Κι αν ήμουν ναυαγός, θα ήμουν αυτός των Ονείρων.
Σε πύρινες θάλασσες, θα υποταγόμουν
Σε φουρτουνιασμένους ουρανούς, θα άφηνα τις αμυχές μου.
Σε ένα ψεύτικο φεγγάρι, θα εμπιστευόμουν το μυστικό μου και σε τρύπια αστέρια, την σκέψη μου.
Και που να πας
Που να πλεύσεις
Ποιον άνεμο να εμπιστευτείς και σε πιο κύμα να ξαλμυρίσεις.
Είναι που θέλω μεσοπέλαγα, να αγκυροβολήσω.
Είναι που θέλω μεσοπέλαγα, να βυθιστώ.
Κι οι μνήμες ξυπνούν
Οι μέρες επιστρέφουν
Οι ψίθυροι γίνονται φωνές και οι φωνές ικεσίες.
Ένα δελφίνι κλαίει.
Τα άστρα δακρύζουν.
Μέθυσε η αγκαλιά της γαλάζιας σημαίας.
Το ναυάγιο είναι πέτρα και η ναυμαχία χώμα.
Δόθηκαν οι ήρωες.
Το Ναυάγιο - Κική Κωνσταντίνου
#Εκφράσου
#Κική_Κωνσταντίνου
#Ποιήματα
#Δημιουργώ
Πολύ όμορφο
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλάκια ...
καλημερα αγαπημενη μου
Διαγραφήευχαριστω πολυ
φιλια πολλα
Ναυάγησα τυχαία στο νησί σου και επειδή μου αρέσει θα έρχομαι τακτικά να κολυμπώ στο απέραντο γαλάζιο των ποιημάτων σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλημερα αγαπημενε μου
Διαγραφήευχαριστω πολυ για ολα
Από τα καλύτερα ποιήματά σου, Κική μου. Το λάτρεψα. Ναυαγός κι εγώ των Ονείρων. Πολλά φιλιά, φίλη μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλημερα αγαπημενη μου
Διαγραφήευχαριστω πολυ
φιλια πολλα