ΠΡΟΣ ΆΓΝΩΣΤΗ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ - ΚΙΚΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

          Κάποιες φορές στη ζωή μας, καλούμαστε να ακολουθήσουμε άγνωστες και πρωτόγνωρες κατευθύνσεις για εμάς. Επιλέγουμε να διασχίσουμε άγνωστους δρόμους, πασχίζοντας στο τέλος της διαδρομής να αντικρίσουμε ένα μαγευτικό προορισμό γεμάτο θησαυρούς.

 Δεν είμαστε σίγουροι ότι θα καταφέρουμε να αντικρίσουμε αυτό που πραγματικά αναζητάμε, όμως πιστεύοντας πως θα τα καταφέρουμε ξεκινάμε γεμάτοι ενέργεια, θέληση και πίστη ότι θα καταφέρουμε να βρούμε όλα αυτά για τα οποία θα αγωνιστούμε καθ’ όλη τη διάρκεια της διαδρομής μας. Δεν ξέρουμε τι ακριβώς θα αντιμετωπίσουμε, αλλά είμαστε έτοιμοι να πολεμήσουμε για την επιλογή που έχουμε κάνει.

            Σίγουρα, το να διαλέγεις να ακολουθήσεις μια άγνωστη για εσένα κατεύθυνση είναι κάτι το οποίο θα σε γεμίσει ανασφάλειες και φοβίες. Δεν θέλεις όμως να το παραδεχτείς και πείθεις τον εαυτό σου ότι όλα θα πάνε καλά και ο δρόμος στον οποίο θα βαδίσεις θα είναι στρωμένος από ροδοπέταλα. Ίσως και να είναι έτσι, αλλά και έτσι να είναι ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να κρύβεται κάτω από τα ροδοπέταλα….

 Ίσως να κρύβονται παγίδες…

Όχι, δεν θέλω να σας φοβίσω, το μόνο που θέλω είναι να σας προετοιμάσω. Μη φοβάστε να διανύσετε ένα νέο δρόμο που έχει ανοιχτεί στη ζωή σας, απλά διανύστε τον με αργά και σταθερά βήματα, έτοιμοι να καταφέρετε να υπερπηδήσετε οποιαδήποτε λακκούβα και οποιοδήποτε εμπόδιο βρεθεί μπροστά σας

. Όταν κάποιος είναι προσεκτικός στα βήματά του και να πέσει θα σηκωθεί αμέσως, ενώ αντίθετα όταν κάποιος είναι αμέριμνος και γρήγορος στο βάδισμα του μπορεί να πέσει μέσα στη βαθύτερη λακκούβα… και άντε να βγει μετά από κει μέσα…..

 Θα βγει βέβαια αλλά με προσπάθεια και επιμονή. Ποτέ δε σταματάμε στη πρώτη λακκούβα. Βγαίνουμε και συνεχίζουμε προσεκτικότεροι αυτή τη φορά. Πρέπει να μαθαίνουμε από τα λάθη μας και όχι να τα επαναλαμβάνουμε.

            Αφού λοιπόν καταφέρουμε και συνεχίσουμε σταθερά τη διαδρομή μας, ξέροντας ότι σε λίγο φτάνουμε στον προορισμό μας, αρχίζουμε και ονειρευόμαστε όλα όσα θα συναντήσουμε.

 Λάθος!

Αυτό είναι λάθος! Δεν εννοώ ότι είναι λάθος να ονειρευόμαστε, εννοώ ότι είναι λάθος να είμαστε σίγουροι για κάτι που δεν ξέρουμε ακόμα.

Εάν είμαστε σίγουροι για το τι θα συναντήσουμε, τότε έχουμε κάθε δικαίωμα να αρχίσουμε να γευόμαστε το όνειρο. Εάν όμως δεν είμαστε σίγουροι, όπως γίνεται τις περισσότερες φορές που κάποιος αποφασίζει να προχωρήσει προς άγνωστες κατευθύνσεις, τότε πρέπει να είμαστε πιο συγκροτημένοι και αυτό πρέπει να γίνει μόνο για το δικό μας καλό, για να μην απογοητευτούμε στη συνέχεια, όταν διαπιστώσουμε ότι ο παραμυθένιος κόσμος γεμάτος θησαυρούς που υποτίθεται ότι θα βρίσκαμε στο τέλος της διαδρομής δεν ήταν τίποτε άλλο παρά μονό στάχτες και κάρβουνα.

Σίγουρα, εάν μας συμβεί κάτι τέτοιο η απογοήτευση θα είναι μεγάλη, θα είναι όμως μικρότερη εάν πιστεύαμε εξαρχής ότι υπάρχει και η πιθανότητα  να συναντούσαμε στάχτες και κάρβουνα στο τέλος του προορισμού μας.

            Φυσικά ύστερα από μια τέτοια αποτυχία, ποτέ μα ποτέ δε πρέπει να το βάζουμε κάτω στη ζωή μας, αντιθέτως πρέπει να πεισμώνουμε και να προχωράμε για τη κατάκτηση άλλων θησαυρών.

 Η απογοήτευση που θα έχουμε νιώσει σίγουρα θα μας έχει καταβάλλει ψυχικά, όμως με το να καθόμαστε και να κοιτάμε τις στάχτες που απλώνονται σκορπισμένες μπροστά στα μάτια μας, δε θα κερδίσουμε τίποτα, αντιθέτως θα χάσουμε τη μαγεία ενός νέου προορισμού είτε με γνωστή, είτε με άγνωστη κατεύθυνση.

Εξάλλου σημασία δεν έχει πάντα μόνο ο προορισμός, αλλά και το ταξίδι. Αλλά θα ήθελα να σας πω και κάτι τελευταίο. Εάν μέσα στις στάχτες δείτε κάτι να γυαλίζει, μην φοβηθείτε να το πλησιάσετε, γιατί μπορεί να είναι και διαμάντι...!