OI ΆΛΛΟΙ - ΚΙΚΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

          Αχ, αυτοί οι «άλλοι» που θέλουν να κάνουν κουμάντο στις ζωές των άλλων, τη στιγμή μάλιστα που δε μπορούν να κανονίσουν τις δικές τους.

            Είναι σαν να έρχεται σπίτι σου κάποιος καλεσμένος σου και να σου κάνει παρατήρηση για το τρόπο φιλοξενίας που του παρέχεις, ενώ γνωρίζεις πως ο ίδιος δεν αφήνει ποτέ ικανοποιημένους τους δικούς του επισκέπτες. Είναι σα να σου κάνει παρατήρηση για τη καθαριότητα του σπιτιού σου, τη στιγμή που ξέρεις ότι ανήκει στους πιο ακατάστατους ανθρώπους της γης. Έτσι είναι λοιπόν κάποιος που θέλει να έχει άποψη για όλους και για όλα, τη στιγμή που δε ξέρει καν τη σωστή γνωσιολογική έννοια της λέξης άποψης.

            Για ποιό λόγο εμείς οι «άλλοι», πρέπει να δίνουμε σημασία στα λεγόμενα τέτοιων ανθρώπων; Ίσως γιατί έτσι μάθαμε ή ίσως γιατί αυτό βλέπουμε να κάνουν οι περισσότεροι γύρω μας. Όπως και να έχει πάντως, η σωστή απάντηση είναι μία. Δε πρέπει να μας μοιάζουν οι συμπεριφορές τέτοιων ανθρώπων, γιατί ανήκουν σε μια ομάδα χαρακτήρων που εμείς δε θέλουμε να γίνουμε μέλη της ποτέ και για κανένα λόγο.

            Πρέπει να θυμάστε κάτι πολύ ουσιαστικό. Δε πρέπει να ζούμε τη ζωή των άλλων, γιατί η ζωή είναι μικρή για να τη ζήσουμε με ψεύτικη ταυτότητα!

            Έχετε αναρωτηθεί γιατί υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι στη ζωή μας και γιατί έχουν τέτοια συμπεριφορά απέναντι μας; Εγώ πιστεύω ότι υπάρχουν στη ζωή μας γιατί εμείς τους βάλαμε, τους ανεχτήκαμε και στη πορεία τους δώσαμε το δικαίωμα και τη πολυτέλεια να την ελέγχουν. Δε γνωρίζω αν το κάνουν ηθελημένα ή όχι, αλλά το μόνο που πιστεύω ακράδαντα είναι ότι και αυτοί κάποτε έζησαν τη ζωή κάποιων «άλλων» και αντί αυτό να τους γίνει μάθημα ζωής, αποφάσισαν να το μετατρέψουν σε συνήθεια ζωής.

            Κάποιοι από αυτούς δεν είναι κακεντρεχείς, ζηλόφθονοι και μνησίκακοι άνθρωποι, είναι απλώς θύματα κάποιων άλλων ανθρώπων, όμως είναι κρίμα να προσπαθείς να κάνεις στους άλλους κάτι που εσένα σε έκανε δυστυχισμένο κάποτε. Επειδή η ζωή περνάει γρήγορα, δε σημαίνει ότι πρέπει να ξεχνάμε καταστάσεις του παρελθόντος που μας κατατρέχουν ακόμα και ας μη το παραδεχόμαστε, αντίθετα αυτές τις καταστάσεις πρέπει να τις θυμόμαστε για να μπορέσουμε στο μέλλον να κάνουμε ευτυχισμένους τους ανθρώπους που αγαπάμε πραγματικά. Δε πρέπει να μένουμε «αιχμάλωτοι» σε παλιές κακές καταστάσεις, πρέπει να σπάμε τα λουριά που μας κρατάνε δέσμιους και να φεύγουμε μακριά τους.

            Τέλος, θα ήθελα να αναφερθώ και σε αυτούς που για όλους και όλα έχουν να πουν ένα κακό λόγο. Το μόνο που μπορώ να τους συμβουλεύσω είναι να αναρωτηθούν πόσο πολύ πονάει η ψυχή τους κάθε φορά που τη μαυρίζουν με ένα σωρό άσχημα συναισθήματα. Είναι πραγματικά πολύ λυπηρό να γίνεστε ίδιοι με κάποιους ανθρώπους που το μόνο που μπορούν να προσφέρουν στη κοινωνία και στην ανθρωπότητα γενικά είναι ένα διογκωμένο πρόβλημα προερχόμενο από τα δικά τους λάθη, τις δικές τους φοβίες και τις προσωπικές τους ανασφάλειες που έχουν πλέον μετατραπεί σε προσωπική εμμονή που στόχο έχει τη συρρίκνωση του ηθικού άλλων ανθρώπων με ταυτόχρονη άνοδο το ηθικό ανάστημα του εκάστοτε ηθικού αυτουργού. Όμως, το συγκεκριμένο είδος αναστήματος όσο αυξαία αναστηθεί άλλο τόσο ραγδαία θα συρρικνωθεί! Είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο αυτό διότι ως γνωστών ότι ανεβαίνει κατεβαίνει με την ίδια ακριβώς ταχύτητα! Τα πάντα στη ζωή είναι θέμα «ταχύτητας», συγκυριών, ανθρωπιάς κι αγάπης. Και τα δύο τελευταία που είναι τα πολυτιμότερα όλων των αγαθών του κόσμου, απουσιάζουν από τη ζωή εκείνων των «άλλων» που στόχο έχουν να ζήσουν τη ζωή κάποιων «άλλων».