Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ - ΚΙΚΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ



Ο κόσμος σε διώχνει,
οι κρύσταλλοι γίνονται θνητοί θύλακες και κανείς στον κόσμο δεν μπορεί να νιώσει τι θα πει συναίσθημα. Αμοιβαίο συναίσθημα.

Μέσα σου, μια άλικη πηγή θυσίας και έξω σου, μια ενοχική διαφυγή σε ποτάμια πράσινα και ενίοτε και αργυρά.
Κάποιες στιγμές, η μοναξιά είναι η πέραν εφιαλτική λύση και κάποιες άλλες, ο ασθενέστερος σύμμαχος.

Σήμερα, οι γέφυρες μου τρυπάνε τα αυτιά, σαν μια παμπάλαια συνοδεία μαχητικών αεροσκαφών.
Σήμερα, η ησυχία κατοικεί στο πιο κεντρικό​ σημείο του νησιού που οι κάτοικοι, δεν γεννήθηκαν ακόμα.
Στοές τα ρεαλιστικά μου όνειρα και ξέφωτα, τα βιβλία που ξεχάσαμε στο φθηνό πανδοχείο.

Με βλέπουν και δε με βλέπουν
Τους κοιτάζω και δεν τους κοιτάζω
Όλα κυλάνε φυσιολογικά και όλα είναι λάθος
Εγώ προχωρώ και ταυτόχρονα κοιμάμαι
Ούτε το όνειρο - αυτή τη φορά - δεν μπορεί να κατανοήσει, πως λοιπόν να μας συμμεριστεί ο εφιάλτης; Κι ας ήταν σχολαστικός....

Έγινε η ενσυναίσθηση σκέψη επιπόλαιο και έγινε η κατανόηση, γοερός βυθός.
Απόψε το φεγγάρι δεν θα χρυσίσει τίποτα, όλα θα είναι μαύρα να θα είναι αληθινά.
Η γοητεία της φιλοσοφίας είναι το αγνό.
Αγνό και λάθος, σαν μια εξόρυξη πετρόχτιστης ζωής.

Κοιμήθηκε στον ώμο μου η αβρή παραμόρφωση και φώλιασε μέσα μου ο εμπαιγμός για ένα φλεγόμενο μέλλον.

Και ξέρεις τι θα 'ρθει, να έχεις ανάγκη πιότερο την κωμωδία, όσο κι αν την αμφισβητείς.

Στηλιτεύω απόψε μια προφητεία κι ας είναι όλη ένας ακόρεστος υπαινιγμός.

Μας μπερδεύει, πάντα θα μας μπερδεύει...

~~ Η Προφητεία - Κική Κωνσταντίνου

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να

ΔΙΑΦΟΡΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΜΠΛΟΚΟΓΕΙΤΟΝΙΑΣ ΜΑΣ

Κρατώ στα χέρια μου το Λογοτεχνικό Ημερολόγιο 2020 απο το Λογοτεχνικό Περιοδικό της Κεφαλλονιάς "Κέφαλος" , όπου συμμετέχω με τρία έργα μου. Ξεφυλλίζοντας το, ανάμεσα σε τόσους δημιουργούς και έργα, νιώθω υπερήφανη και ευγνώμων. Τα συγχαρητήρια μου, σε όλους! Eπίσης, ΕΔΩ, μπορειτε να διαβασετε μια υπέροχη συνέντευξη του δικού μας "Σκρουτζάκου"  Giannis Koutris !! Συγχαρητήρια αγαπημένε μου φίλε! Ακόμη, σας έχω δύο εξαιρετικές προτάσεις, δικών μας πάλι, αγαπημένων προσώπων! "Στα παπούτσια των άλλων¨" το νέο βιβλίο της Μαρίας Κανελλάκη, εκδ. 24γραμματα Ανατομικές ιστορίες παντός καιρού και εδάφους, σε ποικιλία δερμάτων και χρωμάτων, για όλες τις (χ)ώρες και για όλα τα πέλματα. Η νέα τάξη υποδημάτων θέλει έντονες αντιθέσεις και άτολμους βηματισμούς. Σ’ αυτό το καλαπόδι κατασκευάστηκαν και οι ιστορίες του βιβλίου. Ψηλοτάκουνες γόβες για «φλατ» ήρωες και παπούτσια γδαρμένα για ανθρώπους-λουστρίνια. Ολοκαίνουργια

Μισός Άνθρωπος και Μισός Ζώο

  Ποια είσαι, εσύ; Τι θες; Ποια ψυχική αναλγησία σε φέρνει το βράδυ, τούτο, εδώ;   Τι με κοιτάς; Μη με κοιτάς! Δεν θέλω να με κοιτάς!   Σου φαίνομαι, παράξενος; Απροσπέλαστος; Όμορφος; Τι;   Μήπως το δάφνινο στεφάνι και τα χρυσά φτερά σε παραπέμπουν σε κάτι ξωτικό; Μήπως ακόμη χειρότερα σε ξεγέλασαν και νομίζεις πως είμαι ο γνωστός αγγελιοφόρος, ο Ερμής; Αν τόλμησες να σκεφτείς πως είμαι ο θεός Έρωτας, πραγματικά δεν ξέρω τι κάνεις σήμερα, εδώ.   Ακόμη με κοιτάζεις, έτσι; Συνεχίζεις να με κοιτάζεις. Επίμονα με κοιτάζεις και εγώ, θέλω να φύγεις. Απόστρεψε το βλέμμα, ταξίδεψε κάπου αλλού με τους στίχους και άσε με, μόνο μου.   Μόνο μου! Εδώ και χρόνια, είμαι μόνος μου! Αυτοεξόριστος και απρόθυμα, εριστικός!   Βλέπεις τα πόδια μου;   χμ… Τα πόδια μου!   Τα βλέπεις; Κινούνται, για να γλιτώσουν την ακινησία τους.   Θαμμένος είμαι έρημος τιμωρημένος μόνος πάντα μόνος   ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΟΣ! αυτό είμαι, καταραμένος