Γιατί να σου πω καληνύχτα;
Αφού η λάβα σου, με έκαψε.
Σαν ρυάκι κοίλησες
και ξέκοψες τον δρόμο.
Δύο νέοι βίοι,
παράλληλοι μα ίσοι, σχεδόν λειψοί, να εναρμονίζουν και να εξισορροπούν, το περιβάλλον της οριστικής εξαθλίωσης.
Η Ίριδα κρύφτηκε και εκείνο το πρωινό, δεν ήρθε ποτέ.
Δίχως γάλα
Δίχως ψωμί
Δίχως μερέντα ή μαρμελάδα
Μόνο με σκέτο καφέ που έμοιαζε με λάσπη.
Λάσπη, ο βάλτος της Γης.
Και ο άξονας,
για ακόμη μια φορά, μετατοπίστηκε.
Είμαι ο Ισημερινός σου
~~ Ισημερινός - Κική Κωνσταντίνου
#Εκφράσου
#Κική_Κωνσταντίνου
#Ποίηση
#Δημιουργώ
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