Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

#new book

 

 

 

Μετά από σχεδόν δυόμιση ολόκληρα χρόνια - χρόνια, γεμάτα με αμφιταλαντεύσεις και αμφιβολία - μπορώ να πω, με αστείρευτη χαρά και ενθουσιασμό, πως το πέμπτο κατά σειρά βιβλίο μου, έρχεται.
Κάπου εκεί, στα τέλη της Άνοιξης, γεμάτο ελπίδα, χαρά κι αγάπη, θα έρθει στον κόσμο μας, ελπίζοντας να γίνει οιωνός για ένα καλύτερο αύριο, που τόσο έχουμε ανάγκη!
Περισσότερες πληροφορίες θα σας δώσω όταν έρθει με το καλό εκείνη η ώρα, μπορώ όμως να σας πω πως αυτή τη φορά θα έρθει, από νέο εκδοτικό οίκο, τις εκδόσεις Αναλοτικός.
Για όσους γνωρίζετε την αστείρευτη παραγωγική μου φύση, ανάμεσα σε πολλούς τίτλους που ονειρεύτηκα να δω τυπωμένους, το νεότερο πνευματικό μου παιδί θα είναι τελικά "Η Αγάπη Δηλώνει Πιστεύω".
Τι εμπεριέχει μέσα του; Πολλά και διάφορα. Προσπάθησα να δώσω τον πιο καλό εαυτό μου! Αυτά βέβαια, σε δεύτερο χρόνο. Για την ώρα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας αυτά τα νέα. Ξέρετε, μου συμβαίνει αυτό, που δεν αντέχεις τη χαρά σου και θέλεις να τη μοιραστείς με όλο το κόσμο! Σύντομα, ευελπιστώ!
Ευχαριστώ όσους με στηρίζετε τόσα χρόνια και ξέρω πως με αγαπάτε. Κι εγώ σας αγαπώ!

#Η_Αγάπη_Δηλώνει_Πιστεύω
#Κική_Κωνσταντίνου
#Εκφράσου

Σχόλια

  1. Καλοταξιδο, το περιμένουμε σύντομα στις προθήκες των βιβλιοπωλείων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αυτά Κική μου, είναι υπέροχα νέα! Με το καλό κορίτσι μου το νέο πνευματικό σου παιδί. Στα χνάρια της δημιουργίας σου όπως και τα άλλα. Το περιμένουμε. Φιλιά πολλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Με το καλό, με το δεξί,να είναι καλοτάξιδο και γρήγορα στα χέρια μας
    Το περιμένω με ανοικτή αγκαλιά
    Τα φιλιά μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Με το καλό Κική μου!
    Ότι καλύτερο εύχομαι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Ο Αύγουστος μας αποχαιρετά

  Ο Αύγουστος περπατά αργά, με τα βήματά του βαριά από ήλιο που σβήνει, σαν να κουβαλάει ολόκληρο τον χρόνο σε μια ανάσα, σε μια τελευταία ματιά πριν χαθεί πίσω από το κατώφλι του φθινοπώρου. Η πόλη μοιάζει να κρατά την αναπνοή της, με το χώμα ακόμα ζεστό κάτω από τα πόδια, το κελάηδημα των πουλιών λιγοστό και νωχελικό, τα τζιτζίκια σιγούν, μα ο αέρας ακόμα φέρνει την ανάμνηση του ατελείωτου καλοκαιριού — των απογευμάτων που λιώσαμε σε γέλια, των βραδιών με αστέρια να πέφτουν σαν βροχή και της θάλασσας που αγκάλιαζε κάθε μας βήμα. Στην αυλή η κούνια κουνιέται ακόμα, σαν να χαιρετάει εκείνους που σίγουρα θα φύγουν, τραγουδώντας έναν ήσυχο αποχαιρετισμό, μ’ ένα γλυκό, μακρινό τραγούδι που θυμίζει: «Μείνετε εδώ λίγο ακόμα — η στιγμή δεν τέλειωσε». Τα δέντρα στέκονται βαρύθυμα, φύλλα χρυσά, κόκκινα και καφέ, αρχίζουν να πέφτουν απαλά στο χώμα, σαν να φυλάνε μέσα τους μνήμες που θα κρατήσουν τη ζεστασιά του ήλιου και της βροχής, το άρωμα των λουλουδιών που έλιωσα...

Καλοκαιρινός Θησαυρός: Τα Κρυμμένα Σημεία της Γειτονιάς μας – Η Αυλή της Κατίνας

Καλημέρα σας, εκφραστικοί μου! Δεν ήξερα αν θα κάνω άλλη ανάρτηση για τον καλοκαιρινό θησαυρό που εμπνεύστηκα, αλλά τελικά ένιωσα πως ήταν ανάγκη να το κάνω. Ίσως γιατί γυρνάμε πίσω στα παιδικά μας χρόνια, σε εκείνες τις γλυκές, αθώες αναμνήσεις που φωτίζουν την ψυχή. Ίσως γιατί το καλοκαίρι φτάνει στο τέλος του και μια γλυκιά μελαγχολία με γυρίζει εκεί που η καρδιά νιώθει ασφαλής. Δεν ξέρω ακριβώς το γιατί, ξέρω μόνο πως το θέλησα – κι αυτό έχει σημασία. Σε αυτή την ανάρτηση σας καλώ να θυμηθείτε μαζί μου την ιδέα και τον σκοπό του διαδικτυακού δρώμενου, που στόχο έχει να φέρει στο φως μικρές στιγμές από τις ζωές μας, εκείνες που ίσως μοιάζουν ασήμαντες αλλά κρύβουν θησαυρούς. Στο τέλος της δημοσίευσης θα βρείτε και όλες τις συμμετοχές μέχρι στιγμής για τις οποίες σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου. Αν κατά λάθος ξέχασα κάποια, σας παρακαλώ συγχωρέστε με και προσθέστε τη στα σχόλια. Δεν χρειάστηκε πολλή σκέψη για το τι θα γράψω – το ήξερα καλά. Και αυτή τη φορά, ήξερα τι ή...