Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Λάκης, ο παπαγαλάκης (το τέλος του παραμυθιού)

Kαλημέρα εκφραστικοί μου, ελπίζω να σας βρίσκω καλά.

Για τα πρώτα μέρη του παραμυθιού, εδώ: https://ekfrastite.blogspot.com/2021/02/blog-post_49.html

Για την συνέχεια, εδώ:   https://ekfrastite.blogspot.com/2021/02/blog-post_26.html

και εδώ: https://ekfrastite.blogspot.com/2021/03/blog-post.html

και εδώ:  https://ekfrastite.blogspot.com/2021/03/blog-post_26.html

 

 


 

«Δεν περίμενα ποτέ πως οι παπαγάλοι μπορεί να πάσχουν από κατάθλιψη», συλλογιζόταν ο Φοίβος κατά την επιστροφή τους στο σπίτι.

Ρίχνοντας κλεφτές ματιές στον Λάκη, προσπαθούσε να καταλάβει τι είχε κάνει λάθος, γιατί κάτι είχε κάνει λάθος. Ήταν κάτι παραπάνω από βέβαιο, πως πάντα είχε την καλύτερη φροντίδα από όλους, τον αγαπούσαν και τον πρόσεχαν όλοι στην οικογένεια. Τον είχαν πάντα καθαρό, τον έβγαζαν στον ήλιο, τον έκαναν μπάνιο, τον τάιζαν με τις καλύτερες τροφές. Όλα τα έκαναν, με το καλύτερο δυνατό τρόπο, πώς ήταν δυνατόν λοιπόν να είχε προκληθεί αυτή του η ανεξήγητη συμπεριφορά;

Άκουσε με προσοχή την εκδοχή του γιατρού σχετικά με τη ζήλια του παπαγάλου για το νέο κατοικίδιο του Φοίβου και πραγματικά, δεν ήξερε αν έπρεπε να γελάσει ή να «κλάψει». Δεν περίμενε ποτέ πως οι παπαγάλοι ζηλεύουν και μπορεί ακόμη και να πάθουν κατάθλιψη. Βέβαια, πάντα πίστευε πως οι άνθρωποι δεν διαφέρουν από τα ζώα αλλά δεν του είχε περάσει ούτε σαν σκέψη δευτερολέπτου από το μυαλό πως ο παπαγάλος του, ζήλευε τη Λούνα και ένιωθε μόνος και παραμελημένος. Αυτό από σήμερα, θα άλλαζε.

Αγκαλιά με τις βιταμίνες του Λάκη, εισήλθε στον όμορφο κήπο του αρχοντικού, ο Φοίβος. Η Λούνα έτρεξε με χαρά επάνω του αλλά εκείνος, τρυφερά τη προσπέρασε. Ο Λάκης, για λίγα δευτερόλεπτα, ένιωσε ικανοποιημένος.

Και από εκείνη την ημέρα, όλα άλλαξαν. Ο Λάκης, έγινε και πάλι, ο βασιλιάς του σπιτιού.

Παρότι οι μέρες κυλούσαν με τον τρόπο που ο ίδιος επιθυμούσε, μέσα του, καθημερινά, φούντωνε ολοένα και ένα πιο δυνατό συναίσθημα ανάγκης, να συναντήσει τη Σόνια.

Τη σκεφτόταν τακτικά, τη συναντούσε στα όνειρά του. Πολλές φορές, ορκιζόταν, πως ένιωθε την παρουσία της κοντά του και αυτό, του αρκούσε. Για μεγάλο χρονικό διάστημα, του αρκούσε. Τώρα όμως, δεν του αρκούσε. Η καρδιά του τη γύρευε, όσο ποτέ άλλοτε. Και ούτε ήξερε το γιατί. Δεν μπορούσε να νοήσει βαθιά αυτή την  ακατέργαστη επιθυμία. Ένιωθε πως η καρδιά του ήταν ένα ηφαίστειο, που μια μέρα, εντελώς ξαφνικά, ήθελε να εκραγεί και να τον οδηγήσει στο πλάι της.

Και ένιωθε τύψεις.. Πράγματι, ένιωθε τύψεις.

