Αρραγείς οι λέξεις μου,
ένας ακόμη λόγιος ομφαλός.
Αναστενάρια εδάφια της παραγράφου αυτής, οι χτύποι ήταν πάντα δύο.
Σε εκείνο το σημείο είπαν και στο βυθό βρέθηκα.
Χανούμια μικρά οριοθετούν τα παλάτια.
Πιο εύκολα
Και πιο εύκολα
Πιο υποφερτά
Και περιπλέκω
Και συγκεντρώνω
Και αποζητώ
Μέσα στη φιάλη έγινε ο δρόμος, υδραγωγείο.
Ανώφελο κτίσμα, μέγιστης ισχύος.
Οι δίποδες ομπρέλες, ήταν κυρτά ''κορμάρια'' και ο άδολος φονιάς, ήταν ένας κλόουν, ντυμένος ναύτης.
Ασπρόγεια και σήμερα, τα χειρόγραφα των ενόπλων ηθικών.
Εγγύς μέλλον, η ανταλλαγή νεκρών όψεων.
Κι όλα, μια Ελπινίκη.
Μια αναστάσιμη, Ελπινίκη.
Σβόλος έγινε
Θυσία
Βούρδουλας και λιβάνι
Πάντα λιβάνι
Αρωματικό και έλαιο
Χάραξε μέσα της το απόγειο και πλάθηκε ακόμη κάτι πιο αγνό
Αγνό και χέρσο
Λευκό και μαύρο
Άρτος και κορεσμός
Λευκή νύφη
Αγέλαστη κόρη
Στον άνεμο θυσιάσου
Στην βροχή αφοσιώσου
Στον ήλιο λέκιασε τον αναστεναγμό σου και στο χιόνι, βάψε τον οίκτο με χρώμα καφέ.
Το κιτρινισμένο φόρεμα, αναπολεί...
Σε περιμένει
Ζητά ακόμη, τον αστείρευτο θάνατό του.
Ελπινίκη, ράφτρα μου, κόπασε
Στην καρδιά μου φώλιασε ένα ύφασμα αγκαθωτό
Ξεριζωσέ το
Σε προκαλώ και σε μέμφομαι"
Ελπινίκη, αυτό δεν είναι όνειρο
Αυτό είναι αντανάκλαση και τώρα, σε αποχαιρετώ.
~~ Ελπινίκη - Κική Κωνσταντίνου
Ατέρμονη έμπνευση ! χωρίς τέλος ! εκφραστική, λυρική. Τι άλλο και πόσα να μας δώσεις Κική μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή σου βδομάδα
Εισαι φοβερη οτι και να γραψω θα ειναι λιγο φιλη μου 🌹Να εισαι παντα καλα και να γραφεις πανεμορφα!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΩραίοι στίχοι συγχαρητήρια
ΑπάντησηΔιαγραφήΚικίτσα, βουτάς στα βαθιά, συνέχισε! 😍
ΑπάντησηΔιαγραφή