Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΜΟΝΤΑΖ - ΚΙΚΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ




Θα αποφασίσω και θα προαναγγείλω, το τέλος μιας ασυνήθιστης εποχής που μόλις άρχισε.
Έτσι, δίχως να προλάβει να δει το φώς
δίχως να ανάψει ο προβολέας
δίχως οι άνθρωποι να επεξεργαστούν τους ρόλους
και το κυριότερο, πριν προλάβει ο σκηνοθέτης να αγγίξει την περιβόητη, οικτρή, καρέκλα.

Θα κατευθύνω την ανισορροπία των επιμέρους σκηνών του "λευκού" οπτικοακουστικού έργου και με βάση το άγραφο σενάριο, θα μεγαλουργήσω καταστρέφοντας το τέλος που δε πρόλαβε να ρίξει αυλαία, χθές.

Τόσο καταστροφικά αγαπώντας το θα το αναδείξω
Ουτοπικά αιωρούμενο *

Να επισημάνω πως οι λήψεις θα έρθουν από το κοινό,
τον θεατή, στην πιο δυσβάσταχτη γωνία.

Αναπτύσσοντας το όραμα, αναπτύσσομαι και εγώ, και τα πνευματικά μου δικαιώματα, όλα κι όλα, αφορισμένα.

Με άλλους συντελεστές δε θα συνεργαστώ, όλους κι όλα, αποκομμένα
Και για μοντάζ μη περιμένεις να μιλήσω, στον αέρα κάθε παρασκήνιο επιτηδευμένης (συν)ύπαρξης, με μόνο κίνδυνο, την έκθεση καθαρής ιδιοσυγκρασίας.

Και τέλος, μιλώντας για συνείδηση
Κάθε βρώμικο δρόμο, θα διανύσω

Εκμαιεύοντάς τον, στο συλλογικό όφελος της μεμονωμένης οντότητας

~~ Μοντάζ - Κική Κωνσταντίνου

#Εκφράσου
#Κική_Κωνσταντίνου
#Ποίηση
#Δημιουργώ


Αφιερωμένο με αγάπη στον δικό μας,  Γιάννη Πιτ ή αλλιώς τον Σινεφίλ μας.
Με βάση τις ασκήσεις σεναρίου, την αδυναμία που του έχω, την κοινή αγάπη για τον κινηματογράφο και για όσα μας μαθαίνει και μοιράζεται!

Ελπίζω να σου αρέσει!

Καλημέρα μας, εκφραστικοί!

Σχόλια

  1. Κική μου....!!!!
    δεν έχω λόγια κορίτσι μου.....!
    τι να πω τώρα εγώ ε ; ξανοίχτηκες σε τέτοια θεματολογία ; τι στίχοι είναι αυτοί ; τι ντεκόρ και ατμόσφαιρα ε ; πόσο υπέροχο πραγματικά.
    Και πόσο σε ευχαριστώ για αυτήν σου την αφιέρωση.
    Σε ευχαριστώ από καρδιάς κορίτσι μου.
    Το κρατώ για ειδική επικόλληση στην κεντρική σελίδα του μπλογκ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. χαίρομαι πολύ που σου άρεσε Γιάννη μου
      και εσένα και το σινεφιλ που τοσο αγαπαμε, με αγαπη και εκτιμηση

      φιλια πολλα

      Διαγραφή
  2. Αχ, τι γλυκιά αφιέρωση, Κική μου!!!
    Είσαι τόσο γενναιόδωρη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ευχαριστω αγαπημενη μου
      και να ξερεις οτι θα ερθει κι εσενα στο μελλον η αφιερωση σου
      φιλια πολλα

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Al

Καλημέρα εκφραστικοί μου, ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Α μφιταλαντεύτηκα πολύ για το εάν πρέπει και εάν θέλω πράγματι να κάνω αυτή την ανάρτηση και πότε, και τελικά αποφάσισα πως θέλω. Η ψυχή μου δηλαδή, θέλει.  Ί σως συνέβαλε και το γεγονός ότι η τελευταία μου ανάρτηση στο blog είχε ιδιαίτερα μεγάλη απήχηση, κάτι που ένιωσα σαν σημάδι πως "περιμένετε" να διαβάσετε κάτι από εμένα.   Παρότι μου ζητήθηκε νωρίτερα να ανοίξω την καρδιά μου και να πω όσα νιώθω, δεν το έκανα και δεν το μετανιώνω. Το έκανα όμως εκεί που έπρεπε, την ώρα που έπρεπε, και βλέποντας ένα ανθρώπινο ενδιαφέρον για το αν είμαι καλά, εγώ.  Τούτη η ανάρτηση, λοιπόν, δεν θα δημοσιευθεί τη στιγμή που γράφεται, θα προγραμματιστεί και θα δημοσιευθεί λίγο αργότερα και ίσως να είναι η πρώτη φορά που θα έχω κλειστά τα σχόλια και ο λόγος αυτού, γιατί το αντιλαμβάνομαι σαν μία πράξη "Αντίου".  Η παρομοίωση ποιητικά, θα ήταν σαν να κλείνεις μια πόρτα και να μην έχεις ανάγκη να ακούσεις ή να δεις κάτι άλλο γιατί...

Η Μουσταλευριά

Καλημέρα εκφραστικοί μου! Ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Σήμερα ένιωσα την ανάγκη να γράψω ένα διήγημα από εκείνα, τα αγαπημένα, που με γυρίζουν τόσο πίσω, σε μια ζεστή αγκαλιά… Ήταν απόγευμα, πριν λίγες μέρες, όταν με κέρασαν μια μουσταλευριά από ένα μικρό μίνι μάρκετ της γειτονιάς μου. Το φτιάχνει μια τοπική, οικογενειακή επιχείρηση. Δεν ξέρω αν ήταν η γεύση της, η υφή της ή η μυρωδιά του μούστου που με χτύπησε κατευθείαν στην καρδιά. Πάντως, δεν ήταν ούτε τόσο νόστιμη ούτε τόσο όμορφη (εξωτερικά) όπως ήταν η δική της. Ξαφνικά βρέθηκα αλλού. Σαν να γύρισα πίσω, πολλά χρόνια πριν. Εκεί, στο χωριό… Στην αυλή της γιαγιάς, της δικής μου της λεβέντισσας. Με το χώμα να μυρίζει φθινόπωρο και τα τζιτζίκια να έχουν πια σωπάσει. Με τα ρούχα πλυμένα στο πλυσταριό και έπειτα απλωμένα στο  σχοινί και το πατητήρι γεμάτο σταφύλια που μας περίμεναν υπομονετικά. Κι όλα αυτά πλαισιωμένα με τη μυρωδιά του ασβέστη όταν ασβέστωνε το σπίτι της. Η εποχή του τρύγου… Αχ, αυτή η εποχή πόσο γρήγορα πάντ...