτικο Στα Τρία. Όσον αφορά το Συρτό, όταν παρατηρήθηκε (µε βάση τις καταγραφές) ότι οι µεγάλης ηλικίας άνθρωποι δεν κάνουν δύο διαδοχικά σταυρώµατα αλλά πάτηµα και άρση, ειπώθηκε ότι τα σταυρώµατα "τα κάναν οι δασκά...

Από την Άλλη Πλευρά

    Πηγή Ο ήλιος είχε ήδη ανέβει ψηλά στον ουρανό όταν ο Δημήτρης πήρε στα χέρια του τον φάκελο. Είχε εκείνη τη μυρωδιά που τον έκανε να νιώθει σαν να ήρθε από το παρελθόν, από ένα άλλο κεφάλαιο της ζωής του, που δεν ήθελε να θυμάται. Ήταν το είδος του φακέλου που θα πετούσε χωρίς δεύτερη σκέψη, αν δεν είχε ένα περίεργο αίσθημα στο στομάχι. Άνοιξε τον φάκελο αργά, λες και το περιεχόμενό του θα μπορούσε να τον τραυματίσει, κι εκεί, ανάμεσα σε μερικά τσαλακωμένα χαρτιά, βρήκε ένα παλιό κασετόφωνο. Το κρατούσε στα χέρια του, κοιτώντας το με μια αίσθηση αμηχανίας, σα να είχε ανοίξει έναν θησαυρό που δεν ήξερε πώς να διαχειριστεί. Το κασετόφωνο ήταν ακριβώς το ίδιο όπως εκείνα που χρησιμοποιούσαν οι γονείς του όταν ήταν μικρός, από εκείνα τα μοντέλα που ακούγονταν σαν να παίζουν με χαμηλή ένταση ακόμα κι όταν ήταν στο τέρμα. Μόνο που αυτή η συσκευή δεν είχε καμία ετικέτα, καμία ένδειξη για το ποιος ήταν ο αποστολέας ή το περιεχόμενό της. Το μόνο που υπήρχε πάνω ήταν μία κασέτ...