Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

#new book

 

 

 

Μετά από σχεδόν δυόμιση ολόκληρα χρόνια - χρόνια, γεμάτα με αμφιταλαντεύσεις και αμφιβολία - μπορώ να πω, με αστείρευτη χαρά και ενθουσιασμό, πως το πέμπτο κατά σειρά βιβλίο μου, έρχεται.
Κάπου εκεί, στα τέλη της Άνοιξης, γεμάτο ελπίδα, χαρά κι αγάπη, θα έρθει στον κόσμο μας, ελπίζοντας να γίνει οιωνός για ένα καλύτερο αύριο, που τόσο έχουμε ανάγκη!
Περισσότερες πληροφορίες θα σας δώσω όταν έρθει με το καλό εκείνη η ώρα, μπορώ όμως να σας πω πως αυτή τη φορά θα έρθει, από νέο εκδοτικό οίκο, τις εκδόσεις Αναλοτικός.
Για όσους γνωρίζετε την αστείρευτη παραγωγική μου φύση, ανάμεσα σε πολλούς τίτλους που ονειρεύτηκα να δω τυπωμένους, το νεότερο πνευματικό μου παιδί θα είναι τελικά "Η Αγάπη Δηλώνει Πιστεύω".
Τι εμπεριέχει μέσα του; Πολλά και διάφορα. Προσπάθησα να δώσω τον πιο καλό εαυτό μου! Αυτά βέβαια, σε δεύτερο χρόνο. Για την ώρα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας αυτά τα νέα. Ξέρετε, μου συμβαίνει αυτό, που δεν αντέχεις τη χαρά σου και θέλεις να τη μοιραστείς με όλο το κόσμο! Σύντομα, ευελπιστώ!
Ευχαριστώ όσους με στηρίζετε τόσα χρόνια και ξέρω πως με αγαπάτε. Κι εγώ σας αγαπώ!

#Η_Αγάπη_Δηλώνει_Πιστεύω
#Κική_Κωνσταντίνου
#Εκφράσου

Σχόλια

  1. Καλοταξιδο, το περιμένουμε σύντομα στις προθήκες των βιβλιοπωλείων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αυτά Κική μου, είναι υπέροχα νέα! Με το καλό κορίτσι μου το νέο πνευματικό σου παιδί. Στα χνάρια της δημιουργίας σου όπως και τα άλλα. Το περιμένουμε. Φιλιά πολλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Με το καλό, με το δεξί,να είναι καλοτάξιδο και γρήγορα στα χέρια μας
    Το περιμένω με ανοικτή αγκαλιά
    Τα φιλιά μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Με το καλό Κική μου!
    Ότι καλύτερο εύχομαι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Al

Καλημέρα εκφραστικοί μου, ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Α μφιταλαντεύτηκα πολύ για το εάν πρέπει και εάν θέλω πράγματι να κάνω αυτή την ανάρτηση και πότε, και τελικά αποφάσισα πως θέλω. Η ψυχή μου δηλαδή, θέλει.  Ί σως συνέβαλε και το γεγονός ότι η τελευταία μου ανάρτηση στο blog είχε ιδιαίτερα μεγάλη απήχηση, κάτι που ένιωσα σαν σημάδι πως "περιμένετε" να διαβάσετε κάτι από εμένα.   Παρότι μου ζητήθηκε νωρίτερα να ανοίξω την καρδιά μου και να πω όσα νιώθω, δεν το έκανα και δεν το μετανιώνω. Το έκανα όμως εκεί που έπρεπε, την ώρα που έπρεπε, και βλέποντας ένα ανθρώπινο ενδιαφέρον για το αν είμαι καλά, εγώ.  Τούτη η ανάρτηση, λοιπόν, δεν θα δημοσιευθεί τη στιγμή που γράφεται, θα προγραμματιστεί και θα δημοσιευθεί λίγο αργότερα και ίσως να είναι η πρώτη φορά που θα έχω κλειστά τα σχόλια και ο λόγος αυτού, γιατί το αντιλαμβάνομαι σαν μία πράξη "Αντίου".  Η παρομοίωση ποιητικά, θα ήταν σαν να κλείνεις μια πόρτα και να μην έχεις ανάγκη να ακούσεις ή να δεις κάτι άλλο γιατί...

Η Μουσταλευριά

Καλημέρα εκφραστικοί μου! Ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Σήμερα ένιωσα την ανάγκη να γράψω ένα διήγημα από εκείνα, τα αγαπημένα, που με γυρίζουν τόσο πίσω, σε μια ζεστή αγκαλιά… Ήταν απόγευμα, πριν λίγες μέρες, όταν με κέρασαν μια μουσταλευριά από ένα μικρό μίνι μάρκετ της γειτονιάς μου. Το φτιάχνει μια τοπική, οικογενειακή επιχείρηση. Δεν ξέρω αν ήταν η γεύση της, η υφή της ή η μυρωδιά του μούστου που με χτύπησε κατευθείαν στην καρδιά. Πάντως, δεν ήταν ούτε τόσο νόστιμη ούτε τόσο όμορφη (εξωτερικά) όπως ήταν η δική της. Ξαφνικά βρέθηκα αλλού. Σαν να γύρισα πίσω, πολλά χρόνια πριν. Εκεί, στο χωριό… Στην αυλή της γιαγιάς, της δικής μου της λεβέντισσας. Με το χώμα να μυρίζει φθινόπωρο και τα τζιτζίκια να έχουν πια σωπάσει. Με τα ρούχα πλυμένα στο πλυσταριό και έπειτα απλωμένα στο  σχοινί και το πατητήρι γεμάτο σταφύλια που μας περίμεναν υπομονετικά. Κι όλα αυτά πλαισιωμένα με τη μυρωδιά του ασβέστη όταν ασβέστωνε το σπίτι της. Η εποχή του τρύγου… Αχ, αυτή η εποχή πόσο γρήγορα πάντ...