Αισθανόταν ενοχές που ο Φοίβος είχε παραμελήσει τη Λούνα για χάρη του και τώρα εκείνος, σκεφτόταν έντονα, να τον αφήσει. Δεν ήθελε να τον αφήσει ακριβώς, ίσως για λίγο, για λίγες μέρες μόνο και μετά να επέστρεφε, αν και γνώριζε μέσα του, πως αυτό ήταν αυταπάτη. Αν έφευγε, δεν θα γύριζε πίσω. Θα έτρωγε τον κόσμο για να βρει τη Σόνια και μετά, μαζί θα περνούσαν όσο χρόνο τους απέμεινε και θα έκαναν πράξη όλα τα όνειρα που έκαναν συντροφιά στο κλουβί.

Το είχε άλλωστε αυτό το δικαίωμα. Έκανε υπομονή, αγάπησε και αγαπήθηκε από τους ανθρώπους, όμως είχε το δικαιώματα να ζήσει και αυτός τη ζωή του όπως επιθυμούσε και αυτό που τόσο αποζητούσε πια, ήταν μια πορτοκαλί παπαγαλίνα στην αγκαλιά του.

Το μόνο που χρειαζόταν, ήταν να δείξει στον Φοίβο, τι πράγματι επιθυμεί.

Και το έκανε! Για μέρες, του μιλούσε στη γλώσσα του, μα ο Φοίβος δεν καταλάβαινε. Δυστυχώς μόνο ο κυρ Θανάσης, ο ιδιοκτήτης του pet shop τον νοούσε, ούτε ήξερε πως αλλά ήταν ο μόνος που μπορούσε να μιλήσει μαζί του. Ευτυχώς με τον Φοίβο, μπορούσε να επικοινωνήσει και αυτό για την ώρα, ήταν αρκετό. Του έδειχνε με τη συμπεριφορά του πως κάτι θέλει, πως κάτι επιζητά. Το βλέμμα του, οι κινήσεις του, όλα πάνω του, μαρτυρούσαν πως του μιλά. Και ο Φοίβος, μετά από μέρες κατανόησε. Και πώς να μην κατανοήσει δηλαδή αφού κάθε στιγμή που βρισκόταν κοντά του, άκουγε λέξεις του τύπου «Ελευθερία», «Ουρανός», «Πετάω», «Σόνια», «Αναζητώ», «Αγαπώ».

Δακρυσμένος εκείνος την ημέρα, του άνοιξε το κλουβί και του ευχήθηκε «καλή τύχη».

Ο Λάκης, βγήκε από το κλουβί μουδιασμένος μα αναπνέοντας βαθιά,  άνοιξε διάπλατα τα όμορφα φτερά του και εισέπνευσε με θάρρος, την ελευθερία του! Πέταξε πάνω από τον Φοίβο δυο τρεις φορές σαν δείγμα ευγνωμοσύνης και αγάπης και ύστερα χάθηκε, πίσω από κάτι μεγάλα, λεύκα σύννεφα..

 

 

Ο Ρένος καθόταν απέναντι από τη Σόνια και απολάμβανε τον απογευματινό καφέ του. Η θεά από τη βεράντα του, δεν ήταν ιδιαιτέρως όμορφη αλλά ούτε και άσχημη. Σίγουρα όμως, ονειρευόταν για το μωρό τους, ένα μεγαλύτερο και καλύτερο σπίτι, με πανέμορφη θέα σε βουνό και θάλασσα. Θα πάσχιζε, για να το αποκτήσει.

Παρατηρούσε με πολλή προσοχή τη Σόνια και πίνοντας μια γουλιά από τον παγωμένο καφέ του, τη πλησίασε.

Άνοιξε το κλουβί, την κράτησε στη παλάμη του και έπειτα, την ακούμπησε τρυφερά στον ώμο του. Δεν ήταν η πρώτη φορά που το έκανε αυτό. Είχαν αναπτύξει μια άκρως ενδιαφέρουσα και ιδιαίτερη σχέση και αγαπούσαν μοναδικά ο ένας τον άλλο. Η Σόνια, έφερε το ράμφος της κοντά του και τον φίλησε στο μάγουλο. Εκείνος, έκλεισε τα μάτια με ευχαρίστηση.

