ΤΟ ΡΟΔΟ - ΚΙΚΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

Πρωτοεμφανίστηκα στην Ασία,
πριν από περίπου, πέντε χιλιάδες χρόνια.
Τριαντάφυλλο ή Ρόδο, ονομάστηκα.
Ο ορισμός, έστω και πλατωνικά, μου ταίριασε πολύ. Ιδιαίτερη αδυναμία έδειξα στον δεύτερο ισχυρισμό.

Οι Σουμέριοι από τη Μεσοποταμία, ήταν οι πρώτοι, οι πιο τρυφερά νωχελικοί.
Οι αρχαίοι Έλληνες και οι Ρωμαίοι, όπως πάντα, πρωτοπόροι, στην πιο ουτοπική ωδή.
Με θεοποίησαν, η Αφροδίτη δεν ήταν μόνη.

Όλοι ήξεραν το μυστικό, όλοι το ήξεραν. Προκλήθηκα από τα δάκρυα της θεάς για τον χαμό του Άδωνη, εξού και η τόση, απαρηγόρητη ομορφιά που τρέφω.

Θαρρώ πως τα δάκρυα έγιναν ροδοπέταλα και έκτοτε, ακολουθώ μηχανικά εκείνον που φεύγει,
τον Εκδιωγμένο•
έτσι τον κατονομάσα και παντοτινή αγάπη του τρέφω.

Ράντισα το δρόμο πίσω του και ακολουθώ τη νέα ιστορία. Προσκυνώ και θυσιάζομαι, ποδοπατούμενο πάντα, τον θάνατο της κάθε Αγάπης, αληθινής.

Είμαι ένα μαραμένο τριαντάφυλλο μα πάντα θα είμαι Ρόδο.

Το Ρόδο•
της λησμονιάς που άνθισε.

Το Ρόδο - Κική Κωνσταντίνου

#Εκφράσου
#Κική_Κωνσταντίνου
#Ποιήματα
#Δημιουργώ