Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΠΑΝΗΓΥΡΙΣΑΝ ΓΙ' ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΈΝΩΣΗ, ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ Τ' ΑΣΤΕΡΙΑ


«Σ’ αγαπώ», της είπε μα εκείνη το είχε ήδη ακούσει από τους χτύπους της καρδιάς του.
Δάκρυα χαράς και συγκίνησης αναδύθηκαν στα σκιστά της μάτια. Εκείνη έφερε το πρόσωπό της αντικριστά από το δικό του, με τα όμορφα δάχτυλά της άγγιξε τα μάγουλά του, τον χάιδεψε απαλά στους κροτάφους και με πάθος έσμιξε τα χείλη της επάνω στα δικά του.
Και ξάφνου, ο ουρανός γέμισε βεγγαλικά. Πανηγύρισαν γι’ αυτή την ένωση, ακόμη και τ’ αστέρια.
_____________________

Απόσπασμα από την "Αγάπη που Δηλώνει Παρών", στην όμορφη και καθαρή πόλη της Καβάλας αυτήν τη φορά, συντροφιά με την αγαπημένη μου, Alexandra Mouriopoulou.

Αν θες κι εσύ να αποκτήσεις το δικό σου αντίτυπο, δεν έχεις παρα να επικοινωνήσεις μαζί μου και να το ζητήσεις ενυπόγραφο.

Ευχαριστώ πολύ!!!

Εδώ για να παρακολουθήσεις το τρειλερ του βιβλίου: https://www.youtube.com/watch?v=noFLpsDjz0w

#Η_Αγάπη_Δηλώνει_Παρών
#Νέο_βιβλίο
#Νουβέλες
#ιστορίες_αγάπης
#Κική_Κωνσταντίνου
#Εκφράσου
"Έκανε να τον ακολουθήσει και ξάφνου έγινε άγαλμα που κοσμούσε τα σκαλιά του πολυτελούς σπιτιού της.

Ήθελε πράγματι να μπει μέσα στο σπίτι;
Ήθελε;
Όχι, δεν ήθελε.
Ήθελε να φύγει μακριά. Να τρέξει βιαστικά προς την αντίθετη κατεύθυνση.
Ήθελε να κουνηθεί και δεν μπορούσε.
Στήλη άλατος στα μαρμάρινα σκαλιά.
Άψυχο σώμα δίχως αισθήματα με μυαλό που δεν υπήρχε πια.
Ο κόσμος όλος έμοιαζε να την αποχαιρετά.
Και ξάφνου μια γλυκιά μελωδία φυσαρμόνικας αισθάνθηκε πως έφερνε ο άνεμος από το λιβάδι που απλωνόταν σα ζωγραφιά μπροστά της.
Τότε σκέφτηκε εκείνον! Τα όμορφα μάτια του! Τα πλατιά του χέρια! Τα όμορφα χείλη του που άγγιζαν με τόσο θέρμη την κατά τα άλλα απλή φυσαρμόνικα. Ήταν εκείνος! Ήταν ο άντρας της! Ήταν η ζωή της! Ήταν όσα ήθελε και όσα ποθούσε να ζήσει μαζί του!"

Εδώ για να παρακολουθήσεις το τρειλερ του βιβλίου: https://www.youtube.com/watch?v=noFLpsDjz0w

#Η_Αγάπη_Δηλώνει_Παρών
#Νέο_βιβλίο
#Νουβέλες
#ιστορίες_αγάπης
#Κική_Κωνσταντίνου
#Εκφράσου
 «Έλα, κάθισε δίπλα μου και θα σου πω. Θα είσαι ο πρώτος που θα μάθεις», αποφάνθηκε χαμογελώντας γλυκά και κάνοντάς του νόημα με το χέρι της του υπέδειξε να καθίσει δίπλα της. Η αλήθεια είναι πως είχε αρχίσει να γοητεύετε έντονα από το ενδιαφέρον μα και τη συμπεριφορά αυτού του όμορφου, νεαρού άντρα μα η προθυμοποίησή της να μοιραστεί με έναν ξένο, πράγματα που έδειχνε να κρατάει καλά κλειστά μόνο για τον εαυτό της, έκανε και την ίδια να απορήσει. Έδιωξε αστραπιαία την απορία και τον όποιο ενδοιασμό μπορεί να είχε και φορώντας το ομορφότερό της χαμόγελο τον κοίταξε στα μάτια, για να χαμηλώσει το βλέμμα έπειτα, αφήνοντας ένα μειδίαμα χαράς να αποτυπωθεί ελαφρώς στα ροδαλά της μάγουλα.
«Με μεγάλη μου χαρά θα ήθελα να μάθω τι συμβαίνει εκεί μέσα», αποκρίθηκε κοιτάζοντάς έντονα τον φάκελό της και στη συνέχεια, με μια σχεδόν αέρινη κίνηση, τοποθέτηση το δείχτη του χεριού του στο πλαϊνό της κεφαλής της, το χτύπησε ελαφρά, σαν παιδί που παίζει και συνέχισε. «Και εδώ μέσα θα ήθελα να μάθω τι συμβαίνει γιατί κάτι που λέει πως οι σκέψεις εδώ με τις λέξεις στο φάκελο συσχετίζονται». Το χαμόγελό του την αιχμαλώτισε μα πρόδωσε πως μπορούσε να διαβάσει τις σκέψεις της και αυτό την ενόχλησε αρκετά.

