Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΣημειΩματάριο και Storywits

 

Ευχαριστώ πολύ το λογοτεχνικό περιοδικό "Storywits" για την τιμή της φιλοξενίας.
Τιμή χαρά μου να συνυπάρχω με τόσο αξιόλογους δημιουργούς και τόσο ευαισθητοποιημένα έργα.
Μπορείτε να με συναντήσετε στις σελίδες 24 έως 26 και να ακούσετε την απαγγελία του ποιήματος "Το Φορτίο των Ανθρώπων".
Εδώ, για να ξεφυλλίσεις όλο το τεύχος.
 
 




 
Επίσης, ευχαριστώ το ΣημειΩματάριο για την αναδημοσίευση του ποιήματός μου με τίτλο "Είμαι εγώ", που δημιουργήθηκε ως διαμαρτυρία απέναντι στην κακοποίηση και την βία κατά των γυναικών, που τόσο έντονα βιώνουμε τα τελευταία χρόνια.
"Είμαι εγώ,
που ξέρω πως δεν μπορώ να θεραπεύσω τις πληγές σου,
ούτε να σε κάνω καλύτερο άνθρωπο
όσο κι αν τόσο πολύ το πίστευα ή το θέλησα.
Δεν ακυρώνω την αγάπη που είχα σε εσένα
– όσο αρρωστημένη κι αν ήταν –
επιλέγω όμως να ακούσω την καρδιά μου
που μου φωνάζει “φύγε” και “τόλμησε”.
Είμαι εγώ,
που μπορώ να σταθώ στα πόδια μου
που μπορώ να μεγαλώσω μόνη τα παιδιά μου
που μπορώ να αντιμετωπίσω την κάθε αντιξοότητα
και δύσκολη στιγμή που θα προκύψει.
Είμαι εγώ,
που μπορώ να απαγκιστρωθώ από το παρελθόν
και να φτιάξω ένα ηλιόφωτο μέλλον
που δεν θα ντραπώ να ζητήσω βοήθεια και να με κινητοποιήσω
που θα με οδηγήσω με σωστά βήματα «στο μακριά σου»,
γιατί μου αξίζει ένα καλύτερο αύριο."
 
(απόσπασμα)

Σχόλια

  1. Κική μου σε καμαρώνω, κορίτσι μου. Μπράβο για τις συμμετοχές σου και τη δύναμη του λόγου σου.
    Την καλησπέρα μου, κορίτσι μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πάντα τέτοιες, και καλύτερες επιτυχίες, Κική! Το παραπάνω ποίημα σου αποτελεί μια βαθιά εξομολόγηση από μια γυναίκα, και δικαίως αναγνωρίζεται!
    Να είσαι πάντα δημιουργική και δυνατή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Ευχαριστήριο σημείωμα

Με αφορμή την παγκόσμια ημέρα ποίησης, δεκαοχτώ ποιητικές φωνές ενώθηκαν με την 4Dance Academy - Σχολή χορού και το θεατρικό εργαστήρι έκφρασης Amorphous Dance Theater Company και παρουσίασαν στον κοινό μία πολύμορφη εκδήλωση, που στόχο είχε να ενώσει τις τέχνες και να αναδείξει μέσα από τη μίξη αυτή, το μεγαλείο και την σπουδαιότητα της Ποίησης. Η καλλιτεχνική αυτή εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στον όμορφο και φιλόξενο Πολυχώρο Τέχνης της 4Dance Academy , Απόλλωνος 113 στην Κάνηθο και τιμήθηκε τόσο από τους ποιητές δημιουργούς όσο και από ανθρώπους του πνεύματος, των γραμμάτων, των τεχνών και του πολιτισμού της πόλης μας. Ευχαριστούμε θερμά τον κόσμο που ανταποκρίθηκε σε αυτό το κάλεσμα και βρέθηκε κοντά μας, για   να στηρίξει τη γιορτή αυτή που με τόση χαρά, ευγένεια και σεβασμό, δημιουργήθηκε και παρουσιάστηκε. Ευχαριστούμε πολύ την Αντιδήμαρχο Πολιτισμού και Τουρισμού του Δήμου Χαλκιδέων, κα Δήμητρα - Μιμίκα Σακελλαράκη , για την τιμητική της παρουσία και τα θερμά της λό...

Οξυγόνο

  Τα τελευταία χρόνια δεν παίρνω καλή ανάσα, δεν αναπνέω σωστά. Απορώ πως μπορώ και ζω ακόμη, εφόσον το οξυγόνο μου,  έχει εκλείψει από καιρό.   Ειδικά τα βράδια του χειμώνα,  παλεύω για να πάρω ανάσα. Νιώθω πως άγρια και κρύα χέρια παίζουν σκάκι με τον λαιμό μου.  Επαναστατούν και μου προσφέρουν εφιάλτες και δάκρυα, όνειρα που δεν πραγματοποιήθηκαν ή έμειναν μισά, θύμησες που πληγώνουν,  αναμνήσεις που κόβουν σαν ξυράφι, ζεστό.   Και τότε,  αίμα στάζει από τη μύτη μου, σφυριά αντηχούν στα αυτιά μου, τρωκτικά τρώνε τα σωθικά μου και ένα μικρό πληγωμένο σπουργίτι αναζητά τροφή σαν μια θύελλα που πασχίζει, με θαλπωρή να κρύψει το αύριο.   Τις τελευταίες μέρες, το παιδί μέσα μου, δεν αναπνέει σωστά. Δεν τρέφεται, δεν ελπίζει, ματαιοδοξεί και κοιλοπονά μια αβέβαιη αλήθεια, έναν παράλογο δισταγμό, μια ακόμη ικεσία που μπορεί να κάνει τους ανθρώπους να παραληρήσουν σαν ένα φεγγάρι αβέβαιο.   Κυρίως το πρωί, με τις πρώτες ηλιαχτίδες, φοβάται, κ...