Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΚΑΙ ΝΑ ΘΥΜΑΣΑΙ ΠΩΣ ΤΑ ΛΑΦΥΡΑ, ΕΙΝΑΙ ΔΑΝΕΙΚΑ, "ΚΛΕΜΜΕΝΑ" ΑΛΛΩΝ....





Σαν σήμερα, πριν από τέσσερα χρόνια, γεννήθηκαν τα #λάφυρα.
Το πρώτο μας σκαλοπάτι.
Νοσταλγικό, αγαπημένο, σημαδιακό.
Να σημαίνει τόσα πολλά και να μας φέρει τόση αγάπη και τόσους ανθρώπους.
Βαθιά και αληθινά, συγκινημένη.

Τέσσερα χρόνια μετά, με την κυκλοφορία του τέταρτου πονήματός μου, την αρχή συγγραφής του πέμπτου και πολλές ενδιαφέρουσες και πρωτοποριακές εκδηλώσεις, να βρίσκονται σε διαδικασία οργάνωσης και εξέλιξης.

Νιώθω χαρούμενη, γεμάτη ευγνωμοσύνη, περήφανη και πολλά ακόμη αγνά συναισθήματα για όσα έχω καταφέρει μέχρι στιγμής, για όσα έχω ζήσει μαζί σας και για όσους ανθρώπους έχω γνωρίσει και τους έχω προσθέσει στην καρδιά μου.
Δεν ξέρω τι άλλο θα μπορούσα να πω, το ευχαριστώ φαντάζει μικρό σε τέτοιες περιπτώσεις αλλά σίγουρα όταν είναι εγκάρδιο, εξαπλώνεται και το νιώθουν οι αποδέκτες του. 
 


Eλάτε να νοσταλγήσουμε παρέα: http://ekfrastite.blogspot.com/2015/02/blog-post_27.html
και φυσικά να μοιραστούμε ξανά το βίντεο του δικού μας και πολυαγαπημένου μου, Νίκου Μουσαβερέ:


Αποσπάσματα της ποιητικής συλλογής που περιέχει 13 ποικίλες θεματολογίες με επίκεντρο τον Άνθρωπο και τα συναισθήματά του. Μέσα από βαθιές σκέψεις κι ανησυχίες ενθαρρύνει τον αναγνώστη ν' ανακαλύψει το νόημα της ζωής. Με απλό, εκφραστικό και γλαφυρό λόγο καταφέρνει ν' αποσπάσει ως το τέλος την προσοχή, εξυμνώντας το θαύμα και την αξία της σχέσης του ανθρώπου με τη ζωή! 

Η μουσική επένδυση του βίντεο ανήκει στον Αμερικανό συνθέτη και ράπερ Zack Hemsey και φέρει τον τίτλο "The Way"(2011).

 ΓΝΩΣΤΟΠΟΙΗΣΗ: Το βίντεο αυτό έγινε με το πρόγραμμα επεξεργασίας των windows movie maker με μοναδικό σκοπό την ενημέρωση και δεν προορίζεται για παραβίαση πνευματικών δικαιωμάτων. 


Σας ευχαριστώ, πάρα πάρα πολύ!
Εκ βαθέων!



Και μην ξεχάσω το λινκ για την εκδήλωση χορού και ποίησης! Λάφυρα Εν Χορώ, λοιπόν:  https://www.facebook.com/events/444360993005553/

Σχόλια

  1. Εύχομαι όλα να σου έρχονται όπως πραγματικά ποθείς!
    Να σαι καλά 🌼
    Καλό μήνα εύχομαι ❣️

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τέσσερα χρόνια Κική μου ! έκλεισες ....τετραετία στον όμορφο κόσμο της δημιουργίας. Με τα έργα σου απτά, γεμάτα ζωή, έκφραση. Αγκαλιασμένα από τους αναγνώστες σου και τους φίλους σου.
    Συνέχισε καλή μου κοπέλα. Ο Δρόμος σου υπόσχεται πολλά.
    Την αγάπη μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Συγχαρητηρια Κική μου.
    Εύχομαι καλές διαδρομές με προορισμό υπέροχα ξέφωτα της ψυχής !
    Σε φιλω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Εύχομαι από καρδιάς τα τέσσερα χρόνια να γίνουν δεκαετίες και να μας χαρίζεις απλόχερα πολλά λάφυρα από την ψυχή σου, Κική μου!
    Να είσαι καλά, δυνατή, υγιής να δημιουργείς και να μας μαγεύεις!
    Πολλά φιλιά
    Μαρίνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Ευτυχία, η Κλόουν

  Την λέγανε Ευτυχία. Όχι ειρωνικά. Αυτό της είχαν δώσει για όνομα κι ας μην τα έφερε εύκολα η ζωή της. Είχε περάσει πολλά. Είχε χάσει ανθρώπους, είχε κλείσει πράγματα μέσα της, είχε κλάψει σιωπηλά αλλά ποτέ της δεν τα ξέχασε. Δεν έκανε πως δεν υπάρχουν. Τα κράτησε! Όχι για να την βαραίνουν, αλλά για να τα γυρίσει ανάποδα και να τα κάνει κάτι άλλο, κάτι το αναγεννητικό. Μια μέρα αποφάσισε να γίνει Κλόουν . Όχι για να κάνει την αστεία. Δεν της ταίριαζε αυτό, το έκανε γιατί ήθελε να είναι κοντά σε παιδιά που πονούσαν. Να τους δώσει κάτι απλό, κάτι καθαρό, κάποιου είδους μαγεία. Κάτι που της είχε λείψει όταν ήταν εκείνη μικρή. Λίγη χαρά χωρίς ερωτήσεις. Έραψε μόνη της τη στολή της. Ζωγράφισε στο μάγουλο ένα μικρό φεγγάρι. Πήρε μια σακούλα, την γέμισε μπαλόνια και πήγε σε παιδικά νοσοκομεία. Όμως τα μπαλόνια της δεν ήταν απλά ούτε μονότονα. Ήταν πολύχρωμα. Κόκκινα, μπλε, πράσινα, κίτρινα, ροζ. Και το καθένα είχε ζωγραφισμένο πάνω του ένα  δάκρυ . Όχι όπως το φαντάζεσαι. Όχι...

ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ.

Τα μάτια της είναι δυο άντρα όπου σπινθηρίζει αόριστα το μυστήριο, και το βλέμμα της φωτίζει σαν αστραπή: είναι μια έκρηξη μέσα στα σκότη… Υπάρχουν γυναίκες που εμπνέουν την επιθυμία να τις νικήσεις και να τις απολαύσεις… αλλά αυτή εδώ σου γεννάει τον πόθο να πεθάνεις αργά κάτω απ’ το βλέμμα της (Σαρλ Μπωντλαίρ, από το ποίημα «Η επιθυμία της περιγραφής»)