Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΤΟ ΣΑΛΙΓΚΑΡΙ - ΚΙΚΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ





Η Φθινοπωρινή βροχή την Άνοιξη, με παγιδεύει.

Σε έναν ιστό προσδοκώ, τον Ήλιο της Συμφοράς.
Περιορισμένη διαθεσιμότητα, η ύψιστη προστασία.

Ημερομηνία καταχώρησης των στίχων σου, θα στείλω αύριο το πρωί, θα μυρίζει ακόμα χώμα το πεντάγραμμο.

Μ' αρέσει!

Σε ένα μισοτελειωμένο κουφάρι, βρήκαν εχθές ένα νεκρό σαλιγκάρι.
Το σπίτι του, δεν το άφησε
σαν σε μεσοτοιχία, πολέμησε.

Νίκησε, καταδιώκοντας τον κατακτητή.

Στο χώμα μαράθηκε η στάχτη
κι η πολυπόθητη βροχή δεν άνθισε ποτέ.

Μια κόκκινη παπαρούνα,
το στεφάνι, η δοξασία.

Κανείς, δεν το αναζήτησε κανείς.

Ήταν ένας πραγματικός κόσμος
Αμφίεση•

~~ Το Σαλιγκάρι - Κική Κωνσταντίνου

#Εκφράσου
#Κική_Κωνσταντίνου
#Ποίηση
#Δημιουργώ


___________


Κι εχθές το μεσημέρι, ξαφνικά άρχισε η βροχή.....





#Εκφράσου
#Κική_Κωνσταντίνου




________

Γενικότερα, εισπράττω μια μελαγχολία που όμως περνά:







Κοίταγα με περιέργεια πώς κάνουν οι πεταλούδες
που τις αιφνιδίασε η βροχή στον κήπο.
Ματαίως γυρεύαν καταφύγιο μες στα φύλλα
και στων λουλουδιών τα βάθη.
Μιά τους όμως ανέβηκε πετώντας
προς τα μαύρα ασήκωτα σύννεφα
επιλέγοντας να βρει τον θάνατο σε μιαν αχτίδα
και να χαθεί του είδους της η μνήμη.
Με καρτερία εκάπνιζα εγώ πίσω από το τζάμι
και επιζούσα ήρεμος, προβάροντας
την ενασχόλησή μου με τη σχόλη, τις μεταφυσικές διακοπές μου,
αλλά συνάμα και σκεπτόμενος
ποιά κλάση θανάτου, ποιό μοντέλο τάφου
θα ταίριαζε στην αποκλειστική προσωπική μου ιστορία
και ποιό είδος πόνου θα μου πήγαινε εμένα καλύτερα.

ΒΡΟΧΗ ΣΤΟΝ ΚΗΠΟ - JOAQUÍN GIANNUZZI
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.




_____________


Είναι που εμπνέει:


Βρέχει. Έχω την παρόρμηση να γράψω ένα ποίημα. Αλλά θυμάμαι κάτι σε ένα απορριπτικό σημείωμα: μετά από μια καταρρακτώδη βροχή, ποιήματα με τίτλο "βροχή" καταφτάνουν από κάθε γωνιά της χώρας.

 Sylvia Plath


_______


Και έχω ξεχωρίσει, αγαπήσει, κρατήσει στη ψυχή μου:





Κική Δημουλά - Τα Πάθη της Βροχής

Διαβάζει η ίδια η ποιήτρια.

 

"πολύ με ζάλισε απόψε η βροχή
μ’ αυτή της τη μεροληψία
όλο εσύ, εσύ, εσύ,
σαν όλα τ’ άλλα νά’ ναι αμελητέα
και μόνο εσύ, εσύ, εσύ."

 

 

 Καλημέρα, εκφραστικοί μου.


