ΣΤΡΕΛΙΤΖΙΑ - ΚΙΚΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

 

Αυτή η ηρωίδα, ήταν ανέγγιχτη σαν ένα παραδείσιο πτηνό.
Δεν αναζήτησε ποτέ της χάδι, και για να εξοικειωθεί με καθετί ανθρώπινο, πρέπει να περάσει πολύς καιρός.
Καιρός, δοκιμασίας και επώασης.
Σε κλουβί, αγρίμι γίνεται. Πρόσφυγας ελευθερίας φαντάζει. Δραπετεύει πάντα και παντού. Σε καμία σφαίρα και σε καμία πλάνη, δεν φωλιάζει το μυαλό της.

Το λεπτό και άκακο κλαράκι είναι η αγαπημένη της γωνιά. Εκεί θα την βρείς, αναπτερώνει μπαλωμένες ελπίδες.

Υπάρχει ένα καταφύγιο, ακόμη ένα καταφύγιο. Έβρεχε καταρρακτωδώς την ημέρα που το ανακάλυψα. Τυχαία έγιναν όλα, θυμάμαι. Σαν ένα κέρμα, εκτάκτως δυναστικό.

Ήταν η Στρελίτζια, το ποώδες φυτό με το τόσο εντυπωσιακό και μεγαλειώδες κεφάλι. Ούριοι άνεμοι παραδείσιων πτηνών το έραναν. Αμέτοχη, στεκόμουν εκεί.

Αγαπώντας τα σκιερά μέρη, καλλιέργησε χέρσα γη και άγονα χωράφια. Μετάξι, σκόρπισε.
Ανθώντας, σπέρνει Ήλιο και Θυμίαμα.

Δεν είναι μόνο η ονομασία και η εμφάνισή της, είναι η ανεξαρτησία των υποδουλωμένων πτηνών - που όμως - επάνω της, πετάνε.

Είναι η προτροπή και η ανάγκη.
Είναι η πίστη και η ελευθερία.
Είναι το τώρα και το ποτέ.
Είναι το αύριο, σαν μια διπλή σπορά.

Πράγματι, η Στρελίτζια γεννιέται, πεθαίνει και ανασταίνεται. Ένας φαύλος κύκλος η ζωή της, σαν μια ακόμη, πολιορκημένη ανεξαρτησία.

Είναι όντως, αξιοθαύμαστη και κυρίως αυθεντική.
Είναι η Στρελίτζια που ξυπνά την λαχτάρα για την ελευθερία μέσα μας. Οι φόβοι, υποχωρούν. Εκείνη, πράττει. Πάντα πράττει. Καμιά θαλπωρή το κύμα, για την αβεβαιότητα.

Χαράζει και μας δείχνει το Αιγαίο.
Πάντα το Αιγαίο.
Κυρίαρχος κατακτητής.

Σε αυτό κολυμπά η Στρελίτζια.
Φόρος τιμής έγινε.
Η αλμύρα αγκαλιάζει τον παραλληλισμό της.

Η Στρελίτζια, αυτός ο ανθοφόρος θάμνος, πετά και μας καλεί σε ένα κόσμο γεμάτο αιθέρες.

Αιθέρες, πολύτιμους.

~~ Στρελίτζια - Κική Κωνσταντίνου

Αφιερωμένη λοιπόν, στην αγαπημένη μου Katerina Elafrou με πολλή εκτίμηση και αγάπη.

Καλή αρχή και πάλι Κατερίνα μου.
Σου εύχομαι ολόψυχα ό,τι μα ό,τι καλύτερο!