ΧΡΗΜΑΤΟΚΙΒΩΤΙΑ - ΚΙΚΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

   Τα χρηματοκιβώτια υπάρχουν για να μπορούμε να «ασφαλίσουμε» εκεί, πράγματα σημαντικής αξίας για εμάς, όπως χρήματα, κοσμήματα και σοβαρά εμπιστευτικά έγγραφα.

 Αγοράζουμε ένα από τα πιο ασφαλή που κυκλοφορούν στην αγορά, τοποθετούμε μέσα τους οτιδήποτε χρήσιμο θέλουμε, τα κλειδώνουμε και αισθανόμαστε ότι καταφέραμε να προστατέψουμε με το καλύτερο δυνατό τρόπο τα πράγματα αξίας που θέλαμε. Βέβαια πάντα θα μας διακατέχει και ένα αίσθημα φοβίας γιατί καραδοκούν και κλέφτες, αλλά τουλάχιστον ξέρουμε ότι τους έχουμε προσφέρει ένα ποσοστό ασφαλείας.

            Έχω μια απορία όμως. Πώς είναι δυνατό να ασχολούμαστε περισσότερο με την ασφάλεια των υλικών αγαθών μας και όχι με τη δική μας; Μήπως θα έπρεπε να γίνουμε εμείς ένα χρηματοκιβώτιο του εαυτού μας; Να γίνουμε πιο σκληροί και προστατευτικοί με τους ίδιους μας τους εαυτούς;

            Περιμένουμε από τους άλλους να μας δείξουν την αγάπη τους και μέσω της προστασίας που θα μας παρέχουν. Αυτό τι σημαίνει; Ότι δε μας αγαπάμε αρκετά, αυτό σημαίνει. Ζητάς από κάποιους να σε προστατέψουν από διάφορα προβλήματα που αντιμετωπίζεις και περιμένεις με αυτό το τρόπο να σου δείξουν ένα δείγμα της αγάπης τους, τη στιγμή που εσύ δε κάνεις τίποτα για να καταφέρεις να προστατέψεις τον εαυτό σου.

            Πάντοτε είναι ευπρόσδεκτη η βοήθεια τρίτων και κάποιες φορές χωρίς αυτή τη βοήθεια δε μπορούμε να απεμπλακούμε από τα προβλήματά μας, όμως πιστεύω πως είναι πιο ασφαλές να προστατεύεις τον εαυτό σου, παρά να κάνεις το ένα λάθος μετά το άλλο και στη συνέχεια να έχεις την απαίτηση να κάνουν οι άλλοι για σένα, αυτά που έπρεπε να είχες κάνει εσύ από καιρό πριν.

            Ένα άλλο φαινόμενο που θα μπορούσαμε να μειώναμε αρκετά, εάν χρησιμοποιούσαμε ένα «αόρατο» χρηματοκιβώτιο για εμάς, θα ήταν οι εξαρτήσεις, οι οποίες αποτελούν μάστιγα της κοινωνίας μας.

            Μια ζωή γεμάτη εξαρτήσεις. Εξαρτιόμαστε από τα πάντα. Ανθρώπους, ουσίες, υπηρεσίες, αγαθά, καταστάσεις και ένα σωρό πράγματα ακόμη, που ενώ ξέρουμε ότι δε μας προσφέρουν τίποτα το ωφέλιμο, εμείς πάμε και κολλάμε επάνω τους σα βδέλλες και αργότερα δε θα αργήσει να εμφανιστεί και η ώρα της καταστροφής μας. Όπως οι βδέλλες ρουφάνε το αίμα μας, έτσι και οι εξαρτήσεις ρουφάνε τη ψυχή μας. Πρέπει να καταλάβουμε όλοι ότι άλλο εξάρτηση και άλλο ανάγκη ζωής.

Οτιδήποτε είναι αυτό που μας κρατάει δέσμιους του, είναι καταστροφικό για εμάς. Η ψυχή και το μυαλό μας υπάρχουν για να περιπλανιούνται ελευθέρα. Τόσο αδύναμοι θέλετε να είμαστε τελικά; Θέλετε να αισθάνεστε ότι χωρίς τις εξαρτήσεις σας είστε ένα τίποτα; Γιατί δε δοκιμάζετε να αποδείξετε στις εξαρτήσεις σας ότι χωρίς εσάς δεν υπάρχουν καν στη κοινωνίας μας; Μόνο έτσι θα είμαστε νικητές όλοι μας!