Καθώς έλιωνε η αλήθεια,
φύτρωσε μια αδέσποτη σπορά.
Επιφανή, μάταιη, άσπονδη σπορά, μετρίου ορμής και στέψης.
Τα κλαριά γέμισαν αμυχές,
γέννησαν οδοιπορικές ελπίδες.
Οι σταλακτίτες επώασαν πληγές και η σφοδρότητα της πυγμής ήταν η μόνη λύση.
Ολισθηρά τα βάρετρα, ελιγμούς γιομάτα.
Η Ταμάρα, ήταν η πρώτη ειλικρινή αφεντία
Τα δέντρα πάγωσαν
Τα πουλιά κρύφτηκαν
Οι κυνηγοί εκτινάχθηκαν
Οι πέτρες σύρθηκαν και τα φυτά, έγιναν σβόλοι. Σφενδάμου σβόλοι, μηδενικοί και ακέραιοι.
Κρυσταλλικά μου, οράματα.
Μεθυσμένη μου,γη
Λύγισε σαν ανθός επάνω και μέσα μου.
Γείρε πάνω μου σαν έναν μανδύα τρυφερό.
Απόψε οι γλάροι, τρέχουν σε λανθασμένες κατευθύνσεις και οι παπαρούνες, κόντρα στον άνεμο, αγκαλιάζουν τη γη.
Όλα σε έναν ανασφαλή παράδεισο οδηγούν κι όλα, από καιρό δοσμένα, μας έχουν εγκαταλείψει.
Άσε με...
Τραγουδώ και θυμάμαι
Νανουρίζομαι ζώντας σάπιους τεφροδόχους.
Γίνομαι, αυθαίρετο κτίσμα.
Επουράνιο και στοχευμένα μεθοδικό.
Η Ταμάρα, μας ξεγέλασε.
Όλα ένα μήλο και ένα φίδι μικροσκοπικό.
Το δηλητήριο ήταν Πήγασος, μιας άλλης ιδιοχειρίας και ο εξόριστος νους, θεμέλιο σπασμωδικό.
Ακροπατώ πεταρίζοντας
~~ Ταμάρα - Κική Κωνσταντίνου
Απίστευτος πλούτος γραφής.Εύγε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Γραφή σου, τα αισθήματά σου, ο κόσμος σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚική μου !
Αυτό το "ακροπατώ πεταρίζοντας" Κική μου, με έστειλε στα ουράνια. Χίλια μπράβο για τον τρόπο γραφής σου, φίλη μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟμορφούλα μου όπως πάντα μας γεμίζεις με όμορφες ποιητικές εικόνες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια βαθιά καρμική σχέση ψυχής και φύσης. Σημάδια στο τζάμι από μια ριπή αέρα που γίνονται καθάριο φως.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο βλέμμα αφαιρείται στο χρόνο. Η Ταμάρα τα βράδια ακουμπούσε την πλάτη στον τοίχο, παρατηρούσε τη φύση που ακροπατούσε σε μια αέναη διαδρομή.
Κική μου ....Τέλειο! Μπράβο!
Καλημέραα!