Μην έρθεις,
θέλω να κοιτώ την Ανατολή.
Θα μετρήσω συνέπειες,
θα αποδώσω ευθύνες,
θα τρέξω, θα χαθώ σε δύσβατα μέρη.
Πίστεψε
Η ράχη είχε σπουργίτια
- που όμως -
έμοιαζαν με λουλούδια.
Στη θάλασσα, η ανθοδόχη.
Κι ύστερα,
παλίρροια έγινε η εσωτερική επένδυση, της μη εναρμονισμένης ψυχής.
Και απελευθερώθηκα
Σε μια αλάνα από γαλάζια φεγγάρια,
αντίκρυσα έναν ήλιο.
Ο οίνος της ντροπής μου έγνεψε, ως μια κακοπληρωμένη αχρωματοψία.
Και σαν ψεύτικα γυαλιά, στα μάτια, σε φόρεσα.
Πάνω μου, Μέσα μου
Δειλά, Ταπεινά, Γυαλιά σπασμένα
Μην έρθεις,
Θέλω να με κοιτώ.
Ατίμησα, έναν άτιμο εαυτό.
Και λογαριάζω
Πενήντα φεγγάρια και δεν σε έψαξε κανείς.
Λοιδορούν και απόψε οι παρωδίες των νυκτόβιων πουλιών.
Εκείνα μόνο, σε προσμένουν.
Απόταξη, φθάνω
διά βίου στη ζωή •
Επανόρθωση
Ανυμνώ, αντλώντας έμπνευση από ακραία φαινόμενα ζωής
Και θανάτου!
Μην έρθεις,
είσαι νεκρός.
Κι ακροβατώ,
κοντά σου.
Το σκοινί,
στην Άδεια καρέκλα.
Συνθέτω,
το πιο αλληγορικό σκηνικό.
-- Ο Ακροβάτης που έγινε Κλόουν - Κική Κωνσταντίνου
#Εκφράσου
#Κική_Κωνσταντίνου
#Ποίηση
#Δημιουργώ
__________
Καλημέρα εκφραστικοί μου.
Ελπίζω να σας βρίσκω καλά.
Μη σας κάνει εντύπωση η εικόνα που δεν έχει ακροβάτη, όπως ο τίτλος του ποιήματος.
Το συγκεκριμένο άλλωστε ποίημα από την φωτογραφία που το συνοδεύω το εμπνεύστηκα, οπότε όπως καταλαβαίνετε, δικαιωματικά της ανήκει.
Πάντως, ανάμεσα στην "κατοικούμενη" θέση και στην άδεια, πραγματικά είδα το σκοινί της ακροβασίας. Τίποτα δεν γίνεται προς χάρην εντυπωσιασμού, όλα είναι αλήθεια.
Η δική μου.
Να περνάτε όμορφα!
Πέρασα να πω την καλησπέρα μου. Γέμισα πάλι ομορφιά και φεύγω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚική μου καλό σου βράδυ.
να σαι καλα αγαπημενε μου
Διαγραφήευχαριστω που παντα εισαι εδω για εμενα
Την καλησπέρα μου! πολύ όμορφο. Σήμερα βρήκα χρόνο και έγραψα κι εγώ. Και είπα να ξαποστάσω λίγο στην υπέροχη αμμουδιά σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήευχαριστω πολυ φιλε μου
Διαγραφήνα εισαι καλα
Καλημέρα γλυκιά μου έτσι να μας ξυπνάς το πρωί με όμορφα περπατήματα σε όμορφους στίχους!
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλημερα αγαπημενη μου
Διαγραφή