Μπέτυ, το ατίθασο μελομακάρονο (μέρος τέταρτο και τελευταίο)

 

Εκφραστικοί μου καλημέρα και χρόνια πολλά. Με υγεία και χαρά!

Ευχαριστώ για την αγάπη που δείξατε στη "Μπέτυ, το ατίθασο μελομακάρονο"

Εδώ: https://ekfrastite.blogspot.com/2020/12/blog-post_89.html για το πρώτο μέρος του παραμυθιού.

Εδώ: https://ekfrastite.blogspot.com/2020/12/blog-post_21.html 

για το δεύτερο. 

Εδώ:  https://ekfrastite.blogspot.com/2020/12/blog-post_23.html

το τρίτο 

Και πιο κάτω, η συνέχεια της..

    Πηγή φωτογραφίας

 

Εκείνο το βράδυ, δεν της άρεσε της Μπέτυς, θα προτιμούσε να μη το είχε γνωρίσει. Σε καμία περίπτωση, δεν περίμενε η περιπλάνηση και η εξερεύνησή της στον κόσμο μας, να είχε τέτοιες – επικίνδυνες και μελαγχολικές -  πτυχές.

Πίστευε πως ο κόσμος μας  είναι καλός, ειρηνικός, γεμάτος αγάπη και χαρά. Θεώρησε πως θα ηταν καλύτερος από τον δικό της κόσμο που ήταν  γλυκός, στοργικός, μαγικός, γιορτινός, γεμάτος αγάπη και ευτυχία αλλά σε καμία περίπτωση, δεν περίμενε τα μελένια της μάτια, να αντικρίσουν όλα όσα αντίκρισαν εκείνη τη νύχτα. Έπιανε τον εαυτό της να προσεύχεται να σταματήσει το κακό που συναντούσε και ένιωθε ευγνώμων που δεν ήταν ορατή. Αν ήταν ορατή, ένιωθε σίγουρη, πως θα της είχε συμβεί κάτι άσχημο, είτε από τους κακούς ανθρώπους που συνάντησε, είτε από τα αυτοκίνητα που έτρεχαν και ήταν έτοιμα, στο λεπτό, να τη διαλύσουν.

Της έλειπε ο Σκύλος, της έλειπε η κυρία Μάρω, ο κύριος Νίκος, ακόμη και η Τέζι, η λευκή τους γάτα, της έλειπε κι αυτή. Δεν είχε μείνει πολύ στο κόσμο μας, δεν είχε γυρίσει όλα τα μέρη που στα όνειρά της είχε διαβεί, δεν είχε γνωρίσει ανθρώπους, ζώα, άλλα μελομακάρονα, δεν ήξερε αν θα μπορούσε να γίνει από κάποιους άλλους ορατή, το μόνο που ήξερε, είναι πως ο Σκύλος είχε δίκιο για τη νύχτα στον κόσμο μας και πως ίσως να ήταν καλύτερα, αν τον είχε ακολουθήσει, όμως για κάποιο λόγο, άκουγε το ένστικτό της, που της έλεγε πως μόνη, έπρεπε να κάνει αυτό το ταξίδι στον κόσμο μας. Ίσως να ήταν ένα μικρό πέρασμα,  μία περιπέτεια, ίσως να έπρεπε να πάει και κάπου αλλού, ίσως στο μέλλον, κάποια στιγμή, να ερχόταν πάλι, όμως ένιωθε βαθιά μέσα της πως δεν ανήκει εδώ, πως απόλαυσε αυτό το ταξίδι αλλά κάτι της έλειπε, κάπου ήθελε να πάει, ήξερε πως δεν ανήκει εδώ, ανήκει κάπου αλλού και της έλειπε η οικογένειά της. Θυμήθηκε την αγάπη της κυρίας Μάρως και του κυρίου Νίκου προς τη γάτα τους αλλά και την αγάπη της γάτας προς αυτούς και αισθάνθηκε μια αστείρευτη φλόγα, να φυτρώνει μέσα στην κανελένια καρδιά της.

