Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Το Παν!

Το να πιστεύεις πως είσαι "κάτι"σε αυτή τη ζωή είναι αυτογνωσία. Το να πιστεύεις πως είσαι το Παν είναι αυταπάτη.


Η παραπάνω έκφραση ή σκέψη αν θέλετε φίλοι μου αναδύθηκε μια μέρα μέσα μου όταν καθώς προχωρούσα στο δρόμο παρατηρούσα ορισμένα βλέμμα ανθρώπων, ανθρώπων που το ύφος τους έδειχνε πως αυτοί είναι και κανένας άλλος στον κόσμο.
Ξέρετε τί παρατήρησα; Με πόση κακία και λύπηση αλλά λύπηση με τον άσχημο όρο, όχι οτι λυπάμαι γι αυτό που βλέπω, αλλά λυπάμαι γιατί είσαι ένα τίποτα, μηδαμινός μπροστά μου.
Ειλικρινά σας μιλάω αηδίασα. Αηδιάζω με τέτοιους ανθρώπους. Και με τέτοιους ανθρώπους δηλαδή γιατί υπάρχουν πολλά είδη ανθρώπων που μου φέρνουν αναγούλα.
Και καπου εκει αναμεσα στους συλλογισμους μου επισθην γι αυτο που εγραψα πιο πανω!

" Το να πιστεύεις πως είσαι "κάτι"σε αυτή τη ζωή είναι αυτογνωσία. Το να πιστεύεις πως είσαι το Παν είναι αυταπάτη. "


Όλοι μας μα όλοι ανεξαιρέτως είμαστε σημαντικοί και μοναδικοί στη ζωή για πολλούς και ποικίλους λόγους! Το να νομίζεις όμως πως είσαι το Παν και πως μπροστά σου όλοι οι άλλοι είναι ένα τίποτα τί είναι; Δεν είναι αυταπάτη; Τουλάχιστον αυταπάτη...

Δε ξέρω... εγώ αυτό συμπέρανα!

Labels:

Σχόλια

  1. Rylie4 Σεπτεμβρίου 2013 στις 3:12 μ.μ.

    Όλοι είμαστε σημαντικοί και μοναδικοί για πολλούς λόγους...
    Νομίζω αυτό πρέπει να το θυμόμαστε! Ειδικά όταν περνάμε δύσκολα!
    Υπάρχουν πολλά είδη ανθρώπων που δεν αξίζουν καν την προσοχή μας... Εύχομαι κάποια μέρα να καταλάβουν και να διορθωθούν!
    Φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κική Κωνσταντίνου4 Σεπτεμβρίου 2013 στις 10:54 μ.μ.

      σωστα φιλη μου! κ εγω το ιδιο ευχομαι! για το καλο τους κυριως.

      καλο βραδυ κοριτσακι! φιλακια!!! <3

      Διαγραφή
  2. Nasia4 Σεπτεμβρίου 2013 στις 3:30 μ.μ.

    πες τα χρυσόστομη!ετοιμη είμαι να ξεμαλλιαστώ με μια του Παν!χαχαχαχα
    αλλά μ'αρεσει να τη σκάω μόνο με το βλέμμα μου και την αδιαφορία μου! όχι που θα σκάσω εγώ!
    φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κική Κωνσταντίνου4 Σεπτεμβρίου 2013 στις 10:56 μ.μ.

      χαχαχα τοτε εσενα σε εξεφρασα εντελως με αυτο! χαχαχα

      ναι ναι καλα εκανες! η αδιαφορια τους σκαει αυτους τους ανθρωους.

      καλο βραδυ! φιλιααα

      Διαγραφή
  3. Evanescence4 Σεπτεμβρίου 2013 στις 5:51 μ.μ.

    Ο ορισμός της βλακείας είναι, αλλά ας μην τους το πούμε και τους πληγώσουμε κι άλλο :))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ανώνυμος4 Σεπτεμβρίου 2013 στις 7:07 μ.μ.

    Αυταπάτη είναι μία ευγενική λέξη για να χαρακτηρίσει κανείς τέτοιες συμπεριφορές. Θα έλεγα την λέξη που σκέφτομαι, αλλά σέβομαι αυτό εδώ το βλογ και δεν θέλω να ρίξω το επίπεδο!
    Και επειδή σήμερα μόλις κατάφερα να περάσω, επί τη ευκαιρία να σου ευχηθώ καλό φθινόπωρο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κική Κωνσταντίνου4 Σεπτεμβρίου 2013 στις 11:05 μ.μ.

