ΤΟ ΛΥΧΝΑΡΙ - ΚΙΚΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

Το λυχνάρι, μου το φάγανε οι Όρνιθες και ο φακός μου, έχει σβήσει.
Τα αστέρια φέγγουν απτόητα, μα εδώ και μήνες έχω χάσει το φως μου.

Θα σου πω μια ιστορία.
Δεν θα σου μιλήσω με παραβολές
Δεν θα υπαινιχθώ ερωτικές ανυπαρξίες
Θα παραστώ πλάι σε χαμόγελα και θα επιδοτήσω, καλοστεκούμενα αινίγματα.

Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένα παραμύθι που άργησε να αρχίσει.
Και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα, σε έναν κόσμο άκρως υποδουλωμένο.

Τα όνειρα, κάτω από ένα μεταξωτό σεντόνι μπλε, αναζητούν το παραμύθι της κοίμησής τους.
Οι φιλοδοξίες, συντροφιά με τον φωτεινό αγκαλίτσα τους, έχουν ήδη αποκοιμηθεί.

Κι η μάνα, στο δίπλα δωμάτιο, κείτεται.
Το λυχνάρι μου, φεγγοβολάει ακόμα.

-- Το Λυχνάρι - Κική Κωνσταντίνου

#Εκφράσου
#Κική_Κωνσταντίνου
#Δημιουργώ
#Ποιήματα