Κούρνιασα, λες και δεν είχα άλλη επιλογή, λες και μόνο, ανάμεσα στις φτερούγες μου, ο απόηχος του κόσμου, σβήνει.
Σε αγκάλιασα, μη συνειδητά
νομίζω πως κάποτε, σε άγγιξα από φόβο.
Ασυναίσθητα, προσπάθησα να σε αγαπήσω και η υποταγή, ήταν μονόδρομος.
Η λύση ήταν ένα άδικο φευγιό και η απάντηση , η πιο αμφίβολη δοκιμασία.
Τι κι αν ξέρω, αποσκοπώ.
Εκείνο το περβάζι, ήταν μαύρο
Πάντα μαύρο, μα από μέσα έβγαινε ένα λαμπερό φώς
Και κάπου εκεί, στην αμφίδρομη αμφισβήτηση, επαναπαύτηκα.
Λοιδορώ μα αναπνέω
Το περβάζι - Κική Κωνσταντίνου
#Εκφράσου
#Κική_Κωνσταντίνου
#Ποίηση
#Δημιουργώ
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