 

Σχόλια

  1. Η βροχή εύκολα σπρώχνει το πνεύμα να εκτονωθεί στο γράψιμο. Ίσως το νερό να ανοίγει τις πόρτες του συναισθήματος και της σκέψης. Αν το αποτέλεσμα είναι καλό, αυτό θα φανεί στο πόσο αντανακλά τα χρώματα του ουράνιου τόξου που έπεται της βροχής, και δεν ήταν μόνο μια στιγμιαία παρόρμηση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. σε ευχαριστώ για το όμορφο σχόλιο, Σταμάτη
      δεν έχω παρά να συμφωνήσω

      καλο απόγευμα

      Διαγραφή
  2. Την καλησπέρα μου Κική μου, να είσαι καλά με τις ομορφιές σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Al

Καλημέρα εκφραστικοί μου, ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Α μφιταλαντεύτηκα πολύ για το εάν πρέπει και εάν θέλω πράγματι να κάνω αυτή την ανάρτηση και πότε, και τελικά αποφάσισα πως θέλω. Η ψυχή μου δηλαδή, θέλει.  Ί σως συνέβαλε και το γεγονός ότι η τελευταία μου ανάρτηση στο blog είχε ιδιαίτερα μεγάλη απήχηση, κάτι που ένιωσα σαν σημάδι πως "περιμένετε" να διαβάσετε κάτι από εμένα.   Παρότι μου ζητήθηκε νωρίτερα να ανοίξω την καρδιά μου και να πω όσα νιώθω, δεν το έκανα και δεν το μετανιώνω. Το έκανα όμως εκεί που έπρεπε, την ώρα που έπρεπε, και βλέποντας ένα ανθρώπινο ενδιαφέρον για το αν είμαι καλά, εγώ.  Τούτη η ανάρτηση, λοιπόν, δεν θα δημοσιευθεί τη στιγμή που γράφεται, θα προγραμματιστεί και θα δημοσιευθεί λίγο αργότερα και ίσως να είναι η πρώτη φορά που θα έχω κλειστά τα σχόλια και ο λόγος αυτού, γιατί το αντιλαμβάνομαι σαν μία πράξη "Αντίου".  Η παρομοίωση ποιητικά, θα ήταν σαν να κλείνεις μια πόρτα και να μην έχεις ανάγκη να ακούσεις ή να δεις κάτι άλλο γιατί...

Η Μουσταλευριά

Καλημέρα εκφραστικοί μου! Ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Σήμερα ένιωσα την ανάγκη να γράψω ένα διήγημα από εκείνα, τα αγαπημένα, που με γυρίζουν τόσο πίσω, σε μια ζεστή αγκαλιά… Ήταν απόγευμα, πριν λίγες μέρες, όταν με κέρασαν μια μουσταλευριά από ένα μικρό μίνι μάρκετ της γειτονιάς μου. Το φτιάχνει μια τοπική, οικογενειακή επιχείρηση. Δεν ξέρω αν ήταν η γεύση της, η υφή της ή η μυρωδιά του μούστου που με χτύπησε κατευθείαν στην καρδιά. Πάντως, δεν ήταν ούτε τόσο νόστιμη ούτε τόσο όμορφη (εξωτερικά) όπως ήταν η δική της. Ξαφνικά βρέθηκα αλλού. Σαν να γύρισα πίσω, πολλά χρόνια πριν. Εκεί, στο χωριό… Στην αυλή της γιαγιάς, της δικής μου της λεβέντισσας. Με το χώμα να μυρίζει φθινόπωρο και τα τζιτζίκια να έχουν πια σωπάσει. Με τα ρούχα πλυμένα στο πλυσταριό και έπειτα απλωμένα στο  σχοινί και το πατητήρι γεμάτο σταφύλια που μας περίμεναν υπομονετικά. Κι όλα αυτά πλαισιωμένα με τη μυρωδιά του ασβέστη όταν ασβέστωνε το σπίτι της. Η εποχή του τρύγου… Αχ, αυτή η εποχή πόσο γρήγορα πάντ...