ΜΟΥ ΕΙΠΑΝΕ....

"Μου είπανε πως προκαλώ διανοητικές διαταραχές, μα απάντησα πως εκείνοι ξεπέρασαν τις αποστάσεις. Είχα πυξίδα – οδηγό, για να τους δείχνω τον δρόμο που έπρεπε να διαβούν για να με συναντήσουν, μα σε μια στιγμή αδυναμίας με πετάξαν και με ποδοπάτησαν με δύναμη στο χώμα. Και εγώ στάθηκα εκεί, σηκώθηκα, όρθωσα το ανάστημά μου και τους έδωσα το χέρι για να με ακολουθήσουν, όμως εκείνοι σαν γνήσιοι, άγριοι εξερευνητές, μου έστριψαν την πλάτη και με άφησαν δεμένη σε έναν κισσό, να τους βλέπω να ξεμακραίνουν.

Κι ύστερα!
Ύστερα που χάθηκαν και βρέθηκαν στα προσωπικά τους «ανεξιχνίαστα» και αδιέξοδα μονοπάτια, μου είπαν ότι έφταιγα, που τους άφησα να ζήσουν μακριά μου. Αλλά έτσι είναι. Πάντα τα λάθη και τις ευθύνες τις επιρρίπτουμε σε άλλους, για να μην αντικρύσουμε ποτέ τον εαυτό μας μέσα σε όλα εκείνα που έπρεπε να έχουμε τη δύναμη να αποφανθούμε. Γιατί όλα αυτά ζωή προμηνύουν και αποφάσεις στιγμών, που ανήκουνε σε μια διαδρομή, που είναι τα «φτερά» του προσωπικού μας «λευκού αλόγου».

Ας είναι! Το προσπερνώ…
Είμαι εκεί, για να τους δείξω τη μόνη διαδρομή, που οδηγεί στην ανακάλυψη του εαυτού, που παγιδεύτηκε σε έναν ιστό αράχνης, που το ίδιο το μυαλό επέλεξε να δημιουργήσει. "


Ιδιοσυγκρααία, Οι Φεγγίτες της Ζωής μου
Κική Κωνσταντίνου
#Εκφράσου
#Κική_Κωνσταντίνου
#Φυγή
#Λάφυρα