Πότε πέρασαν τα χρόνια… Σαν φωτογραφικό άλμπουμ πέρασαν μπροστά του οι ανεκτίμητες στιγμές που πέρασε συντροφιά με τη Σόνια. Θυμάται να ακούν μαζί δίσκους ροκ εν ρολ που τόσο αγαπούσε και να χορεύει με τη Σόνια στον  ώμο του. Θυμάται να της μιλάει για τα όνειρά του, τους φόβους του, τα θέλω του. Για τους έρωτές του, τα όσα επιθυμεί να κάνει, να γίνει, της μιλούσε για όλα. Θυμάται τον  εαυτό του στη βεράντα, την μικρή αυτή μα πάντα ταχτοποιημένη βεράντα, να κάθεται στο μικρό λευκό τραπεζάκι, να διαβάζει τα βιβλία του -πάντα με τη Σόνια συντροφιά -και αισθάνθηκε ευτυχισμένος που την είχε στη ζωή του. Πριν από αυτή, ήταν μόνος, με αυτή, έγινε ευτυχισμένος. Του έφερε γούρι, του έφερε πίστη, του έφερε αγάπη. Κι όλα αυτά, ένας παπαγάλος. Ένας τόσο δα μικρός, πορτοκαλί παπαγάλος.

«Ώστε θέλεις να φύγεις, κυρία μου». Ψέλλισε καθώς εκείνη κούρνιαζε στο λαιμό του.

«Και θα φύγεις χωρίς να γνωρίσεις το μωρό μας; Έτσι, τόσο απλά;»

Η Σόνια, παρέμεινε κουρνιασμένη στο λαιμό του.

«Καλά καλά, υποσχέσου μου πως θα επιστρέψεις κάποια στιγμή, έστω για μία ώρα, έστω για μία μέρα, έστω για ένα λεπτό.»

Ο Ρένος αναστέναξε και η Σόνια, συνέχισε να είναι κουρνιασμένη και κολλημένη, επάνω του.

Ο ήλιος από πάνω, ορκιζόταν πως από τα μάτια της Σόνιας, κυλούσαν δάκρυα. Δάκρυα ευτυχίας και δυστυχίας…

«Ίσα να περνάς για λίγο. Να μας βλέπεις, να σε βλέπουμε, να ξέρουμε πως είσαι καλά, να ξέρεις πως είμαστε και εμείς καλά και μετά, μπορείς να φεύγεις...».

«Εντάξει, εντάξει.. και εγώ σ’ αγαπάω και καταλαβαίνω.. Φυσικά καταλαβαίνω… Όμως, δεν θα φύγεις έτσι, θα μου χαρίσεις έναν ακόμα ωραίο χορό... Τζαζ αυτή τη φορά, θα ακούσουμε και θα χορέψουμε σε ρυθμούς της τζαζ, μικρή μου, επαναστάτρια».

Κάποιοι γείτονες από το απέναντι κτήριο, σκέφτηκαν να τραβήξουν βίντεο από το κινητό, την εικόνα που τους μαγνήτισε.

Ένας νεαρός άντρας, φορώντας λευκή φόρμα και μαύρο φανελάκι, χόρευε στη βεράντα του, συντροφιά με έναν πορτοκαλί παπαγάλο στον ώμο του. Ωστόσο, κάτι ενστικτωδώς τους συγκράτησε και δεν τους επέτρεψε να φυλακίσουν αυτή τη στιγμή, στα άχαρα κινητά τους. Μέσα σε λίγα λεπτά, είδαν μία πορτοκαλί φιγούρα, να χάνεται στον ουρανό…

 

 

Πετούσε με 300/χλμ την ώρα και όλα ήταν πανέμορφα από ψηλά! Πετούσε Ανατολικά της περιοχής του και ο αέρας στα πνευμόνια του, τον όπλιζε με θάρρος και πυγμή.

Πετούσε με 300/χλμ την ώρα και όλα ήταν μοναδικά από ψηλά! Πετούσε Δυτικά της περιοχής της και ο αέρας στα πνευμόνια της, την έκαναν να μοιάζει αήττητη.

Κάτω στη Γη, σε εκείνα τα ιερά χώματα, υπήρχε πολύς κόσμος που παρατηρούσε αυτή την απερίγραπτη ομορφιά του τοπίου και της Ιστορίας. Μια φωνή ενός μικρού ξανθού αγοριού που τον συντρόφευαν οι ηλιοκαμένοι γονείς και τα αδέλφια του, έκαναν  το πλήθος να στραφεί προς τον ουρανό.

Δυο πανέμορφοι παπαγάλοι πάνω από την Ακρόπολη, αγκαλιάζονταν με πάθος...



