Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΈΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΜΕΓΑΛΟ ΤΙΠΟΤΑ






Καλημέρα και καλοί εβδομάδα να έχετε, εκφραστικοί μου
Αυτή η όμορφη αλλά ασφυκτική - ενδεχομένως ασφυκτική - φωτογραφία, μου θυμίζει το πόσο σημαντικό είναι να περιβαλλόμαστε από άνθη και όχι από αγκάθια! Βέβαια, θα μου πείτε και ίσως ορθά, πως τα περισσότερα άνθη συνοδεύονται από αγκάθια, όμως ποιος είναι αυτός που δεν θέλησε να αγγίξει την πηγή, τον ναό, να γευτεί το νέκταρ, να θησαυρίσει με την οσμή.... Οι Εκλεκτοί είναι λίγοι, πάντα θα είναι λίγοι και είθισται να είναι αυτοί που ασχολούνται με τις ρίζες και όχι με τα πέταλα του λουλουδιού. Πώς περιμένεις Κύριε, να καλλιεργήσεις έναν όμορφο κήπο αν δεν τον έχεις σκάψει εσύ; Να τον σκαλίσεις, να τον ποτίσεις, να φυτέψεις, να περιθάλψεις ρίζες αρρωστημένων φυτών; Τα φυτά θέλουν αγάπη, στοργή, περιποίηση, ζητούν να τους μιλάς, να τους διαβάζεις, να τους βάζεις ωραία μουσική. Τα φυτά είναι ζωντανοί οργανισμοί, είναι πήγες, είναι υπηρέτες του ήλιου, μιας αλησμόνητης συντροφιάς. Ζητάς τα όμορφα άνθη μα δεν ξέρεις τίποτα για τον τρόπο ανάπτυξής τους. Μένοντας στην επιφάνεια χάνεις όλη την διαδικασία και χωρίς την διαδικασία θα είσαι για ένας αδαής αυτοονομαζόμενος κηπουρός. Πόσο λυπηρό. Στρωμένος μπροστά σου ο δρόμος και εσύ να πουλάς λουλούδια μην ξέροντας καν να τα καλλιεργήσεις.
Αυτή η φωτογραφία είναι τρικυμιώδης, σαν έναν οργανισμό που αγκυροβολήθηκε σε βρώμικα πελάγη.



Γνώρισα πολλούς αδαής κηπουρούς φίλοι μου, από μερικούς το ομολογώ ξεγελάστηκα, όμως όλοι τους είχαν ένα κοινό! Ποιο κοινό; Μέσα τους αλλά και καλά κρυμμένο στο πίσω πίσω μέρος των ματιών τους, ένα μεγάλο μέγαλο ΤΙΠΟΤΑ!!!!

 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Ευτυχία, η Κλόουν

  Την λέγανε Ευτυχία. Όχι ειρωνικά. Αυτό της είχαν δώσει για όνομα κι ας μην τα έφερε εύκολα η ζωή της. Είχε περάσει πολλά. Είχε χάσει ανθρώπους, είχε κλείσει πράγματα μέσα της, είχε κλάψει σιωπηλά αλλά ποτέ της δεν τα ξέχασε. Δεν έκανε πως δεν υπάρχουν. Τα κράτησε! Όχι για να την βαραίνουν, αλλά για να τα γυρίσει ανάποδα και να τα κάνει κάτι άλλο, κάτι το αναγεννητικό. Μια μέρα αποφάσισε να γίνει Κλόουν . Όχι για να κάνει την αστεία. Δεν της ταίριαζε αυτό, το έκανε γιατί ήθελε να είναι κοντά σε παιδιά που πονούσαν. Να τους δώσει κάτι απλό, κάτι καθαρό, κάποιου είδους μαγεία. Κάτι που της είχε λείψει όταν ήταν εκείνη μικρή. Λίγη χαρά χωρίς ερωτήσεις. Έραψε μόνη της τη στολή της. Ζωγράφισε στο μάγουλο ένα μικρό φεγγάρι. Πήρε μια σακούλα, την γέμισε μπαλόνια και πήγε σε παιδικά νοσοκομεία. Όμως τα μπαλόνια της δεν ήταν απλά ούτε μονότονα. Ήταν πολύχρωμα. Κόκκινα, μπλε, πράσινα, κίτρινα, ροζ. Και το καθένα είχε ζωγραφισμένο πάνω του ένα  δάκρυ . Όχι όπως το φαντάζεσαι. Όχι...

ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ.

Τα μάτια της είναι δυο άντρα όπου σπινθηρίζει αόριστα το μυστήριο, και το βλέμμα της φωτίζει σαν αστραπή: είναι μια έκρηξη μέσα στα σκότη… Υπάρχουν γυναίκες που εμπνέουν την επιθυμία να τις νικήσεις και να τις απολαύσεις… αλλά αυτή εδώ σου γεννάει τον πόθο να πεθάνεις αργά κάτω απ’ το βλέμμα της (Σαρλ Μπωντλαίρ, από το ποίημα «Η επιθυμία της περιγραφής»)