Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

🎉 Μια Βραδιά Παραμυθιών, Αγκαλιών και Θεάτρου Σκιών στο Κόκκινο Σπίτι! 🎭🌟

 



Καλημέρα αγαπημένοι μου εκφραστικοί!
Ελπίζω να σας βρίσκω γεμάτους έμπνευση και καλοκαιρινό φως, γιατί χθες το βράδυ ζήσαμε κάτι μαγικό!

Την Τρίτη 17 Ιουνίου, στο αγαπημένο Κόκκινο Σπίτι στη Χαλκίδα, πραγματοποιήθηκε μια ξεχωριστή εκδήλωση του Συλλόγου Γονέων & Κηδεμόνων Παιδικών Σταθμών Χαλκίδας, γεμάτη γέλιο, φαντασία και συμμετοχή!

Το πρόγραμμα περιλάμβανε:

Διαδραστική αφήγηση παραμυθιών προσχολικής ηλικίας,
🎭 Και στη συνέχεια, την παράσταση Καραγκιόζη "Ο Ιππότης και η Αρχόντισσα" από τον ταλαντούχο Γιάννη Σταύρου.

📚 Τα παραμύθια αφηγήθηκε η εξαιρετική νηπιαγωγός Μαριάννα Χρυσάγη, με τη ζεστή, εκφραστική φωνή της και την ξεχωριστή παρουσία της, που μάγεψε μικρούς και μεγάλους. Ήταν εκείνη που έδωσε φωνή στις ιστορίες, που με τόση αγάπη και φροντίδα έχω γράψει. Η συμβολή της ήταν καθοριστική!

🖍️ Μετά την αφήγηση, τα παιδιά συμμετείχαν σε δραστηριότητες εμπνευσμένες από τα παραμύθια, όπως:

  • Ζωγραφική του δέντρου της ιστορίας μας ✍️🌳

  • Δημιουργικές κινήσεις και αναπαράσταση σκηνών

  • Αγκαλιές, φωνές, παλαμάκια και αυθεντική χαρά!

Η ενέργεια των παιδιών, η συμμετοχή τους, η ευγένεια και η προθυμία τους ήταν απλά συγκινητική.

🙏 Εκ μέρους του συλλόγου θέλω να εκφράσω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους όσους βρέθηκαν κοντά μας και στήριξαν αυτή την όμορφη βραδιά.

🍿 Ευχαριστούμε θερμά τις μαμάδες που με αγάπη και φροντίδα ετοίμασαν ποπ κορν, κούκις και καπκέικς, προσφέροντας γεύσεις χαράς και ενισχύοντας τον Σύλλογο με τη δράση τους.

🧃 Ιδιαίτερη αναφορά αξίζει ο μεγάλος μας χορηγός, το Μάρκετ Τροφίμων "Κώστας Ιωαννίδης", ο οποίος προσέφερε δωρεάν χυμούς στον Σύλλογό μας, συμβάλλοντας έτσι στην ενίσχυση του ταμείου μας μέσα από τη διάθεσή τους στο κοινό.
Η γενναιόδωρη υποστήριξή του είναι πολύτιμη και τον ευχαριστούμε θερμά για την έμπρακτη αλληλεγγύη του!

🌱 Τέτοιες δράσεις αποδεικνύουν τη δύναμη της συνεργασίας, της δημιουργικότητας και της αγάπης για τα παιδιά.
Ας ευχηθούμε να συνεχίσουμε να διοργανώνουμε τέτοιες όμορφες εκδηλώσεις, που ενώνουν, διδάσκουν και... γεμίζουν τις καρδιές όλων μας!

 


📚 Τα Παραμύθια της Βραδιάς

Διαδραστικό Παραμύθι 1: Ο Μικρός Λύκος που Έμαθε να Λέει «Καλημέρα!»

Συμμετοχή παιδιών: φωνές, επαναλήψεις, χειρονομίες

Μια φορά κι έναν καιρό, μέσα στο δάσος, ζούσε ένας μικρός λύκος που ποτέ δεν έλεγε καλημέρα!
Όταν ξυπνούσε το πρωί, έβγαινε έξω και έβλεπε το λαγό, την κουκουβάγια, την αλεπού, και τον σκαντζόχοιρο.
Αλλά ποτέ δεν έλεγε… τι λέμε παιδιά;
(Όλα τα παιδιά φωνάζουν) Καλημέρα!