Εδώ για να παρακολουθήσεις το τρειλερ του βιβλίου: https://www.youtube.com/watch?v=noFLpsDjz0w

#Η_Αγάπη_Δηλώνει_Παρών
#Νέο_βιβλίο
#Νουβέλες
#ιστορίες_αγάπης
#Κική_Κωνσταντίνου
#Εκφράσου

«…Πάντα εσύ τ’αστεράκι καί πάντα εγώ τό σκοτεινό πλεούμενο
Πάντα εσύ τό λιμάνι κι εγώ τό φανάρι τό δεξιά
Τό βρεγμένο μουράγιο καί η λάμψη επάνω στά κουπιά…»

(Οδυσσέας Ελύτης, Μονόγραμμα)

Από το "Μονόγραμμα" που ξέρω πόσο της αρέσει!
Η φωτογραφία από το λιμάνι Καβάλας και την αγαπημένη μου, Alexandra Mouriopoulou.
Eυχαριστώ πάρα πολύ!!!
Την αγάπη μου για όλο αυτό! <3

Εδώ για να παρακολουθήσεις το τρειλερ του βιβλίου: https://www.youtube.com/watch?v=noFLpsDjz0w

#Η_Αγάπη_Δηλώνει_Παρών
#Νέο_βιβλίο
#Νουβέλες
#ιστορίες_αγάπης
#Κική_Κωνσταντίνου
#Εκφράσου


"...Κι αν σε καμιά βαρκάδα σας
διακρίνετε στην ήρεμη επιφάνεια
τρεις πέντε δέκα φυσαλίδες
σαν ντο και σόλ και μί
μη φανταστείτε μουσική .
είναι λίγη σκουριά που όταν θυμάται
πιέζει κι ανεβαίνει.

Γι´ αυτό να μην ανησυχείτε.
Το πιάνο μου κι εγώ
είμαστ’ εδώ πολύ καλά
εκπνέοντας ίσως πότε πότε νότες άσχετες
αλλά μες στην ασφάλεια πλήρους ναυαγίου
και ιδίως
μακριά επιτέλους
από κάθε προοπτική πνιγμού..."

Γιαννης Βαρβέρης - Πιάνο Βυθού (απόσπασμα)

Η φωτογραφία από το λιμάνι Καβάλας και την αγαπημένη μου, Alexandra Mouriopoulou
Eυχαριστώ πάρα πολύ!!!
Την αγάπη μου για όλο αυτό! <3

Εδώ για να παρακολουθήσεις το τρειλερ του βιβλίου: https://www.youtube.com/watch?v=noFLpsDjz0w

#Η_Αγάπη_Δηλώνει_Παρών
#Νέο_βιβλίο
#Νουβέλες
#ιστορίες_αγάπης
#Κική_Κωνσταντίνου
#Εκφράσου
 "Η μηχανή ακούστηκε. Το αμάξι πήρε μπρoς.
Η Οφηλία, ξάπλωσε χαλαρά στο κάθισμα και κοιτώντας έξω, χάθηκε στους εφιάλτες της.
Η Ανδρονίκη, κοιτώντας μπροστά, βυθίστηκε στις σκέψεις της.
Ο Σταμάτης, προσηλώνοντας το βλέμμα στους καθρέπτες, θλίφτηκε με το λυπημένος ύφος της κόρης του, μα το έκρυψε καλά πίσω από το δυναμικό και θυμωμένο του, βλέμμα.
Οι ροδιές τσούλησαν στο χωμάτινο δρόμο και τρεις ψυχές τυλίχθηκαν σε έναν πόνο δίχως τέλος."

___________

Γιατί όταν αγαπάς κάτι πολύ μπορείς και το οπτικοποιείς.
Γιατί δεν έχω όποιους κι όποιους κοντά μου, έχω μόνο τους πολύτιμους!
Γιατί η Alexandra μου, κατάφερε να δώσει σάρκα και οστά με την φωτογραφική μηχανή και την σκέψη της, στο σημείο εκείνο που η ηρωίδα της δεύτερης νουβένας από την Αγάπη που Δηλώνει Παρών, φεύγει και αφήνει πίσω της ό,τι πραγματικά, Αγαπά.