  _______ ΤΕΛΟΣ_____

 

Αυτό ήταν το παραμύθι, εκφραστικοί μου.

Αυτός ήταν ο Λάκης και αυτή ήταν η Σόνια. Αυτή ήταν η ιστορία τους.

Ομολογώ πως συγκινήθηκα, για πολλούς λόγους, αλλά συγκινήθηκα.

Ένα παραμύθι που ξεκίνησε το 2013 και ολοκληρώθηκε το 2021. Θα είχε τους λόγους της φαίνεται αυτή η αργοπορία...

Ελπίζω να σας άρεσε και να σας ταξίδεψε.

Ευχαριστώ που την παρακολουθήσατε και σύντομα, όπως μου προτείνατε ορθά πολλοί, θα ανεβάσω όλο το παραμύθι μαζί, για να μην ανατρέχετε σε συνδέσμους και να μπορείτε να το διαβάσετε στα παιδάκια σας ή όπου άλλου επιθυμείτε ανά πασά στιγμή. 

Καλό ΣΚ εκφραστικοί μου! Να περνάτε όσο πιο όμορφα μπορείτε! Φιλιά πολλά!

Σχόλια

  1. Κοίτα να δεις που αγάπησα αυτούς τους παπαγάλους. Και χάρηκα πολύ που έσμιξαν τα παπαγαλάκια.
    Τί όμορφα!!! Σ'ευχαριστούμε Κική μου μας γέμισες συναισθήματα μ'αυτό το παραμύθι.
    Υπέροχο!
    Σε φιλώ πολύ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι που σου άρεσε το τέλος γλυκιά μου και φυσικά χαίρομαι που αγάπησες τα παπαγαλάκια. Και εγώ τα ξεχώρισα η αλήθεια είναι. Τα αγάπησα με έναν ιδιαίτερο τρόπο, ανεξήγητο ίσως. Φιλιά πολλά ψυχή μου όμορφη. Να περνάτε όμορφα εύχομαι.

      Διαγραφή
  2. Ο Λάκης και η Σόνια! Ο Φοίβος και ο Ρένος! Μια τετράδα δεμένη μεταξύ τους άρρηκτα σε μια πορεία ζωής. Ονείρων, προσδοκιών,βιωμάτων.
    Αγάπησα πάρα πολύ το παραμύθι σου Κική μου. Προσωπικά βέβαια δεν το θεωρώ τέτοιο. Το θεωρώ ένα διήγημα βγαλμένο από έναν δικό του ρεαλισμό. Από τις δυνάμεις εκείνες της φύσης που, λίγο-πολύ, συναντιώνται και στους ανθρώπους και στα ζώα ή στα πτηνά.
    Πάντα αυτή η σχέση έχει μελαγχολικά χαρακτηριστικά ή μάλλον καλύτερα στιγμές. Ειδικά η σχέση ανθρώπων-πτηνών, μια σχέση που καταλύτης είναι ένα κλουβί. Πολύ σωστά έβαλες όλα εκείνα τα ζητήματα μέσα σε αυτή τη συνύπαρξη. Αμοιβαίος σεβασμός αλλά η δίψα για ελευθερία και αναζήτηση του ταιριάσματος είναι πάνω από όλα.
    Ναι, το αγάπησα το παραμύθι πολύ. Με συγκίνησε έντονα, με φόρτισε. Και ακολουθεί και αυτό, το όλο σου έργο, που ειναι γεμάτο με ευαισθησία καλή μου φίλη.
    Την αγάπη μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ αγαπημένε μου, Γιάννη! Σε ευχαριστώ για το τόσο όμορφο, ζεστό και επεξηγηματικό σου σχόλιο! Η αλήθεια είναι ότι η τετράδα αυτή δημιουργήθηκε μόνη της, δεν υπήρχε σαν σκέψη, ούτε ξέρω πως έγινε αλλά σίγουρα, είχε και αυτή το δικό της νόημα. Να είσαι καλά φίλε μου και να περνάς όμορφα εύχομαι. Φιλιά πολλά

      Διαγραφή
  3. Επιτέλους παραμύθι που πιστεύω πως είναι ένα είδος που πρέπει να κυνηγήσεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Τι όμορφο παραμύθι Κική μου.
    Και σήμερα με ρωτούσε η εγγονή μου αν έμαθα κάποιο καινούργιο.
    Θα της το διαβάσω την επόμενη φορά που θα έρθει.
    Συνεχίζουμε ακάθεκτοι.
    Φιλάκια πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ, χαίρομαι πάρα πολύ γλυκιά μου! Να της το διαβάσεις και να μου πεις γνώμη. Φιλιά πολλά και να περνάτε όμορφα εύχομαι.