Έτσι λοιπόν, ο λαγός του είπε:
— Μικρέ Λύκε, αν δεν λες "Καλημέρα", οι φίλοι σου θα λυπούνται.

Ο λύκος σκέφτηκε λίγο… και την επόμενη μέρα, σηκώθηκε από το κρεβάτι του, τεντώθηκε (παιδιά κάνουν "τρίιιν!" σαν να τεντώνονται), και βγήκε έξω.
Είδε τον λαγό και είπε:
— Ε… Κα… Κα… Καλιμέρι!
(Τα παιδιά τον διορθώνουν δυνατά) Κα-λη-μέ-ρα!

Ο λύκος χαμογέλασε και το είπε σωστά:
ΚΑΛΗΜΕΡΑ!!!

Όλα τα ζώα χειροκρότησαν (τα παιδιά χτυπούν παλαμάκια) και φώναξαν κι εκείνα δυνατά:
(Όλα τα παιδιά): Καλημέρα, Λύκε!

Από τότε, ο λύκος έγινε ο πιο ευγενικός λύκος του δάσους!
Μήνυμα: Οι ευγενικές λέξεις ανοίγουν πόρτες και… καρδιές!

 


 

Διαδραστικό Παραμύθι 2: Το Δέντρο που Ήθελε Ν’ Αγκαλιαστεί

Συμμετοχή παιδιών: κινήσεις, ήχοι ζώων, "αγκαλιές"

Σε μια όμορφη αυλή μεγάλωνε ένα μικρό δεντράκι. Το δεντράκι ένιωθε μοναξιά και ήθελε πολύ μια αγκαλιά.
Κοίταζε τα παιδάκια να παίζουν και έλεγε:
— Εγώ δεν μπορώ να παίξω… αλλά μήπως κάποιος θέλει να με αγκαλιάσει;
(Ρωτάμε τα παιδιά): Θέλετε να του δώσουμε μια αγκαλιά;
(Τα παιδιά τρέχουν ή κάνουν κίνηση σαν να αγκαλιάζουν το δέντρο)

Το δέντρο χαμογέλασε και είπε:
— Σας ευχαριστώ! Θέλετε να παίξουμε μαζί;

Και τότε, ήρθαν διάφορα ζωάκια:
🦋 Μια πεταλούδα πέταξε γύρω του (τα παιδιά κάνουν φτερουγίσματα με τα χέρια)
🐦 Ένα πουλάκι κελάηδησε (τα παιδιά κάνουν τσίου-τσίου)
🐿 Ένας σκίουρος σκαρφάλωσε πάνω του (τα παιδιά κάνουν σκαρφαλώματα με τα χέρια)
Και όλα μαζί τραγούδησαν:
(Ρυθμικά με παλαμάκια)

Το δέντρο μας γελάει,
όταν το αγκαλιάει
ο ήλιος, τα παιδιά,
και κάθε ζωάκι απλά!

Το δέντρο από τότε δεν ξαναένιωσε μόνο. Είχε φίλους, τραγούδια και πολλές… αγκαλιές!
Μήνυμα: Μια αγκαλιά μπορεί να κάνει κάποιον να ανθίσει.

 

🌙 Και κάπως έτσι, μια καλοκαιρινή βραδιά ντύθηκε με φως, παραμύθια και παιδικά χαμόγελα. Οι λέξεις έγιναν αγκαλιές, οι αγκαλιές έγιναν εικόνες, κι οι εικόνες ζωγράφισαν στις καρδιές μας αναμνήσεις. Γιατί όταν οι μεγάλοι γίνονται παιδιά και τα παιδιά πρωταγωνιστές, τότε γεννιέται η μαγεία. Ας κρατήσουμε αυτή τη νύχτα σαν μια χρυσόσκονη στις παλάμες μας… και ας ευχηθούμε να ξαναβρεθούμε κάτω από τον ίδιο ουρανό, με ιστορίες, χρώματα και όνειρα που συνεχίζουν να ανθίζουν.