Με συγκινεί αυτή η φωτογραφία, κυρίως γιατί μπορώ να δω την Οφηλία στο κάθισμα, να αποχαιρετά κατά κάποιον τρόπο, την καρδιά της.

Γιατί πολλές φορές δεν εγκαταλείπεις από επιλογή αλλά απο εξαναγκασμό κι αυτό είναι απάνθρωπο.

Alexandra μου, ευχαριστώ για αυτήν την πραγματικά λατρεμένη φωτογραφία! Είσαι υπέροχη! <3

Εδώ για να παρακολουθήσεις το τρειλερ του βιβλίου: https://www.youtube.com/watch?v=noFLpsDjz0w

#Η_Αγάπη_Δηλώνει_Παρών
#Νέο_βιβλίο
#Νουβέλες
#ιστορίες_αγάπης
#Κική_Κωνσταντίνου
#Εκφράσου
Έχετε καταλάβει πως έφτασαν οι γιορτές;
Καλημέρα, εκφραστικοί μου.
Να περνάτε όμορφα

Σχόλια

  1. Ξεκίνησε το όμορφο ταξίδι έτσι ; Καλοτάξιδο κορίτσι μου. Να πάει σε κάθε γωνιά της πατρίδας μας και ακόμα παραπέρα.
    Τις καλησπέρες μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Ο Αύγουστος μας αποχαιρετά

  Ο Αύγουστος περπατά αργά, με τα βήματά του βαριά από ήλιο που σβήνει, σαν να κουβαλάει ολόκληρο τον χρόνο σε μια ανάσα, σε μια τελευταία ματιά πριν χαθεί πίσω από το κατώφλι του φθινοπώρου. Η πόλη μοιάζει να κρατά την αναπνοή της, με το χώμα ακόμα ζεστό κάτω από τα πόδια, το κελάηδημα των πουλιών λιγοστό και νωχελικό, τα τζιτζίκια σιγούν, μα ο αέρας ακόμα φέρνει την ανάμνηση του ατελείωτου καλοκαιριού — των απογευμάτων που λιώσαμε σε γέλια, των βραδιών με αστέρια να πέφτουν σαν βροχή και της θάλασσας που αγκάλιαζε κάθε μας βήμα. Στην αυλή η κούνια κουνιέται ακόμα, σαν να χαιρετάει εκείνους που σίγουρα θα φύγουν, τραγουδώντας έναν ήσυχο αποχαιρετισμό, μ’ ένα γλυκό, μακρινό τραγούδι που θυμίζει: «Μείνετε εδώ λίγο ακόμα — η στιγμή δεν τέλειωσε». Τα δέντρα στέκονται βαρύθυμα, φύλλα χρυσά, κόκκινα και καφέ, αρχίζουν να πέφτουν απαλά στο χώμα, σαν να φυλάνε μέσα τους μνήμες που θα κρατήσουν τη ζεστασιά του ήλιου και της βροχής, το άρωμα των λουλουδιών που έλιωσα...

Καλοκαιρινός Θησαυρός: Τα Κρυμμένα Σημεία της Γειτονιάς μας – Η Αυλή της Κατίνας

Καλημέρα σας, εκφραστικοί μου! Δεν ήξερα αν θα κάνω άλλη ανάρτηση για τον καλοκαιρινό θησαυρό που εμπνεύστηκα, αλλά τελικά ένιωσα πως ήταν ανάγκη να το κάνω. Ίσως γιατί γυρνάμε πίσω στα παιδικά μας χρόνια, σε εκείνες τις γλυκές, αθώες αναμνήσεις που φωτίζουν την ψυχή. Ίσως γιατί το καλοκαίρι φτάνει στο τέλος του και μια γλυκιά μελαγχολία με γυρίζει εκεί που η καρδιά νιώθει ασφαλής. Δεν ξέρω ακριβώς το γιατί, ξέρω μόνο πως το θέλησα – κι αυτό έχει σημασία. Σε αυτή την ανάρτηση σας καλώ να θυμηθείτε μαζί μου την ιδέα και τον σκοπό του διαδικτυακού δρώμενου, που στόχο έχει να φέρει στο φως μικρές στιγμές από τις ζωές μας, εκείνες που ίσως μοιάζουν ασήμαντες αλλά κρύβουν θησαυρούς. Στο τέλος της δημοσίευσης θα βρείτε και όλες τις συμμετοχές μέχρι στιγμής για τις οποίες σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου. Αν κατά λάθος ξέχασα κάποια, σας παρακαλώ συγχωρέστε με και προσθέστε τη στα σχόλια. Δεν χρειάστηκε πολλή σκέψη για το τι θα γράψω – το ήξερα καλά. Και αυτή τη φορά, ήξερα τι ή...