ΕΥΤΥΧΙΑ - ΚΙΚΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

 

Πάμε
Ολοταχώς προς την Ευτυχία

Το Αριστείο μου, το έχασα
ούτε θυμάμαι που

Τελευταία φορά βρισκόμουν δυσνόητα, μα κάπου σκοτεινά

Δύσβατο μέρος
Δίχως φως
Θαρρώ μια χαραμάδα
Μια τόση δα, παραμικρή χαραμάδα

Και φωνές
Σιωπηλές φωνές
Λες και καραδοκούσε η ενοχή

Λύθηκα
Σαν άγριο ζώο, λύθηκα
Περίεργο μα δεν βρισκόμουν σε κλουβί

Κι όμως
Αγρίμι
Αγρίμι
Σαν νέο μέλος, να αδημονεί

Στάχυα
Πολλά στάχυα
λες και ο κόσμος, φυλλορροεί

Κι ένας δρόμος
Ένας πελώριος, γκρεμισμένος δρόμος,
να ανυπομονεί, να τέμνεται

Σε ένα μακρύ ταξίδι,
ξαπόστασαν οι στόχοι
και σε ένα ξέφρενο ωτοστόπ,
δημιουργήθηκε η Ελπίδα

Πάμε

Πάμε

Ολοταχώς,
Για την Ευτυχία!

Σπεύσατε

- Ευτυχία - Κική Κωνσταντίνου

#Εκφράσου
#Κική_Κωνσταντίνου
#Ποίηση
#Δημιουργώ