Σχόλια

  1. Πραγματική μαγεία είναι να μπορείς να βάλεις να συμμετέχουν τα παιδιά μέσα σε ένα παραμύθι Κική μου και να τους μεταδίνουμε όμορφα μηνύματα. Το ξέρω από το μικρούλη μας ετών 3,5 που θα πάει φέτος προ νήπιο πόσο του αρέσουν τα μικρά παραμύθια μου, που διάβαζα στην μαμά του όταν εκείνη ήταν στην ηλικία του! 😄
    Να δίνουμε όμορφα παραδείγματα στα παιδιά με την δική μας συμπεριφορά μέσα στο σπίτι.
    Να περνάς όμορφα Κική μου με ότι κάνεις. Καλή σου μέρα φιλιααα! 🤗

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ, Ρούλα μου αγαπημένη, πόσο γλυκιά και αληθινή είσαι όπως πάντα! 💖
      Δεν υπάρχει μεγαλύτερη μαγεία από το να μοιραζόμαστε παραμύθια με τα μικρά μας και να βλέπουμε τα ματάκια τους να λάμπουν… Είναι οι στιγμές που μένουν για πάντα χαραγμένες στην καρδιά.
      Κι εσύ, με τον μικρούλη σας και τις όμορφες ιστορίες που συνεχίζονται από γενιά σε γενιά, είστε το πιο γλυκό παράδειγμα αγάπης και σύνδεσης! ✨
      Σε ευχαριστώ για την παρουσία σου, τη στήριξη και τα λόγια σου — πάντα γεμάτα ζεστασιά.
      Να είστε όλοι καλά και να περνάτε υπέροχα μαζί!
      Πολλά φιλιά! 🤗🌷

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Al

Καλημέρα εκφραστικοί μου, ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Α μφιταλαντεύτηκα πολύ για το εάν πρέπει και εάν θέλω πράγματι να κάνω αυτή την ανάρτηση και πότε, και τελικά αποφάσισα πως θέλω. Η ψυχή μου δηλαδή, θέλει.  Ί σως συνέβαλε και το γεγονός ότι η τελευταία μου ανάρτηση στο blog είχε ιδιαίτερα μεγάλη απήχηση, κάτι που ένιωσα σαν σημάδι πως "περιμένετε" να διαβάσετε κάτι από εμένα.   Παρότι μου ζητήθηκε νωρίτερα να ανοίξω την καρδιά μου και να πω όσα νιώθω, δεν το έκανα και δεν το μετανιώνω. Το έκανα όμως εκεί που έπρεπε, την ώρα που έπρεπε, και βλέποντας ένα ανθρώπινο ενδιαφέρον για το αν είμαι καλά, εγώ.  Τούτη η ανάρτηση, λοιπόν, δεν θα δημοσιευθεί τη στιγμή που γράφεται, θα προγραμματιστεί και θα δημοσιευθεί λίγο αργότερα και ίσως να είναι η πρώτη φορά που θα έχω κλειστά τα σχόλια και ο λόγος αυτού, γιατί το αντιλαμβάνομαι σαν μία πράξη "Αντίου".  Η παρομοίωση ποιητικά, θα ήταν σαν να κλείνεις μια πόρτα και να μην έχεις ανάγκη να ακούσεις ή να δεις κάτι άλλο γιατί...

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Η Μουσταλευριά

Καλημέρα εκφραστικοί μου! Ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Σήμερα ένιωσα την ανάγκη να γράψω ένα διήγημα από εκείνα, τα αγαπημένα, που με γυρίζουν τόσο πίσω, σε μια ζεστή αγκαλιά… Ήταν απόγευμα, πριν λίγες μέρες, όταν με κέρασαν μια μουσταλευριά από ένα μικρό μίνι μάρκετ της γειτονιάς μου. Το φτιάχνει μια τοπική, οικογενειακή επιχείρηση. Δεν ξέρω αν ήταν η γεύση της, η υφή της ή η μυρωδιά του μούστου που με χτύπησε κατευθείαν στην καρδιά. Πάντως, δεν ήταν ούτε τόσο νόστιμη ούτε τόσο όμορφη (εξωτερικά) όπως ήταν η δική της. Ξαφνικά βρέθηκα αλλού. Σαν να γύρισα πίσω, πολλά χρόνια πριν. Εκεί, στο χωριό… Στην αυλή της γιαγιάς, της δικής μου της λεβέντισσας. Με το χώμα να μυρίζει φθινόπωρο και τα τζιτζίκια να έχουν πια σωπάσει. Με τα ρούχα πλυμένα στο πλυσταριό και έπειτα απλωμένα στο  σχοινί και το πατητήρι γεμάτο σταφύλια που μας περίμεναν υπομονετικά. Κι όλα αυτά πλαισιωμένα με τη μυρωδιά του ασβέστη όταν ασβέστωνε το σπίτι της. Η εποχή του τρύγου… Αχ, αυτή η εποχή πόσο γρήγορα πάντ...