Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Θέλω τόσο να πω το Ναι, μα το Όχι μοιάζει να κραυγάζει..

" Εχθές το βράδυ επέτρεψα στον εαυτό μου να κάνει ένα μακρινό ταξίδι.
Ένα ταξίδι στο παρελθόν, στην στιγμή της μέρας, της νύχτας, της γέννησής μου.
Ήμουνα στη θερμοκοιτίδα λέει και γελούσα.
Κάποιες γλυκές νοσοκόμες με πείραζαν λέει, μου χάιδευαν απαλά τα μάγουλα κι εγώ γελούσα. Ακούς εκεί! Μωρό παιδί και γελούσα, λέει!
Και τώρα γελάω. Γίνομαι πάλι παιδί και γελάω.
Μ’ αρέσει αυτό το γέλιο. Μ’ αρέσει που η άκρη του ματιού συναντιέται με το πάνω μέρους του μάγουλου. Δημιουργεί όλο αυτό μια τσαχπινιά που ολότελα με εκφράζει.
Ήμουνα μωρό λέει και είχα στο χέρι ένα ροζ βραχιολάκι.
Ωραίο που ήτανε το ροζ το βραχιολάκι. Μα πού να βρίσκεται άραγε;
Και δίπλα μου ήτανε ένα άλλο μελαχρινό μωρό και είχε στο χεράκι του ένα γαλάζιο βραχιολάκι.
Ωραίο που ήτανε το γαλάζιο βραχιολάκι. Το έχεις άραγε εσύ;
Με μάτια μεγάλα με κοίταξες και δάκρυσες. Κι ύστερα ακούστηκαν «νιαουρίσματα» πολλών, μικρών ανθρώπων.
Και εγώ γελούσα. Γελούσα λέει. Γιατί γελούσα άραγε;
Ήθελα να ξεχωρίζω ή ήθελα να τους αφήσω να διακρίνουν την όποια ιδιαιτερότητά μου;
Τι σημασία έχει;
Ψυχούλες! Αγνές ψυχούλες ήμασταν, μα παραμείναμε;
Δεν ξέρω….
Θέλω τόσο να πω το Ναι, μα το Όχι μοιάζει να κραυγάζει..
Άφησα που λες την ψυχή μου εκείνο το βράδυ σε αυτό το μακρύ ταξίδι να θυμηθεί πώς ηταν όταν επισκέφτηκε το κόσμο μας και πώς είναι τώρα, που τις έχω φορτώσει τόσα άγχη, τόσες πικρίες, τόσα ανείπωτα λόγια και τόσα αναπάντητα γιατί.
Κατά έναν περίεργο τρόπο μετά την επίσκεψη εκείνη στο τόσο μακρινό ταξίδι, σα να αλάφρυνε, νιώθω, η ψυχή μου και μου άρεσε πολύ. Σα να βλέπω ένα δωμάτιο να γεμίζει με λευκό χρώμα και να φωτίζει όλους τους σκούρους τοίχους που υπήρχαν.
Με είδα, που λες, να με κρατάνε ανάποδα οι νοσοκόμες και να με πλένουνε με καθαρό νερό και αισθάνθηκα γελοία.
Μα πώς με κρατάνε; Σκέφτηκα.
Θα τους πέσω.
Είναι αστείο.
Φαντάσου πως έκανα ακόμη την κίνηση να με κρατήσω, να μην πέσω και χτυπήσω.
Δεν έπεσα. Αφέθηκα, καθάρισα, έφυγε το κόκκινο, έμεινα λευκή.
Να δεις πώς μοσχοβολάω… κρίνους επάνω σε λευκά περιστέρια θυμίζει το άρωμα που εκφράζω.
Έτσι μου αρέσω. Τυλιγμένη σε λευκή και ροζ κουβερτούλα να κατευθύνομαι να γνωρίσω τους ανθρώπους που με φέρανε στη ζωη και όλους εκείνους που θα τύχει έπειτα να συναντήσω.
Είδα πρόσωπα χαρούμενα και μάτια συγκινημένα. Τους χαμογέλασα, μα ήμουν τόσο κουρασμένη. Να αποκοιμηθώ ήθελα, μα μια αγκαλιά με έσφιξε και με ταλαιπώρησε λιγάκι, ώστε να έρθει η στιγμή να κλείσω τα μάτια, να κοιμηθώ και να ξυπνήσω όταν πεινάσω.
Και όταν ξύπνησα είχα φύγει από το ταξίδι, τ’ όνειρο εκείνο και ήμουνα σε έναν καναπέ αγκαλιά με ένα βυσσινί τηλεκοντρόλ, που μου θύμιζε στάλα θείας δίκης.
Κι άκουσα απόηχους.
Έρχονταν από κάποιο τηλεοπτικό κανάλι.
«Ο τάδε αριθμός», ακούστηκε, και η σκέψη μου πήγε πάλι στην ημερομηνία λήξης.
Πόσο τυχερή, σκέφτηκα.
Πόσο καλός ο τόπος μου, πόσο καλοί οι άνθρωποί μου.
Τυχερή.
Ευγνώμων.
Όμως, πόσοι εκεί έξω ειναι ή θα γίνουν ένας ακόμη «τάδε αριθμός»;
Κι αυτό με θλίβει.
Με πονάει.
Με εξαγριώνει
Με σχίζει στη στιγμή.
Και θα ’πρεπε και σένα.
Για πόσο όμως;
Για πάντα;
Μα το πάντα είναι τόσο λίγο, τόσο πολύ, τόσο ουδέτερο, τόσο γενικό, τόσο αφηρημένη έννοια, είναι τόσο…. τόσο… τόσο αποκλειστικά η δεδομένη χρονική στιγμή σου. "
~~ Ένας Ακόμη Τάδε Αριθμός (απόσπασμα) - Οι Φεγγίτες της Ζωής μου
#Τα_Λάφυρα_της_Ψυχής_μου
#Οι_Φεγγίτες_της_Ζωής_μου
#Η_Αγάπη_Δηλώνει_Παρών
#Κική_Κωνσταντίνου
#Εκφράσου
Ένα μεγάλο μεγάλο ευχαριστώ στην πολυαγαπημένη μου Alexandra Mouriopoulou για την φωτογραφία των βιβλίων στην Σπιναλόγκα.

