Πως δεν θα ήθελα τα άνθη σου· φοβάμαι.

 

 

Κάποιοι άνδρες δεν το σκέφτονται, λοιπόν.

Εσύ όμως ναι: ερχόσουν κι μού έλεγες ότι σχεδόν

Μου αγόρασες λουλούδια αλλά

Κάτι είχε πάει στραβά.

Το ανθοπωλείο ήταν κλειστό. Ή απλά αμφέβαλες-

Με σκέψεις που το δικό σου, το δικό μου το μυαλό,

Ανακαλύπτουν συνεχώς. Σκέφτηκες κι ανέβαλες,

Πως δεν θα ήθελα τα άνθη σου· φοβάμαι.

Τότε, είχα χαμογελάσει και σε αγκάλιασα, θυμάμαι.

Τώρα μονάχα να χαμογελώ μπορώ.

Αλλά δες, τα λουλούδια που σχεδόν έφερες εδώ

Άντεξαν όλον τούτο τον καιρό.

~~ Γουέντι Κόουπ
(Μτφ.: Θοδωρής Ρακόπουλος)