      Διαγραφή
  5. Όμορφο παραμύθι, με πολλαπλά νοήματα. Την αγάπη, την δύναμη της ελευθερίας, τα όνειρα που δεν αποχωριζόμαστε, την πίστη, την φιλία, αλλά πάνω απ' όλα τη δύναμη της ίδιας της φύσης.
    Ναι, οι παπαγάλοι ζηλεύουν, το έχω δει με τα μάτια μου, τους ανταγωνιστές τους...
    Κι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα, για να γλυκανει κ λίγο η αγωνία των προηγούμενων κομματιών.
    Πάντως, πολύ περίεργη η αίσθηση να ξεκινάς κάτι πριν από καιρό και να το τελειώνεις τόσον χρόνο μετά. Αν θέλεις απαντάς. Τα χρόνια που μεσολάβησαν, τι ιδιαίτερο πρόσθεσαν στην ιστορία σου;
    Την καλημέρα μου, Κική!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα καλέ μου, Βασίλειε. Επί ευκαιρίας να σου πω, πως είμαστε και συνονόματοι. Το δεύτερο όνομά μου, είναι Βασιλική. Σε ευχαριστώ πολύ για το όμορφο σχόλιό σου και σε ευχαριστώ που παρακολούθησες τούτο το παραμύθι.
      Στο ερώτημά σου, θα σου πω ότι μέσα σε αυτά τα πολλά χρόνια, γιατί πράγματι μιλάμε για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, έτυχε να γνωρίσω έναν παπαγάλο, τη Γεωργία, την οποία την είδα όντως να ζηλεύει και έπαιρνε βιταμίνες για αυτό το λόγο. Οπότε θεωρώ πως ένα κομμάτι που προστέθηκε ήταν αυτό με την περιπέτεια του Λάκη. Επίσης, πιστεύω πως στα χρόνια που μεσολάβησαν, έγινα καλύτερη εγώ, ως προς τη φαντασία και την απόδοσή της στο γραπτό λόγο, οπότε πιστεύω ότι αν είχε ολοκληρωθεί το παραμύθι τότε, θα είχε αποδοθεί με άλλο τρόπο και σίγουρα δεν θα υπήρχαν όλοι οι ήρωες που συναντήσαμε μετά. Και νομίζω, πως αυτός ο χρόνος που μεσολάβησε, έδωσε περισσότερο χώρο στη Σόνια, η οποία θα μπορούσε να ήταν και στον τίτλο. Ξεκίνησε ο Λάκης, μόνος, ήρθε η Σόνια για λίγο αλλά έμεινε μέχρι το τέλος. Και ίσως αυτός ο χρόνος, προσθεσε ως κάτι ξεχωριστό, την προσωπικότητα του Ρένου, τη σχέση του με τη Σόνια και την ιδιαίτερη για εμένα εικόνα στο τέλος, που κινούνταν στους ρυθμούς της τζαζ μουσικής στο μπαλκόνι (σαν τελευταίος τους χορός).
      Οπότε, συνοψίζοντας ίσως, πρόσθεσε ήρωες, εικόνες, σχέσεις, συναισθήματα και σίγουρα περισσότερη φαντασία από πλευράς μου.
      Να σου εξομολογηθώ την αλήθεια μου, το ερώτημά σου, με έβαλε σε και διαδικασία να πειραματιστώ σαν δημιουργός, κάποια στιγμή όταν θα νιώσω έτοιμη, να πάρω μια ολοκληρωμένη ιστορία από το παρελθόν και να τη γράψω ξανά, να δω θα είναι ίδια, αν θα απέχει, που θα με πάει αυτή τη φορά. Στην ιστορία του Λάκη, δεν μπορώ να το κάνω αυτό αλλά υποθετικά μιλώντας, θεωρώ πως αν είχε ολοκληρωθεί τότε, θα ήταν εντελώς διαφορετική. Αυτό βέβαια, δε σημαίνει ότι η τωρινή θα ήταν η καλύτερη, σίγουρα όμως θα ήταν διαφορετική. Στο συγκεκριμένο έργο τουλάχιστον.