      Αθηνα μου καλως ορισες! καλο χειμωνα! χαρηκα ου σε ειδα!!! θα τα λεμε συχνα! φιλια ολλα! να εισαι καλα! <3

      μας ελειψες!!!!!

      Διαγραφή
  5. VAD4 Σεπτεμβρίου 2013 στις 8:50 μ.μ.

    Η πιο πολυφορεμένη έκφραση του νεοέλληνα,
    "Ξέρεις ποιος ειμαι εγώ;" :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. paloma4 Σεπτεμβρίου 2013 στις 9:59 μ.μ.

    Γεια σου αγαπημένη μου φίλη!

    Συμφωνώ και επαυξάνω στο συμπέρασμα σου! Σαφώς και όλοι μας είμαστε σημαντικοί, ιδιαίτεροι, διαφορετικοί.. και μοναδικοί!! Αυτή είναι και η ουσία της ζωής για μένα, να αναπτύξει ο καθένας τη μοναδικότητα του.. Όμως, το να πιστεύει κάποιος πως αυτός είναι και κανένας άλλος, να το παίζει εξυπνάκιας και πολλά άλλα, τότε κάπου έχει χάσει την ουσία!! Αυταπατάται όπως πολύ σωστά γράφεις!

    Καλό βραδάκι! Πολλά γλυκά φιλιά!! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Memaria4 Σεπτεμβρίου 2013 στις 10:24 μ.μ.

    Έτσι ακριβώς είναι!!
    Το συμπέρασμά σου με κάλυψε!!
    Καλό βράδυ..φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Eleftheria Siatira4 Σεπτεμβρίου 2013 στις 10:45 μ.μ.

    Δυστυχώς είναι πάρα πολλοί αυτοί που νομίζουν ότι είναι το ΠΑΝ σε αυτή την ζωή και δεν διστάζουν να σου το δείξουν ότι εσύ είσαι ένα τίποτα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κική Κωνσταντίνου4 Σεπτεμβρίου 2013 στις 11:17 μ.μ.

      οντως ειναι μιλιουνια αναμεσα μας. αυτοι χανουν βεβαια. θα εκλαγουν δυσαρεστα οταν το ανακαλυψουν.

      καλο βραδυ! φιλια ολλα! <3

      Διαγραφή
  9. airis4 Σεπτεμβρίου 2013 στις 11:29 μ.μ.

    Τα κενά δοχεία ηχούν περισσότερο!
    Μου αρέσει η απλότητα ! Εκεί νομίζω ξεχωρίζει ο πραγματικά άξιος άνθρωπος!
    Φιλάκια Κική μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Paraskevi Lamprini M.5 Σεπτεμβρίου 2013 στις 1:17 π.μ.

    πολύ σωστά τα λές καλή μου Κική.. νασαι καλά... να μας τα λές παντα έτσι!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κική Κωνσταντίνου5 Σεπτεμβρίου 2013 στις 8:58 π.μ.

      Παρασκευη μου! Γλυκια μου Παρασκευη! Το ξερεις πως και εγω μια Κυριακη ειμαι! χαχα (πιασαμε τις μερες ;) )

      φιλια πολλα αγαπημενη μου φιλη!

      Διαγραφή
  11. Nasta5 Σεπτεμβρίου 2013 στις 2:44 π.μ.

    Είναι πολλοί... και τελικά δεν αξίζουν τίποτα. Το κακό είναι να σε κάνουν να νιώθεις μειονεκτικά κιόλας. Γιατί είναι σίγουρο πως θα προσπαθήσουν να σε υποτιμήσουν. Δεν αξίζουν την προσοχή μας.. Ας κάνουν ό,τι θέλουν.. :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κική Κωνσταντίνου5 Σεπτεμβρίου 2013 στις 8:59 π.μ.

      ναι ροζ αγγελακι ετσι ειναι. στη προσπαθεια να ανυψωσουν τους εαυτους τους καταληγουν να υποτιμουν παντοτε στο τελος.
      χαμενοι ομως βγαινουν συνηθως...

      καλημερα γλυκο κοριτσακι! <3

      Διαγραφή
  12. Funky Monkey5 Σεπτεμβρίου 2013 στις 6:53 μ.μ.

    Καλησπέρα! Εγώ θα το διαχωρίσω λιγουλάκι: δεν έχω κανένα θέμα με τους ανθρώπους που έχουν αυτοπεποίθηση. Όμως έχεις δίκιο, το να είσαι στο άλλο άκρο και να νομίζεις ότι είσαι μόνον εσύ και κανένας άλλος, είναι άσχημο. Και καλά, αν έχεις καταφέρει και κάτι. Αν όχι όμως, προς τι το ύφος, αναρωτιέμαι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κική Κωνσταντίνου5 Σεπτεμβρίου 2013 στις 7:30 μ.μ.

