Καθώς διέσχιζα τα μονοπάτια εκείνα, που οι ζωές είχαν φιλήσει το χώμα, ένιωθα πως με ακολουθεί ένας αιώνιος σκοπός - που ακόμη - δεν έχω καταφέρει να "συλλαβίσω".
Σαν ο άνεμος, να έγινε κύμα
και η θάλασσα, αέρας.
Τα σύννεφα, ψαροκάικα
και τα ψάρια, χάρτινα πουλιά.
Πολλές φορές, κάποιοι πλανόδιοι, μου ψιθυρίζουν στο αυτί πως η ζωή είναι ένας αναβατορικός διάδρομος, μα εγώ την προτιμώ σαν έναν δρόμο που πατάνε ξυπόλητοι "εργάτες".
Ανάμεσα στα τοπία, αντιλαμβάνομαι τις ψυχές και κάθε απροσπέλαστη πορεία, αντικατοπτρίζει όλα όσα ακύρωσα εχθές.
Κανένα γκρεμισμένο οίκημα δεν ακυρώνει την αξία του σπιτιού - που ψυχές και ψυχές - είχε φιλοξενήσει.
Λένε, πως σε εκείνα τα χαλάσματα
μια νύφη μικρή - πλέκει νότες και κατά συρροή συλλέγει, έναν ανεξίτηλο κόσμο, αμφιλεγόμενα απάνθρωπο.
Εκείνο το βράδυ, τυλίχθηκε το τοπίο σε μια ομίχλη εκτυφλωτική. Κανείς παριστάμενος δεν μας κατέκτησε ακόμα.
Είμαστε, ηθικά αβέβαιοι
~~ Το Τοπίο - Κική Κωνσταντίνου
__________
Ένα ποίημα που έγραψα μόλις, κοιτάζοντας τις φωτογραφίες αυτές από την Σπιναλόγκα στην Ελούντα Κρήτης, με απώτερο σκοπό να γράψω ένα ποίημα - δώρο για την πολυαγαπημένη μου φίλη Aλεξάνδρα Μουριοπούλου που σήμερα έχει γενέθλια!
Οι φωτογραφίες είναι δικές της και ήταν η πηγή έμπνευσής μου.
Αλεξάνδρα μου, να σε χαιρόμαστε ψυχή μου! Πάντα ευτυχισμένη με την αξιαγάπητη οικογένειά σου!
Χρόνια σου πολλά! <3
Με πολλή αγάπη για όλα! <3
Κική μου, πόσο όμορφα μπορείς και μιλάς. Πόσο λυρικά εκφράζεις τις σκέψεις σου. Ειδικά σε αυτές τις εικόνες αυτού του τόπου με τη βαριά ιστορία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤον θαυμασμό μου καλή μου.
Σε φιλώ.
Θέλω κι εγώ ποίημα δώρο 😢😢😢
ΑπάντησηΔιαγραφή😙
Ωραίο ποίημα! Χρόνια πολλά στην Αλεξάνδρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυαισθησία και τρυφερότητα αποπνέουν οι στίχοι σου Κική μου, εμπνευσμένοι από τις εικόνες των κτιρίων της Σπιναλόγκας....που φέρουν βαρύτατο φορτίο μνήμης....Χρόνια πολλά στην φίλη σου την Αλεξάνδρα !!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπέροχο ποίημα έκανες δώρο στη φίλη σου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα είναι πολύχρονη!
Και οι φωτογραφίες της είναι εκπληκτικές!