Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Ο ΜΑΕΣΤΡΟΣ - ΚΙΚΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ


Επέτρεψέ μου...

Θέλω τα χείλη μου, να αγγίξουν τα δικά σου.
Θέλω να χορέψω, σαν ο άνεμος να μην υπήρχε ποτέ, σαν ο ήλιος να πείστηκε να αλλάξει τροχιά και στο τέλος, να ανασχηματίστηκε.

Πρόσεξέ με...

Τα ακροδάχτυλά μου, αποστεώθηκαν.
Πέτσα και πέτσα και πέτσα, να αγκαλιάζει ένα μαλακό κόκκαλο. Πόσο να αντέξει, να μην σπάσει; Μικρά πορσελάνινα κομμάτια θα αγκαλιάσουν το χώρο.

Απόψε οι πουέντ, έχουν σχήμα οβάλ και οι πιρουέτες, τρέχουν προς κάθε λανθασμένη πορεία.

Αναζητώ τον μαέστρο που θα ατενίσει τον κορμό μου, δίνοντάς του έτσι την ευκαιρία, να αντικρύσει ένα αλλιώτικο ηλιοβασίλεμα. Ένα ηλιοβασίλεμα στο οποίο ο ήλιος, σαν ακμαίος ηγέτης, καθοδηγεί σε μία άλλου είδους, μελαγχολική προεδρία.

Απόψε ο άνεμος με προκαλεί
μα εγώ επιλέγω να χορέψω τάνγκο με τ' αστέρια.

Μαέστρο, δεν επαναπαύομαι,
διψώ•
Περιμένω, δεν αντέχω άλλο αυτή την λειψανδρία.

Λες και σε πόλεμο, χαθήκαν όλοι
Λες και έμεινες μόνο εσύ, να παράγεις μουσική και κάθε ήχος σου, μία δική μου σφαίρα.

Αιμορραγώ μα σαν τη βέργα σου, ρυθμικά, προστάζω και χορεύω.
Ήσουν ο καλλιτεχνικός διευθυντής μου, και ήμουν ένα ακόμη χαλίκι στο δρόμο σου, μόνο που δεν διαπίστωσες, πως τώρα εγώ κρατώ την ράβδο...

Στην εξορία,
Στο ασυμβίβαστο νησί

Εκεί•

Ο Μαέστρος - Κική Κωνσταντίνου

#Εκφράσου
#Κική_Κωνσταντίνου
#Ποίηση
#Δημιουργώ

Σχόλια

  1. Πολύ καλό, ερωτικό, με πολλά δυνατά αισθήματα.
    Μου άρεσαν τα καλέσματά του Κική μου και η γλώσσα του. Μια θάλασσα εκφραστική. Μπράβο κορίτσι μου.
    Την καλησπέρα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τέλεια ενορχήστρωση! ακούω σιγανά την μουσική σου και ψιθυρίζω μια γλυκιά καλησπέρα και ένα όμορφο Σαββατοκύριακο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. καλημέρα Κώστα μου
      ευχαριστώ πολύ
      να είσαι πάντα καλά εύχομαι

      Διαγραφή
  3. Εύχομαι η ψυχή σου να χορεύει πάντα τόσο ρυθμικά, με μαέστρο μονάχα τη δική σου μορφή.
    Γλυκό φιλί Κική μου <3

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Γραφή εκφραστική με συναίσθημα και περίσσευμα ψυχής.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Al

Καλημέρα εκφραστικοί μου, ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Α μφιταλαντεύτηκα πολύ για το εάν πρέπει και εάν θέλω πράγματι να κάνω αυτή την ανάρτηση και πότε, και τελικά αποφάσισα πως θέλω. Η ψυχή μου δηλαδή, θέλει.  Ί σως συνέβαλε και το γεγονός ότι η τελευταία μου ανάρτηση στο blog είχε ιδιαίτερα μεγάλη απήχηση, κάτι που ένιωσα σαν σημάδι πως "περιμένετε" να διαβάσετε κάτι από εμένα.   Παρότι μου ζητήθηκε νωρίτερα να ανοίξω την καρδιά μου και να πω όσα νιώθω, δεν το έκανα και δεν το μετανιώνω. Το έκανα όμως εκεί που έπρεπε, την ώρα που έπρεπε, και βλέποντας ένα ανθρώπινο ενδιαφέρον για το αν είμαι καλά, εγώ.  Τούτη η ανάρτηση, λοιπόν, δεν θα δημοσιευθεί τη στιγμή που γράφεται, θα προγραμματιστεί και θα δημοσιευθεί λίγο αργότερα και ίσως να είναι η πρώτη φορά που θα έχω κλειστά τα σχόλια και ο λόγος αυτού, γιατί το αντιλαμβάνομαι σαν μία πράξη "Αντίου".  Η παρομοίωση ποιητικά, θα ήταν σαν να κλείνεις μια πόρτα και να μην έχεις ανάγκη να ακούσεις ή να δεις κάτι άλλο γιατί...

Η Μουσταλευριά

Καλημέρα εκφραστικοί μου! Ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Σήμερα ένιωσα την ανάγκη να γράψω ένα διήγημα από εκείνα, τα αγαπημένα, που με γυρίζουν τόσο πίσω, σε μια ζεστή αγκαλιά… Ήταν απόγευμα, πριν λίγες μέρες, όταν με κέρασαν μια μουσταλευριά από ένα μικρό μίνι μάρκετ της γειτονιάς μου. Το φτιάχνει μια τοπική, οικογενειακή επιχείρηση. Δεν ξέρω αν ήταν η γεύση της, η υφή της ή η μυρωδιά του μούστου που με χτύπησε κατευθείαν στην καρδιά. Πάντως, δεν ήταν ούτε τόσο νόστιμη ούτε τόσο όμορφη (εξωτερικά) όπως ήταν η δική της. Ξαφνικά βρέθηκα αλλού. Σαν να γύρισα πίσω, πολλά χρόνια πριν. Εκεί, στο χωριό… Στην αυλή της γιαγιάς, της δικής μου της λεβέντισσας. Με το χώμα να μυρίζει φθινόπωρο και τα τζιτζίκια να έχουν πια σωπάσει. Με τα ρούχα πλυμένα στο πλυσταριό και έπειτα απλωμένα στο  σχοινί και το πατητήρι γεμάτο σταφύλια που μας περίμεναν υπομονετικά. Κι όλα αυτά πλαισιωμένα με τη μυρωδιά του ασβέστη όταν ασβέστωνε το σπίτι της. Η εποχή του τρύγου… Αχ, αυτή η εποχή πόσο γρήγορα πάντ...