Η ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ - ΚΙΚΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

Ο κόσμος σε διώχνει,
οι κρύσταλλοι γίνονται θνητοί θύλακες και κανείς στον κόσμο δεν μπορεί να νιώσει τι θα πει συναίσθημα. Αμοιβαίο συναίσθημα.

Μέσα σου, μια άλικη πηγή θυσίας και έξω σου, μια ενοχική διαφυγή σε ποτάμια πράσινα και ενίοτε και αργυρά.
Κάποιες στιγμές, η μοναξιά είναι η πέραν εφιαλτική λύση και κάποιες άλλες, ο ασθενέστερος σύμμαχος.

Σήμερα, οι γέφυρες μου τρυπάνε τα αυτιά, σαν μια παμπάλαια συνοδεία μαχητικών αεροσκαφών.
Σήμερα, η ησυχία κατοικεί στο πιο κεντρικό​ σημείο του νησιού που οι κάτοικοι, δεν γεννήθηκαν ακόμα.
Στοές τα ρεαλιστικά μου όνειρα και ξέφωτα, τα βιβλία που ξεχάσαμε στο φθηνό πανδοχείο.

Με βλέπουν και δε με βλέπουν
Τους κοιτάζω και δεν τους κοιτάζω
Όλα κυλάνε φυσιολογικά και όλα είναι λάθος
Εγώ προχωρώ και ταυτόχρονα κοιμάμαι
Ούτε το όνειρο - αυτή τη φορά - δεν μπορεί να κατανοήσει, πως λοιπόν να μας συμμεριστεί ο εφιάλτης; Κι ας ήταν σχολαστικός....

Έγινε η ενσυναίσθηση σκέψη επιπόλαιο και έγινε η κατανόηση, γοερός βυθός.
Απόψε το φεγγάρι δεν θα χρυσίσει τίποτα, όλα θα είναι μαύρα να θα είναι αληθινά.
Η γοητεία της φιλοσοφίας είναι το αγνό.
Αγνό και λάθος, σαν μια εξόρυξη πετρόχτιστης ζωής.

Κοιμήθηκε στον ώμο μου η αβρή παραμόρφωση και φώλιασε μέσα μου ο εμπαιγμός για ένα φλεγόμενο μέλλον.

Και ξέρεις τι θα 'ρθει, να έχεις ανάγκη πιότερο την κωμωδία, όσο κι αν την αμφισβητείς.

Στηλιτεύω απόψε μια προφητεία κι ας είναι όλη ένας ακόρεστος υπαινιγμός.

Μας μπερδεύει, πάντα θα μας μπερδεύει...

~~ Η Προφητεία - Κική Κωνσταντίνου