Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΟΥ ΜΕΤΡΑΕΙ ΣΙΩΠΕΣ - ΚΙΚΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ


Μην μιλάς,
δε θέλω να ακούσω.

Η βοή του αγέρα, μηχανικά με κρατά.
Δέσμια, σε κάθε χτύπο της καρδιάς, που ηθελημένα δεν άκουσα.

Κάνει κρύο κι είναι νωρίς, τα φύλλα της λεβάντας, φαντασμαγορικά να ανθίσουν.

Πιο πίσω, μια πεταλούδα μωβ και πιο πίσω, απόμερα, να ακολουθεί η οργιώδη ευθανασία.

Κι είχε χιόνι, μα αυτό δεν εμπόδισε τα τριαντάφυλλα να αγγίξουν τα πνευματώδη Όρη.
Κι είχε κρύο, ομως αυτό ήταν η αφορμή, λαίμαργο φως να ανάψει, θεόσταλτο και άκρως ειρηνικό.

Η γυναίκα που μετράει σιωπές
έπαψε να παρακαλάει να ακούσει *

Τώρα οι λέξεις, έρχονται σαν σκλάβοι από μακριά.
Τα συναισθήματα ξεκάθαρα, πηγαία.
Οι αμφιβολίες εξόριστοι και το ένστικτο, θριαμβευτής, βασιλιάς των Πάντων.

Ήταν μια λαθραία αγάπη,
που μεταφέρθηκε σε ένα μπαούλο γκρι, που θάφτηκε κάτω από χιλιάδες πόντους χιόνι.

Τόσο κρύα (; )
Τόσο βαθιά
Τόσο κρυφή
Και τόσο άσπρη σαν.... Σκόνη

~~ Η Γυναίκα που Μετράει​ Σιωπές - Κική Κωνσταντίνου

#Εκφράσου
#Κική_Κωνσταντίνου
#Ποίηση
#Δημιουργώ

Σχόλια

  1. Η Γυναίκα που μετράει σιωπές.....!
    πολύ ατμοσφαιρικό Κική. Μαζί με την λαθραία αγάπη.
    Την καλησπέρα μου κορίτσι μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Kαλημέρα αγαπημένε μου, καλή εβδομάδα.
      Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
      να είσαι πάντα καλά

      Διαγραφή
  2. Αααα μου άρεσε πάρα πολύ μα πάρα πολύ!Η γυναίκα που μετράει σιωπές τι όμορφο και ο τίτλος ευφάνταστος και έξυπνος. Μπράβο κούκλα μου εσύ!
    Φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. χαιρομαι αγαπημενη μου που σου αρεσε
      να εισαι παντα καλα
      σε αγαπω πολυ

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Συλλογικό Βιβλίο "Κάνε μία Αμαρτία" της σειράς "Συνερεύσεις" των Εκδόσεων Λογότυπο

Καλημέρα, εκφραστικοί μου! Ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Με μεγάλη χαρά μοιράζομαι ότι συμμετέχω κι εγώ στο νέο συλλογικό -και γλυκά αμαρτωλό- βιβλίο "ΚΑΝΕ ΜΙΑ ΑΜΑΡΤΙΑ" της σειράς "ΣΥΝΕΥΡΕΥΣΕΙΣ" των εκδόσεων "ΛΟΓΟ_ΤΥΠΟ !" Από όλες τις «αμαρτίες» που μας προτάθηκαν, εγώ διάλεξα  την Κακή Μουσική . Πάνω σε αυτήν έπλεξα το διήγημά μου, που βρήκε τον δικό του χώρο μέσα στη συλλογή, και νιώθω πραγματικά ευγνωμοσύνη για την επιλογή και την εμπιστοσύνη των εκδόσεων.   Χαίρομαι κάθε φορά που συμμετέχω σε συλλογικά έργα, αλλά αυτή τη φορά χαίρομαι λίγο περισσότερο, γιατί αμφιταλαντεύτηκα, δυσκολεύτηκα, δημιούργησα και στο τέλος απόλαυσα και απολαμβάνω.   Το διήγημα με το οποίο συμμετέχω ονομάζεται «Η Συμφωνία του Κέλετρου» και είναι εμπνευσμένο από το γνωστό  έργο " Το Φάντασμα της Όπερας ",  ένα βιβλίο που είχα αγοράσει πριν χρόνια σε χρυσή κασετίνα με άλλα έργα του Γκαστόν Λερού, αρκετά ακριβή για εκείνη την εποχή και μοναδική, αλλά ποτέ δεν τ...

ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ.

Τα μάτια της είναι δυο άντρα όπου σπινθηρίζει αόριστα το μυστήριο, και το βλέμμα της φωτίζει σαν αστραπή: είναι μια έκρηξη μέσα στα σκότη… Υπάρχουν γυναίκες που εμπνέουν την επιθυμία να τις νικήσεις και να τις απολαύσεις… αλλά αυτή εδώ σου γεννάει τον πόθο να πεθάνεις αργά κάτω απ’ το βλέμμα της (Σαρλ Μπωντλαίρ, από το ποίημα «Η επιθυμία της περιγραφής»)