Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΔΕΝ ΣΕ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΠΩ, ΣΟΥ ΔΙΝΩ ΑΠΛΩΣ ΜΙΑ ΕΥΚΑΙΡΙΑ.


 
 
" Ήταν μία από εκείνες τις ημέρες….
Από εκείνες τις ημέρες που δεν έχεις καταλάβει αν ο Φεβρουάριος δε λέει να πάρει το «κουτσό» του πόδι και να φύγει από το μεγαλοπρεπή θρόνο του ή εάν τα λουλούδια θέλουν να μονοπωλήσουν και πάλι το ενδιαφέρον σου!
Ήταν μία από εκείνες τις ημέρες…
Από εκείνες τις ημέρες που δε μπορείς να καταλάβεις αν τα σύννεφα κυριαρχούν στον ουρανό ή αν οι χρυσές ηλιαχτίδες που προμηνύουν τον ερχομό της Άνοιξης παίζουν «κρυφτό» μαζί σου!
Ήταν μία από εκείνες τις μέρες…
Από εκείνες τις μέρες που νιώθεις πως κάτι θα αλλάξει στη μίζερη και βαρετή ζωή σου!
Έτσι λοιπόν, εκείνη την ημέρα που ουσιαστικά τίποτα στη φύση δεν ήξερε τι ήθελε να κάνει και ποια ήταν η «πραγματική του βάση», ο κυρ Μιχάλης αποφάσισε... "

~~ Η Αγάπη Δηλώνει Απών - Κική Κωνσταντίνου

Η φωτογραφία μας έρχεται από την Κύπρο και την αγαπημένη μου φίλη Xristina Xristodoulidi.
Πρωταγωνίστρια, η όμορφη Λάλα!

Ευχαριστώ πολύ!!!
 
 
 
"Σε αγαπώ.
Πάντα θα σε αγαπώ, κάθε μέρα και περισσότερο.
Δεν σε εγκαταλείπω, σου δίνω απλώς μια ευκαιρία."


~~ Η Αγάπη Δηλώνει Απών - Κική Κωνσταντίνου

Η φωτογραφία μας έρχεται από την Κύπρο και την αγαπημένη μου φίλη Xristina Xristodoulidi
Πρωταγωνίστρια, η όμορφη Λάλα!

Ευχαριστώ πολύ!!!

Σχόλια

  1. Το αγάπησα πολύ και το έργο σου αυτό Κική μου. Μίλησε έντονα στην καρδιά μου. Ειδικά αυτό που λάτρεψα όσο τίποτα ήταν τα "Σκουριασμένα καράβια". Με συγκίνησαν όσο ποτέ.
    Σε φιλώ κορίτσι μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μια βιαστική ματιά μόνο, Κική μου. Θέλω να τα πρωτοδιαβάσω όταν το πάρω κι αυτό στα χέρια μου! 😉 Καλό μήνα! 😍

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Ευτυχία, η Κλόουν

  Την λέγανε Ευτυχία. Όχι ειρωνικά. Αυτό της είχαν δώσει για όνομα κι ας μην τα έφερε εύκολα η ζωή της. Είχε περάσει πολλά. Είχε χάσει ανθρώπους, είχε κλείσει πράγματα μέσα της, είχε κλάψει σιωπηλά αλλά ποτέ της δεν τα ξέχασε. Δεν έκανε πως δεν υπάρχουν. Τα κράτησε! Όχι για να την βαραίνουν, αλλά για να τα γυρίσει ανάποδα και να τα κάνει κάτι άλλο, κάτι το αναγεννητικό. Μια μέρα αποφάσισε να γίνει Κλόουν . Όχι για να κάνει την αστεία. Δεν της ταίριαζε αυτό, το έκανε γιατί ήθελε να είναι κοντά σε παιδιά που πονούσαν. Να τους δώσει κάτι απλό, κάτι καθαρό, κάποιου είδους μαγεία. Κάτι που της είχε λείψει όταν ήταν εκείνη μικρή. Λίγη χαρά χωρίς ερωτήσεις. Έραψε μόνη της τη στολή της. Ζωγράφισε στο μάγουλο ένα μικρό φεγγάρι. Πήρε μια σακούλα, την γέμισε μπαλόνια και πήγε σε παιδικά νοσοκομεία. Όμως τα μπαλόνια της δεν ήταν απλά ούτε μονότονα. Ήταν πολύχρωμα. Κόκκινα, μπλε, πράσινα, κίτρινα, ροζ. Και το καθένα είχε ζωγραφισμένο πάνω του ένα  δάκρυ . Όχι όπως το φαντάζεσαι. Όχι...

ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ.

Τα μάτια της είναι δυο άντρα όπου σπινθηρίζει αόριστα το μυστήριο, και το βλέμμα της φωτίζει σαν αστραπή: είναι μια έκρηξη μέσα στα σκότη… Υπάρχουν γυναίκες που εμπνέουν την επιθυμία να τις νικήσεις και να τις απολαύσεις… αλλά αυτή εδώ σου γεννάει τον πόθο να πεθάνεις αργά κάτω απ’ το βλέμμα της (Σαρλ Μπωντλαίρ, από το ποίημα «Η επιθυμία της περιγραφής»)