Ο ΜΑΕΣΤΡΟΣ - ΚΙΚΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

Επέτρεψέ μου...

Θέλω τα χείλη μου, να αγγίξουν τα δικά σου.
Θέλω να χορέψω, σαν ο άνεμος να μην υπήρχε ποτέ, σαν ο ήλιος να πείστηκε να αλλάξει τροχιά και στο τέλος, να ανασχηματίστηκε.

Πρόσεξέ με...

Τα ακροδάχτυλά μου, αποστεώθηκαν.
Πέτσα και πέτσα και πέτσα, να αγκαλιάζει ένα μαλακό κόκκαλο. Πόσο να αντέξει, να μην σπάσει; Μικρά πορσελάνινα κομμάτια θα αγκαλιάσουν το χώρο.

Απόψε οι πουέντ, έχουν σχήμα οβάλ και οι πιρουέτες, τρέχουν προς κάθε λανθασμένη πορεία.

Αναζητώ τον μαέστρο που θα ατενίσει τον κορμό μου, δίνοντάς του έτσι την ευκαιρία, να αντικρύσει ένα αλλιώτικο ηλιοβασίλεμα. Ένα ηλιοβασίλεμα στο οποίο ο ήλιος, σαν ακμαίος ηγέτης, καθοδηγεί σε μία άλλου είδους, μελαγχολική προεδρία.

Απόψε ο άνεμος με προκαλεί
μα εγώ επιλέγω να χορέψω τάνγκο με τ' αστέρια.

Μαέστρο, δεν επαναπαύομαι,
διψώ•
Περιμένω, δεν αντέχω άλλο αυτή την λειψανδρία.

Λες και σε πόλεμο, χαθήκαν όλοι
Λες και έμεινες μόνο εσύ, να παράγεις μουσική και κάθε ήχος σου, μία δική μου σφαίρα.

Αιμορραγώ μα σαν τη βέργα σου, ρυθμικά, προστάζω και χορεύω.
Ήσουν ο καλλιτεχνικός διευθυντής μου, και ήμουν ένα ακόμη χαλίκι στο δρόμο σου, μόνο που δεν διαπίστωσες, πως τώρα εγώ κρατώ την ράβδο...

Στην εξορία,
Στο ασυμβίβαστο νησί

Εκεί•

Ο Μαέστρος - Κική Κωνσταντίνου

#Εκφράσου
#Κική_Κωνσταντίνου
#Ποίηση
#Δημιουργώ