      Καλό Σαββατοκύριακο!
      Να περάσεις όμορφα εύχομαι!

      Διαγραφή
  6. Όμορφο το παραμύθι σου Κική μου! Η αγάπη, η καλοσύνη, η ελευθερία που αγκαλιάζει όλα τα πλάσματα γίνεται γέφυρα που ενώνει, πάνω από φθονερά συναισθήματα. Ένα όμορφο παραμύθι όχι μόνο για παιδιά αλλά με σπουδαία μηνύματα, απίθανα αλλά σπουδαία, για την άλλη σχέση μας με τα ζώα όπου η αναμέτρηση της αγάπης είναι η ουσία της ζωής. Μπράβο Κική μου! Υπέροχο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ αγάπη μου. Χαίρομαι που ήσουν μαζί μου σε αυτό το ταξίδι!

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΣΤΗΝ ΚΑΣΤΟΡΙΑ ΠΗΓΑΖΕΙ ΑΓΑΠΗ!

    Έως το τέλος του κόσμου λοιπόν... Έως.... Και μεταφορικά και κυριολεκτικά Σαν επιφώνημα... Πάντα ένα επιφώνημα.. Ένα επιφώνημα θαυμασμού, απόγνωσης, πολλών συναισθημάτων και ένωσης... Πάντα Ένωσης! ~~ Η Αγάπη Δηλώνει Πιστεύω - Κική Κωνσταντίνου Εκδόσεις Ανατολικός Η πανέμορφη φωτογραφία μας έρχεται από τα τρυφερά και δημιουργικά χεράκια μιας γυναίκας που αγαπώ και θαυμάζω! Κι όπως η ίδια μου είπε, άργησε αλλά έχει τη θέση που του αξίζει, επειδή περίμενε, υπομονετικά και καρτερικά! Ευχαριστώ ολόψυχα αγαπημένη μου, Alexandra Mouriopoulou !         Η κατανομή του χώρου ήταν άρτια μοιρασμένη και δομημένη στις δύο πλευρές με σκοπό και τα δύο μέρη να είναι ίδια. Ότι υπήρχε στη μία πλευρά υπήρχε και στην άλλη. Ακόμη και οι πετρούλες που στόλιζαν τις ρίζες των μεγάλων δέντρων ήταν ίδιες μεταξύ τους. Ήταν προφανές! Το πρόσωπο που είχε αναλάβει την φροντίδα και την επιμέλεια του κήπου εκτός από το ότι αφιέρωνε πάρα πολύ χρόνο σε αυτόν, για κάποιο ιδιαίτερο λόγο ήθελε και τα δύο

ΔΙΑΦΟΡΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΜΠΛΟΚΟΓΕΙΤΟΝΙΑΣ ΜΑΣ

Κρατώ στα χέρια μου το Λογοτεχνικό Ημερολόγιο 2020 απο το Λογοτεχνικό Περιοδικό της Κεφαλλονιάς "Κέφαλος" , όπου συμμετέχω με τρία έργα μου. Ξεφυλλίζοντας το, ανάμεσα σε τόσους δημιουργούς και έργα, νιώθω υπερήφανη και ευγνώμων. Τα συγχαρητήρια μου, σε όλους! Eπίσης, ΕΔΩ, μπορειτε να διαβασετε μια υπέροχη συνέντευξη του δικού μας "Σκρουτζάκου"  Giannis Koutris !! Συγχαρητήρια αγαπημένε μου φίλε! Ακόμη, σας έχω δύο εξαιρετικές προτάσεις, δικών μας πάλι, αγαπημένων προσώπων! "Στα παπούτσια των άλλων¨" το νέο βιβλίο της Μαρίας Κανελλάκη, εκδ. 24γραμματα Ανατομικές ιστορίες παντός καιρού και εδάφους, σε ποικιλία δερμάτων και χρωμάτων, για όλες τις (χ)ώρες και για όλα τα πέλματα. Η νέα τάξη υποδημάτων θέλει έντονες αντιθέσεις και άτολμους βηματισμούς. Σ’ αυτό το καλαπόδι κατασκευάστηκαν και οι ιστορίες του βιβλίου. Ψηλοτάκουνες γόβες για «φλατ» ήρωες και παπούτσια γδαρμένα για ανθρώπους-λουστρίνια. Ολοκαίνουργια

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να