Σχόλια

  1. Καλησπέρα Κική μου, με την υπέροχη γραφή σου και τον τρυφερό σου κόσμο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πόσο όμορφα μας ταξιδεύεις μέσα από την πένα σου!!!
    Σου εύχομαι έναν όμορφο κι ευλογημένο μήνα να περάσεις!!!
    Φιλάκια!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. καλο φθινοπωρο ,,υπεροχη ταλαντουχα μικρη!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Nέο Διαδικτυακό Δρώμενο - Καλοκαιρινός Θησαυρός: Τα Κρυμμένα Σημεία της Γειτονιάς μας - Η Βρύση «Μαυρομαντήλα»

Καλημέρα, εκφραστικοί μου φίλοι! Ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Υπάρχει χώρος και όρεξη για ένα ακόμη καλοκαιρινό διαδικτυακό δρώμενο στη γειτονιά μας; Νομίζω πως ναι! 😉 Ελάτε λοιπόν να σας παρουσιάσω τη δική μου ιδέα, η οποία εύχομαι να μην σας μπερδέψει, αλλά αντίθετα να σας βάλει στη διαδικασία της συμμετοχής και του μοιράσματος — η οποία, φυσικά, είναι ανοιχτή και αφορά όλο το καλοκαίρι. Εύχομαι να την απολαύσετε! Το concept είναι απλό: 🌞 Καλοκαιρινός Θησαυρός: Τα Κρυμμένα Σημεία της Γειτονιάς μας 🌿 Έχεις κάποιο αγαπημένο, κρυφό σημείο στη γειτονιά που λίγοι γνωρίζουν; Εκείνη τη γωνιά που σε μαγεύει, το μικρό μονοπάτι που ανακαλύπτεις στα καλοκαιρινά σου περπατήματα ή το μυστικό μέρος με την πιο όμορφη θέα; 📸 Μοιράσου μαζί μας μια φωτογραφία, ένα βίντεο, ένα τραγούδι ή ήχο που στο θυμίζει, μια ιστορία ή μια σύντομη περιγραφή. Αν θέλεις, πρόσθεσε και οδηγίες για να το βρούμε κι εμείς! Ας φτιάξουμε μαζί έναν χάρτη με τους μικρούς θησαυρούς που κρύβει η γειτονιά μας — να τα αν...

ΚΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΡΑΣΙΝΟ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε; Είστε όλοι καλά; Εγώ μια χαρά! :) Σήμερα φίλοι είχα μια έντονη, εσωτερική επιθυμία να γράψω. Τα χέρια μου δε με "έτρωγαν" ακριβώς όπως λένε κάποιοι, αλλά "πέταγαν", ήθελα έντονα να γράψω κάτι αλλά δεν ήξερα τί και πώς. Τελικά ήταν πανεύκολο να μάθω τί ήθελα. Απλώς ρώτησα τον εαυτό μου!  Λέω Κική τί θές να γράψεις; Κάτι για το πράσινο, τη φύση, την ελπίδα μου απάντησε. (Δε σας κανω πλάκα - μιλάω σε φιλαράκια και οτι λέω το εννοώ) Ε μετά κατάλαβα τί ήθελα Ήθελα να γράψω κάτι για τον αγώνα που δίνουνε (δίνουμε) εδώ και καιρό πολλά μπλοκοσπιτάκια (και όχι μόνο), ενάντια στον σκουπιδότοπο που θέλουνε κάποιοι να καταντήσουνε τη Μεσόγειο. Πατωντας ΕΔΩ και ΕΔΩ και ΕΔΩ μπορείτε να ενημερωθείτε πλήρως. Συμμετέχω και εγώ λοιπόν με το ακόλουθο κείμενο (εφόσον γίνει δεκτό) στην  πράσινη έκδοση που ετοιμάζει το ηλεκτρονικό περιοδικό Ανθρώπων Έργα , για τα χημικά που ετοιμάζονται να ξεφορτωθούν στη...