ΓΚΡΙΝΙΑ - ΚΙΚΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

            Εάν υπάρχει κύτταρο της γκρίνιας, τότε σίγουρα όλοι οι άνθρωποι το έχουμε στο αίμα μας. Δεν πιστεύω ότι υπάρχει άνθρωπος πάνω στη γη που δεν έχει γκρινιάξει ποτέ στη ζωή του. Φυσικά άλλοι περισσότερο, άλλοι λιγότερο, άλλοι για μεγάλο χρονικό διάστημα και άλλοι για δευτερόλεπτα.

Τα θέματα της γκρίνιας πολλά. Άλλα σημαντικά και άλλα εντελώς ανόητα, αλλά θα μου πείτε πως όποιος γκρινιάζει για ανόητα πράγματα, σίγουρα για να το κάνει αυτό θα τα θεωρεί σοβαρά. Αυτά που για εμάς είναι σοβαρά θέματα, για κάποιους άλλους είναι ανόητα και ισχύει και το αντίθετο φυσικά. Το βρίσκω απόλυτα λογικό να συμβαίνει αυτό γιατί ο χαρακτήρας των ανθρώπων είναι διαφορετικός, αλλά επίσης πιστεύω ότι όλοι μας είμαστε σε θέσει να μπορούμε να καταλάβουμε πότε ένας λόγος είναι σοβαρός για να γκρινιάζουμε και ποτέ όχι, έστω και αν κάποιες φορές δεν θέλουμε να το παραδεχτούμε.

            Αποφάσισα να γράψω αυτό το κείμενο γιατί παρόλο που και εγώ γκρινιάζω για διάφορους λόγους, όπως όλοι μας φυσικά, πιστεύω ότι αυτό είναι ένα συναίσθημα το οποίο μόνο κακό μας κάνει. Προκαλεί άγχος, ανησυχία, επιπόλαιες κινήσεις, ανασφάλειες, ψυχική κατάπτωση και γενικά οτιδήποτε μπορεί να χαλάσει τη διάθεση και τη ψυχολογία μας. Ποιός ο λόγος λοιπόν να κάνουμε μόνοι μας κακό στον εαυτό μας; Πρέπει να προσπαθήσουμε να την αποβάλλουμε από τη καθημερινή μας ζωή και να τη μειώσουμε στο έπακρο γενικότερα καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής μας.

Θα μου πείτε υπάρχουν τόσα άλλα άσχημα συναισθήματα που κυριεύουν καθημερινά τη ζωή μας, τη γκρίνια πρέπει να μειώσουμε; Η απάντησή μου είναι ότι ναι πρέπει να μειώσουμε και αυτό το συναίσθημα, όπως και όλα όσα παίρνουν το χαμόγελο από τη χείλη μας. Για να καταφέρει κάποιος να επιτύχει την αποβολή των πιο ισχυρών άσχημων συναισθημάτων, πρέπει αρχικά να καταπολεμήσει τα πιο ήπια άσχημα συναισθήματα που τυχόν να νιώθει και αυτό πρέπει να γίνει γιατί αυτά τα ήπια φαινομενικά συναισθήματα, είναι στην πραγματικότητα πολύ ισχυρά και είναι υπαίτια για τη δημιουργία των συναφών άσχημων συναισθημάτων.

            Ένα τέτοιο λοιπόν ύπουλο συναίσθημα θεωρώ και τη γκρίνια, γιατί όπως προείπα μας δημιουργεί κακή διάθεση, άγχος, ανασφάλεια, ψυχική κατάπτωση και αλλά παρεμφερή αισθήματα που το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι κακό σε εμάς και στους γύρω μας. Η γκρίνια κάνει τους γύρω μας να μην μας αντέχουν και καλώς η κακώς αν δεν τη βελτιώσουμε ίσως και να χάσουμε ανθρώπους που μας αγαπάνε πραγματικά και δεν θα μας αντέχουν. Εδώ που τα λέμε θα έχουνε και δίκιο. Πώς να έχουμε την απαίτηση από τους άλλους να μας αντέξουν, τη στιγμή που δεν θα μπορούμε να αντέξουμε εμείς τους εαυτούς μας;

            Ας σταματήσουμε λοιπόν  να γκρινιάζουμε για τα πάντα στη ζωή μας. Αν καταφέρουμε να είμαστε ευχαριστημένοι με ότι έχουμε στη ζωή μας, τότε η γκρίνια θα μετατραπεί σε ευγνωμοσύνη και εμείς θα γεμίσουμε αισιοδοξία και πνευματική δύναμη, με την οποία θα καταφέρουμε πολλά ωραία πράγματα στη μετέπειτα ζωή μας. Εξάλλου, ότι δεν είναι του γούστου σου, κάντο εσύ να γίνει! Έτσι λοιπόν οτιδήποτε είναι αυτό που σας κάνει να γκρινιάζετε, εσείς βρείτε το τρόπο να το κάνετε του γούστου σας και αγαπήστε το. Δεν είναι και τοοοόσο πολύπλοκο τελικά!