Κοίταξε το χώρο γύρω της και διαπίστωσε πως είχε βρει καταφύγιο σε ένα σκοτεινό στενό, κάτω από μία όμορφη γλάστρα. Της έκανε εντύπωση που βρισκόταν η γλάστρα σε εκείνο το σημείο αλλά ένιωσε ζεστασιά και ευγνωμοσύνη που υπήρχε εκεί. Παρατηρώντας το όμορφο λουλούδι που βρισκόταν μέσα της, το Αλεξανδρινό, ή αλλιώς, το Λουλούδι των Χριστουγέννων, έλαμψαν τα ματάκια της και φωτίστηκαν από δυο χρυσά αστέρια.

Μέσα από έναν παράλληλο δρόμο, που άνοιξε μπροστά της, εμφανίστηκε σαν οπτασία, μια ψηλή φωτεινή γυναίκα, με πράσινο και κόκκινο φαρδύ φόρεμα, με πολλά κοσμήματα – στολίδια στο λαιμό της και ένα χρυσό στέμμα - σε σχήμα αστεριού - στα μαλλιά της.  Όμορφα συναισθήματα πλημμύρισαν τη καρδιά της και ένα έντονο φως που ξεχύθηκε, μέσα από την περίεργη γυναίκα, την έκανε να δει έναν άλλο κόσμο, τον κόσμο της, το σπίτι της, την οικογένειά της. Πολλά χρώματα, έντονα, ζωηρά, μυρωδιές και γεύσεις ξεπηδούσαν, παραμύθια, ήχοι από χαμόγελα και μπάντες, μολυβένια στρατιωτάκια, ελάφια, ξωτικά και ένας πανέμορφος Άγιος Βασίλης, την έκαναν να σηκωθεί όρθια, να πλημμυρίσει από ευτυχία και να ξεκινήσει να πανηγυρίζει για όλη αυτή την μαγική εικόνα που έβλεπε μπροστά της. Ξαφνικά, η γιορτινή γυναίκα, ανοίγει την αγκαλιά της και η μικρή Μπέτυ, τρέχει προς το μέρος της, αποκαλώντας τη «Μαμά».  Τα φώτα σβήνουν και όλα στο χώρο ήταν όπως ήταν πριν, χωρίς τη Μπέτυ όμως.

Αρκετά χιλιόμετρα πιο πέρα, ο Σκύλος, έχοντας το μαγικό κίτρινο κασκόλ της Μπέτυ, τυλιγμένο στο λαιμό του, ανοίγει τα μάτια του και κοιτάει τον ουρανό. Ένα πανέμορφο, μελένιο αστέρι, τον κοιτά και του χαμογελά. Τα όμορφα δόντια του, δόντια που μοιάζουν με δόντια γαϊδάρου εμφανίζονται και το αστέρι κάνει κυκλικές κινήσεις στον ουρανό κάνοντάς τον να γελάσει υπερήφανα. Ξαφνικά βλέπει έναν νέο, να του χαμογελά. «Νομίζω πως σήμερα είναι η τυχερή σου μέρα, μικρέ. Έλα να πάμε σπίτι μας».

 

 

_______________ΤΕΛΟΣ_____________

 

 

Ελπίζω να απολαύσατε τη "Μπέτυ, το ατίθασο μελομακάρονο" όσο εγώ! Με γέμισε χαρά, εικόνες και το είχα ανάγκη όσο άλλοτε!

 

 

Καλή συνέχεια στην εορταστική περίοδο.

Εύχομαι να είστε καλά και να περνάτε όμορφα.

Εμείς, θα τα πούμε με το νέο έτος! 

Αυτή η ανάρτηση ήταν προγραμματισμένη για σήμερα, οπότε θα τα πούμε με το νέο έτος, σε φυσικό χρόνο.

Σας φιλώ και σας εύχομαι κάθε καλό!

Καλή χρονιά! Με υγεία και χαρά!