      δε μιλαω για θεμα αυτοπεποιθησης φιλη μου, για θεμα σνομπισμου και αδικαιολογητης υπερηφανειας.

      να εισαι καλα! φιλακια πολλα!

      παντως να ξερεις συμφωνω μαζι σου! ολοι πρεπει να ειμαστε περηφανοι αλλα οχι να βλεπουμε τους αλλους μηδαμινους μπροστα μας!

      καλο βραδυ! φιλακια πολλα!

      Διαγραφή
  13. vivi ka5 Σεπτεμβρίου 2013 στις 11:55 μ.μ.

    Ας τους αφήσουμε στην αυταπάτη τους!! Δεν έχει νόημα!! :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...
42 σχόλια
Read more »

Ο Αύγουστος μας αποχαιρετά

  Ο Αύγουστος περπατά αργά, με τα βήματά του βαριά από ήλιο που σβήνει, σαν να κουβαλάει ολόκληρο τον χρόνο σε μια ανάσα, σε μια τελευταία ματιά πριν χαθεί πίσω από το κατώφλι του φθινοπώρου. Η πόλη μοιάζει να κρατά την αναπνοή της, με το χώμα ακόμα ζεστό κάτω από τα πόδια, το κελάηδημα των πουλιών λιγοστό και νωχελικό, τα τζιτζίκια σιγούν, μα ο αέρας ακόμα φέρνει την ανάμνηση του ατελείωτου καλοκαιριού — των απογευμάτων που λιώσαμε σε γέλια, των βραδιών με αστέρια να πέφτουν σαν βροχή και της θάλασσας που αγκάλιαζε κάθε μας βήμα. Στην αυλή η κούνια κουνιέται ακόμα, σαν να χαιρετάει εκείνους που σίγουρα θα φύγουν, τραγουδώντας έναν ήσυχο αποχαιρετισμό, μ’ ένα γλυκό, μακρινό τραγούδι που θυμίζει: «Μείνετε εδώ λίγο ακόμα — η στιγμή δεν τέλειωσε». Τα δέντρα στέκονται βαρύθυμα, φύλλα χρυσά, κόκκινα και καφέ, αρχίζουν να πέφτουν απαλά στο χώμα, σαν να φυλάνε μέσα τους μνήμες που θα κρατήσουν τη ζεστασιά του ήλιου και της βροχής, το άρωμα των λουλουδιών που έλιωσα...
12 σχόλια
Read more »

Καλοκαιρινός Θησαυρός: Τα Κρυμμένα Σημεία της Γειτονιάς μας – Η Αυλή της Κατίνας

Καλημέρα σας, εκφραστικοί μου! Δεν ήξερα αν θα κάνω άλλη ανάρτηση για τον καλοκαιρινό θησαυρό που εμπνεύστηκα, αλλά τελικά ένιωσα πως ήταν ανάγκη να το κάνω. Ίσως γιατί γυρνάμε πίσω στα παιδικά μας χρόνια, σε εκείνες τις γλυκές, αθώες αναμνήσεις που φωτίζουν την ψυχή. Ίσως γιατί το καλοκαίρι φτάνει στο τέλος του και μια γλυκιά μελαγχολία με γυρίζει εκεί που η καρδιά νιώθει ασφαλής. Δεν ξέρω ακριβώς το γιατί, ξέρω μόνο πως το θέλησα – κι αυτό έχει σημασία. Σε αυτή την ανάρτηση σας καλώ να θυμηθείτε μαζί μου την ιδέα και τον σκοπό του διαδικτυακού δρώμενου, που στόχο έχει να φέρει στο φως μικρές στιγμές από τις ζωές μας, εκείνες που ίσως μοιάζουν ασήμαντες αλλά κρύβουν θησαυρούς. Στο τέλος της δημοσίευσης θα βρείτε και όλες τις συμμετοχές μέχρι στιγμής για τις οποίες σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου. Αν κατά λάθος ξέχασα κάποια, σας παρακαλώ συγχωρέστε με και προσθέστε τη στα σχόλια. Δεν χρειάστηκε πολλή σκέψη για το τι θα γράψω – το ήξερα καλά. Και αυτή τη φορά, ήξερα τι ή...
8 σχόλια
Read more »